സീതായനം [Mani Kuttan] 524

ചേച്ചിയിൽ ഒരു ഗൂഢസ്മിതം വിരിഞ്ഞു
ഇനി ചേച്ചിയെങ്ങാനും കണ്ടോ?
എങ്കിൽ കുറച്ചു നേരം കൂടി എന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചേച്ചി വീണ്ടും തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു
പുറകിലൂടെ കൈയിട്ട് എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു ഞാൻ ഞെട്ടി കാരണം ഇപ്രാവശ്യം
ചേച്ചിയുടെ മുലകൾ മൊത്തം എൻ്റെ ദേഹത്തേക്കമർത്തിയായിരുന്നു ആ ഇരിപ്പ്.
ചേച്ചിയെ ഒരിക്കലും ഞാൻ കാമ കണ്ണോടെ നോക്കിയിട്ടിലെങ്കിലും എന്തോ ആ മുലക്കുന്നുകളുടെ മേനിയിലുള്ള സ്പർശനവും ഇടയിലൂടെ ഉള്ള മുലഞെട്ടിൻ്റെ കുത്തലും രാധികേച്ചിയിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന ചന്ദ്രികാ സോപ്പിൻ്റെ മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധവും എല്ലാം കൂടി എൻ്റെ രക്തത്തെ ചൂടു പിടിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
“കുട്ടാ” രാധേച്ചി എന്നെ പതിയെ വിളിച്ചു
“ങും”?
“കുട്ടനെനോട് വെറുപ്പുണ്ടോ”? തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്താതെ രാധേച്ചി ചോദിച്ചു
“ഇല്ല .എൻ്റെ രാധേച്ചിയെ വെറുക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല” ഞാൻ പറഞ്ഞു. “പക്ഷെ എനിക്കറിയണം എന്തിന് രാധേച്ചി അയാൾക്ക്”? പകുതിയിൽ ഞാൻ നിർത്തി.
“എൻ്റെ കുട്ടാ”.. രാധേച്ചിയെന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം വിട്ടു
“ഞാൻ പറയാം മനൂട്ടാ ഇനി മനൂട്ടനോട് ഒന്നും എനിക്ക് ഒളിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല.
മനൂട്ടനറിയോ ഞാനിന്നും ഒരു കന്യകയാ”
“ങേ!!!! എന്ത്” ??? തോളിൽ നിന്നും രാധേച്ചിയുടെ മുഖം ഉയർത്തി കൊണ്ട് ഞെട്ടലിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“അതേ കുട്ടാ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് പത്തുവർഷം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും ഇന്നും ഞാൻ കന്യകയായിട്ടാ ജീവിക്കുന്നത്” നിർവികാരതയോടെ രാധേച്ചി പറഞ്ഞു.
“അതെങ്ങിനെ അപ്പൊ ദിവാകരേട്ടൻ”? ഞാൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ രാധേച്ചിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
“ദിവാകരേട്ടൻ…. ത്ഫൂ…. മച്ചി… മച്ചി… എന്നു ആളുകൾ വിളിക്കുന്നതു കേൾക്കുമ്പോൾ ഞാൻ കാലു പിടിച്ച് കരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഒരു കുഞ്ഞിനു വേണ്ടി. ആദ്യരാത്രി തൊട്ട് പുഴുവരിക്കുന്ന ശവത്തിനുള്ള വില പോലും അങ്ങേരെനിക്ക് തന്നിട്ടില്ല” ,ഞാൻ പോലും പേടിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള മുഖഭാവത്തോടെ രാധേച്ചി പറഞ്ഞു നിർത്തി