ശാന്തമ്മയുടെ കന്ത് 2 [Deepak] 224

പിന്നെ അവൾ അവിടെ നിന്നില്ല. അവന്റെ മുഖത്ത് കാർക്കിച്ചു തുപ്പിയിട്ടു അവളിറങ്ങിപ്പോയി. തന്റെ മുഖത്ത് വീണ തുപ്പൽ അയാൾ തോർത്തുകൊണ്ടു തുടച്ചു.
അവൾ വീട്ടിൽ കയറി കതകടച്ചു കുറ്റിയിട്ടു. ഭിത്തിയിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന തന്റെയും ഭർത്താവിന്റെയും ഫോട്ടോ. അവളുടെ നോട്ടം അതിൽ പതിഞ്ഞു. ഇതുവരെ ആ ഫോട്ടോയിൽ അവളൊന്നു ആത്മാർത്ഥമായി നോക്കിയിട്ടുപോലുമില്ല.
അവൾ പൊട്ടിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞു. അവൾ കട്ടിലിലിരുന്നു. തന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ഊർന്നു വീണ കണ്ണുനീർ അവൾ കൈകൊണ്ടു തുടച്ചു. അവൾ ഓർത്തോർത്തു കരഞ്ഞു കട്ടിലില്ലെയ്ക്കു കിടന്നു. തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി അവൾ വീണ്ടും കരഞ്ഞു. ആ തലയിണയിൽ നിന്നും ജോസഫിന്റെ മണം അവൾ അറിഞ്ഞു. ആ മണത്തോട് ആദ്യമായവൾക്കു വെറുപ്പ് തോന്നി അവൾ ആ തലയിണയും ബെഡ്ഷീറ്റുമൊക്കെ എടുത്തു വെളിയിൽ കൊണ്ടിട്ടു തീ കത്തിച്ചു.
അവൾക്കപ്പോൾ അൽപ്പം ആശ്വാസം തോന്നി. തീ കത്തിയെരിയുമ്പോൾ അവൾ മനസ്സിൽ പ്രാകി “നീചൻ”
ഒരു പെണ്ണിന്റെ പ്രാക്കിനു ഒരു മലയെ വരെ തകർക്കാനുള്ള ശക്തിയുണ്ട്.
അന്ന് രാത്രി അവൾക്കു ഉറക്കം വന്നില്ല.
അവൾ ഭർത്താവിനെ പറ്റി ആലോചിച്ചു. ഒരിക്കൽ താൻ അദ്ദേഹത്തെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു. പക്ഷെ ഒരു കുഞ്ഞു ഉണ്ടാകാതിരുന്നപ്പോൾ താൻ അയാളെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു. അവളിലെ തകരാറാണെന്നു താൻ മുദ്ര കുത്തി.
അങ്ങനെ വിശ്വസിച്ചു. അദ്ദേഹത്തെ പറയാതെ പരിഹസിച്ചു. അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് വേദനിപ്പിച്ചു. ഒരു പക്ഷെ അതിനു ദൈവം തനിക്കു തന്ന ശിക്ഷയാകുമിത്.
അപ്പോഴാണവൾ തന്റെ താലിമാലയെ പറ്റി ഓർത്തത്. അവൾ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ച് നോക്കി. അവൾ മേശ തുറന്നു പൊട്ടിപ്പോയ താലിമാല കയ്യിലെടുത്തു. അതിൽ ഉമ്മ വെച്ചു. അവളറിയാതെ ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ആ മാലയിൽ പതിച്ചു. ആ മാല തന്നെ നോക്കി പരിഹസിക്കുന്നതുപോലെ അവൾക്കു തോന്നി.
അവൾ നൂലെടുത്തു പൊട്ടിയ മാല കെട്ടി.
എന്നിട്ടവൾ അത് കഴുത്തിലണിഞ്ഞു.
അപ്പോൾ അവൾക്കൊരു ആശ്വാസം കിട്ടിയതുപോലെ.
അവളുടെ കഴുത്തിൽ തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ ഹൃദയം കിടക്കുന്നതു പോലെ അവൾക്കു തോന്നി.
അവൾ ഉറങ്ങാൻ കിടന്നു. ഉറക്കം വന്നില്ല.
അവൾ കട്ടിലിൽ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.
അവളുടെ മനസ് നിറയെ അവളുടെ ഭർത്താവായിരുന്നു.
അവൾ എഴുനേറ്റു ഭിത്തിയിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന തങ്ങളുടെ ഫോട്ടോ എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു. അവളതിൽ തന്റെ ജയേട്ടനെ നോക്കിയിരുന്നു.