സീതായനം [Mani Kuttan] 524

ഇനിയും ആ കരച്ചിൽ കണ്ടു നിൽക്കാൻ എനിക്കു കഴിയുമായിരുന്നില്ല രാധേച്ചിയേ ഞാൻ എഴുന്നേൽപിച്ചു സോഫയിലേക്ക് ഇരുത്തി ഇതിനിടയിലും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് രാധേച്ചി എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട് തോളിലൂടെ കയ്യിട്ട് അവരെ എൻ്റെ തോളിലേക്ക് ചായ്ച്ചു ,പതിയെ കരച്ചിലിൻ്റെ ശക്തി കുറഞ്ഞ് ഏങ്ങലടികളായി മാറി.
“എന്നാലും കുമാരേട്ടനുമായി എന്തിനാ ചേച്ചി”?ഏങ്ങലടികൾ ഒന്നൊതുങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ മെല്ലെ ചോദിച്ചു ,എനിക്കത് അറിയണമായിരുന്നു കാരണം എൻ്റെ മനസിലെ സംശയങ്ങൾ കെടുത്തേണ്ടത് ആവശ്യമായിരുന്നു.എന്നാലേ എനിക്ക് പഴയ രാധേച്ചിയിലേക്ക് അടുക്കാൻ കഴിയൂ
എൻ്റെ തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി ചേച്ചി എന്നെ നോക്കി വിതുമ്പാൻ തുടങ്ങി “എന്നോടു ക്ഷമിക്ക് മനുട്ടാ പറ്റിപ്പോയതാ എന്നാലും എൻ്റെ ദൈവമേ എൻ്റെ ദിവാകരേട്ടനെ ഞാൻ ചതിച്ചു” ചേച്ചി വീണ്ടും കരയാൻ തുടങ്ങി
“ചേച്ചി കരയാതെ ഒന്നും നടന്നിട്ടുമില്ല, ഞാൻ ഒന്നും കണ്ടിട്ടുമില്ല, ചേച്ചി ദിവാകരേട്ടനെ ചതിച്ചിട്ടുമില്ല” പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ പുറം തടവി കൊണ്ടിരുന്നു പിന്നെ ഞാനൊന്നും ചോദിക്കാൻ നിന്നില്ല . കരച്ചിലൊന്നടങ്ങിയപ്പോൾ രാധേച്ചിയെ മാറ്റി ഇരുത്തി ഞാൻ എണീറ്റ് ഫാനിട്ടു അടുക്കളയിൽ നിന്നും ഒരു ഗ്ലാസിൽ വെള്ളവുമായി വന്നു ചേച്ചിക്കു നീട്ടി അതു വാങ്ങി കുടിച്ച് ചേച്ചി വീണ്ടും എൻ്റെ തോളിലേക്ക് ചാരി ഇരുന്നു. സമയം ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി
“ചേച്ചി” ഞാൻ വിളിച്ചു
“ങും” ചേച്ചിയൊന്നു മൂളി
“ഇനി കരയാനുണ്ടോ”?
എന്തേ എന്നർത്ഥത്തിൽ തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി എന്നെ നോക്കി
“അല്ല കുറേ നേരമായി ഈ ഇരിപ്പ് ഇരിക്കുന്നു” ഞാൻ പറഞ്ഞു
എന്തെന്നാൽ മുഖം തോളിലേക്കു ചാരി, ഇടതു കൈ കൊണ്ട് എൻ്റെ പുറത്തൂടെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചതിനാൽ മുല കുന്നുകൾ മൊത്തം എൻ്റെ നെഞ്ചിലും വയറിലും അമർന്നുള്ള ആ ഇരിപ്പിൽ വീട്ടിൽ വേറെ ആരുമില്ലാത്തതു കൊണ്ട് അടിയിൽ രാവിലെ സ്വതന്ത്രനാക്കി വിട്ട ഒരാൾ മുണ്ടിനിടയിൽ നിന്നും പതിയെ തലപൊക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.
ചേച്ചിയൊന്നു ചിരിച്ചു,” എന്തു പറ്റി നിനക്കെന്തെങ്കിലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ”?
|ഏയ് ഇല്ല ഞാൻ വെറുതേ ചോദിച്ചതാ” ഇടതു കൈ കൊണ്ട് ചേച്ചി കാണാതെ അവനെ പിടിച്ച് ഞാൻ തുടക്കിടയിലേക്ക് തിരുകി വച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു