അമൽ: (പതറാതെ) “എന്തായാലും, മനോഹരമായ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടാൽ ആരും നോക്കി പോവില്ലേ ചേച്ചി?
സൗമ്യ: അനിതയുടെ കല്യാണത്തിരക്കിനിടയിലെ ഏറ്റവും വലിയ സന്തോഷം നിന്നെ ഇവിടെ കണ്ടതാണ്, അമൽ
അവൾ മറുപടി പറയാൻ നിൽക്കാതെ, ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വേഗത്തിൽ മുറിയിലേക്ക് ഓടിപ്പോയി. “ഞാൻ പോകുന്നു, എന്റെ മൈലാഞ്ചി ഉണങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. വേഗം കഴുകണം.”
അവൾ പോയ ശേഷം അമൽ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. അവൻ നേരിട്ട് ഇഷ്ടം പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും, അവന്റെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ഒരു ചിരി വിരിയിച്ചു. അവന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു പ്രതീക്ഷ മൊട്ടിട്ടു.
അടുത്ത രണ്ട് ദിവസങ്ങൾ കണ്ണടച്ചു തുറക്കുന്ന വേഗത്തിൽ കടന്നുപോയി. വീട്ടിൽ കല്യാണത്തിന്റെ അലകൾ ആഞ്ഞടിച്ചു. പാട്ടും, ഡാൻസും, കളികളും, ഊണും, ചിരിയും. അമൽ, ഒരു സോഫ്റ്റ്വെയർ എഞ്ചിനീയർ എന്നതിലുപരി, ഒരു കുടുംബാംഗമായി മാറി. അവൻ എല്ലാ കാര്യങ്ങളിലും സഹായിച്ചു.
സൗമ്യ ഈ ദിവസങ്ങളിൽ അവനോട് അധികം സംസാരിച്ചില്ല. അവൾ അനിതയുടെ കാര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചും, മറ്റ് കൂട്ടുകാരുമായി സമയം ചെലവഴിച്ചും തിരക്കിലായിരുന്നു. എന്നാൽ, ഇടയ്ക്കിടെ അവരുടെ കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കണ്ടുമുട്ടി. ആ ഓരോ നോട്ടത്തിലും ഒരു പ്രത്യേക തരം വൈദ്യുതപ്രവാഹം അമൽ അനുഭവിച്ചു. അവന്റെ ഉള്ളിലെ പ്രണയം ശക്തി പ്രാപിച്ചു.
അവൻ മനസ്സിൽ ദൃഢമായി ഉറപ്പിച്ചു. ഈ തിരക്കുകൾ അവസാനിക്കട്ടെ. കല്യാണം കഴിയട്ടെ. എല്ലാ ബന്ധുക്കളും പോയ ശേഷം, ശാന്തമായ ഒരന്തരീക്ഷത്തിൽ അവളോട് തന്റെ പ്രണയം തുറന്നു പറയണം. വയലറ്റ് പട്ടുസാരിയിൽ കണ്ട ആ രാജ്ഞിയെ അവന് സ്വന്തമാക്കണം. അവൾക്ക് അനിയൻ എന്ന വിളിക്കപ്പുറം ഒരു സ്ഥാനമുണ്ട് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹