സീതായനം [Mani Kuttan] 524

“ഹും…കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല ,കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് ആൾക്കാരുടെ വായടക്കാനായി ചെക്കപ്പിന് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് എന്ന പേരിൽ പുറത്തു കൊണ്ടുപോയി തിരിച്ചു വന്നു മച്ചി എന്ന പട്ടം ചാർത്തി തന്നു
അതോടെ കുഞ്ഞ് എന്ന കാര്യത്തിൽ കുടുംബക്കാരുടെയെല്ലാം മുറുമുറുപ്പ് മാറി പകരം മച്ചിയോടുള്ള അവജ്ഞ തല പൊക്കാൻ തുടങ്ങി, എന്തൊക്കെ ആയാലും അമ്മ എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കുമായിരുന്നു ആതാണ്ആകെ ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നത്
പിന്നെ ഇന്നലത്തെ കാര്യം അതൊരു ദുർബല നിമിഷത്തിൽ സംഭവിച്ചു പോയതാ അതും ആദ്യമായിട്ട് എന്തൊക്കെ ആയാലും ഞാനുമൊരു ചോരയും നീരു മുള്ള പെണ്ണല്ലേ മനൂ”?
എനിക്കു മറുപടിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. കാരണം ഞാൻ ഇന്നലെ കണ്ട രാധേച്ചി എന്ന സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്കു മുകളിൽ എൻ്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രാധേച്ചി എന്ന വ്യക്തി ആണിയടിച്ചിരിക്കുന്നു, പകരം അവിടെ രാധേച്ചിയോടുള്ള സ്നേഹവും,കരുണയും,അഭിനിവേശവും വളർന്നിരിക്കുന്നു ,എൻ്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ ഉതിർന്നു .
തളർന്നു ഞാൻ തിരികെ സോഫയിലേക്കു തന്നെ ഇരുന്നു.
“മനു കുട്ടാ നീ കരയുവാണോ”? “അയ്യേ ആണുങ്ങൾ കരയാൻ പാടില്ലട്ടോ ദേ കണ്ണു തുടച്ചേ” രാധേച്ചി തന്നെ കവിളിലേക്ക് ഒഴുകിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കളഞ്ഞു.
“നീയ്യും പുഷ്പേച്ചിയും ആണെൻ്റെ ധൈര്യം ആ നീ ഈ രാധേച്ചിയെ വെറു”!!
മുഴുവൻ പറയാൻ ഞാൻ സമ്മതിച്ചില്ല രാധേച്ചിയെ വലിച്ച് എൻ്റെ ഒപ്പം സോഫയിലേക്കിരുത്തി രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും മുഖം കയ്യിലെടുത്ത് ഉമ്മകൾ വാരി വിതറാൻ തുടങ്ങി, പെട്ടെന്ന് രാധേച്ചി ഒന്നു പേടിച്ചെങ്കിലും പിന്നിട് അവരതു പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതു പോലെ എന്നോട് പൂർണമായി സഹകരിച്ചു, വികാരതളളിച്ചയിൽ രാധേച്ചിയെ ഞാൻ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി നെറ്റിയും കവിളും കണ്ണുകളും കഴിഞ്ഞ് എൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ താഴെ രാധേച്ചിയുടെ ചാമ്പക്കാ ചുണ്ടുകളിൽ കോർത്തു .അൽപ്പം തടിച്ചു മലർന്ന കീഴ് ചുണ്ടു ഞാൻ ഉറുഞ്ചി കുടിച്ചു, അമ്മ കിളിയിൽ നിന്നും തീറ്റ വാങ്ങിക്കാനെന്ന പോലെ രാധേച്ചി എൻ്റെ വായിൽ നിന്നും ഉമിനീർ ഊറ്റിഎടുത്തു.അതോടെ ഞങ്ങൾ അനോന്യം കെട്ടി പുണർന്നു.