ഊക്കുവാൻ രേണുകയ്ക്കു കൊതിയാണ്.
പലരും അവളുടെ മനസ്സിൽ എത്തിനോക്കിയെങ്കിലും അവളെല്ലാം തട്ടി തെറിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു.
കുമാർ:” അല്ല ഇവൾ പടുത്തമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വന്നതല്ലേ. ഇനി കെട്ടിച്ചു വിടേണ്ടേ?
അവൾക്കു ആ അഭിപ്രായത്തോട് അൽപ്പം നീരസം തോന്നി.
“എനിക്കിപ്പോഴേ കല്യാണമൊന്നും വേണ്ടാ.”
അവൾ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞിട്ട് അകത്തെ മുറിയിലേയ്ക്കു പോയി.
തുള്ളിത്തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന പാർവതിയെ അയാളൊന്നു നോക്കി. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു അവസാനമായിട്ടു അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ട്.
അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ കാമം മുളച്ചു നിന്നു.
അയാൾ രേണുക പോയ മുറിയിലേയ്ക്കു നോക്കി. അവളെ അവിടെങ്ങും കണ്ടില്ല.
പാർവതിയെ അയാൾ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഉമ്മ കൊടുത്തു. അവർ കുതറിമാറി.
കുമാർ: “നാളെ വീട്ടിൽ വരുമോ”
അവർ അയാളെ പിടിച്ചു അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി.
പാർവതി:”നോക്കൂ, പെണ്ണിവിടെയുണ്ട്. ഇനി പഴയതു പോലെ പണിയൊന്നും നടക്കില്ല.”
കുമാർ: “അപ്പോൾ എന്റെ കാര്യം ശൂ… ആയി. ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം നമുക്കവളെ ആരെക്കൊണ്ടെങ്കിലും കെട്ടിക്കാം”
പാർവതി:”അതിപ്പോൾ ഇപ്പഴത്തെ പിള്ളേരല്ലേ, അവർ എല്ലാം അറിഞ്ഞും കണ്ടുമൊക്കെയേ എന്തെങ്കിലും മൂളുകയുള്ളൂ”
കുമാർ:” എന്റെ പരിചയത്തിൽ ഒരു ചെറുക്കനുണ്ട്. ഗൾഫിൽ നല്ല ജോലി നല്ല ശമ്പളം. വീട്ടുകാരും വളരെ സമ്പന്നർ കാണാനും സുന്ദരൻ. നമുക്കൊന്ന് ആലോചിച്ചാലോ”
രേണുക ഇതെല്ലാം ഒളിഞ്ഞു നിന്നു കേൾക്കുകയായിരുന്നു.
തന്നെ പെട്ടന്ന് കെട്ടിച്ചു വിടാൻ രണ്ടുപേർക്കും എന്താ ഇത്ര നിർബന്ധം? അവൾ ആലോചിച്ചുകൊണ്ടു മുറിയിലേയ്ക്കു പോയി.
എഡിറ്റിംഗിൽ സംഭവിച്ച ക്രമക്കേടുകൾ ഉണ്ട്. ദയവായി ക്ഷമിക്കുക!
ഇതെന്താണ് സഹോ. ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം പൊലെ…കലികളെല്ലാം ഒന്നോടിച്ചുവിട്ടു… രേണു എവിടെപ്പോയി.. ഇടക്കു ജാനു വന്നുകേറി… ഒന്നും അങ്ങോട്ട് സിങ്കാവുന്നില്ല…