ഇടയ്ക്ക് വെള്ളം കൊടുക്കാനും, മറ്റു സഹായങ്ങൾക്കുമായി അവൻ ആ മുറിയിലേക്ക് എത്തിനോക്കി. ഹാളിൽ അവൻ അനിതയെ നോക്കി ചിരിച്ചു. മൈലാഞ്ചിയിടുന്നതിന്റെ സന്തോഷത്തിൽ അനിത തിളങ്ങി നിന്നു. അവന്റെ ചേച്ചിയാണെങ്കിലും, അവളെ ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയെപ്പോലെയാണ് അവൻ കണ്ടിരുന്നത്. അവളുടെ സന്തോഷമാണ് ഇപ്പോൾ അവന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ലക്ഷ്യം.
മൈലാഞ്ചി ചടങ്ങിനിടയിൽ, അമൽ പതിയെ അങ്ങോട്ട് നടന്നു. അവന്റെ കസിൻസായ രമ്യയും ശ്രുതിയും കൈകളിൽ നിറയെ മൈലാഞ്ചിയിട്ട് ഇരിക്കുന്നു. അവരെ കണ്ട് അവൻ ചിരിച്ചു.
”എന്താ രമ്യേ ഇത്? സ്വന്തമായിട്ട് ഇടാൻ സമയം കിട്ടിയോ? എല്ലാവർക്കും ഇട്ട് കൊടുത്തിട്ട് നിനക്കെങ്ങനെ കിട്ടി?” അമൽ തമാശയായി ചോദിച്ചു.
”ഞങ്ങൾക്കാണോ ചേട്ടാ ഇതിലെല്ലാം ഏറ്റവും കൂടുതൽ താല്പര്യം. ഞങ്ങൾക്ക് ഇട്ട ശേഷമാണ് ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് ഇട്ട് കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങിയത്. ചേട്ടൻ ഇവിടെ നിൽക്കാതെ പോകൂ, ഇത് പെൺകുട്ടികളുടെ ഏരിയ ആണ്. ഇവിടെ ചേട്ടന്റെ ആവശ്യമില്ല!” രമ്യ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അമൽ ചിരിയോടെ പുറത്തേക്ക് തിരിയാൻ ഒരുങ്ങിയതാണ്, അപ്പോഴാണ് അവൻ അവളെ കണ്ടത്.
അവൾ… സൗമ്യ.
ഇന്നവൾ ധരിച്ചിരുന്നത് വയലറ്റ് നിറത്തിലുള്ള ഒരു പട്ടുസാരിയായിരുന്നു. അന്ന് ക്ഷേത്രത്തിൽ കണ്ട പച്ച ദാവണിയുടെ ലാളിത്യമായിരുന്നില്ല ഈ പട്ടുസാരിക്ക്. വയലറ്റ് നിറത്തിന്റെ രാജകീയതയിൽ, സ്വർണ്ണ നിറത്തിലുള്ള കരയോട് കൂടിയ ആ സാരിയിൽ അവൾ ഒരു രാജ്ഞിയെപ്പോലെ തോന്നി. പട്ട് സാരിയുടെ മൃദുലമായ ഭാരം അവൾക്ക് നൽകിയത് ഒരു പ്രത്യേക ഗൗരവമായിരുന്നു.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹