അനിത: (കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ്) “അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ, എത്ര വലിയ തെറ്റാണ് ഞങ്ങൾ അവനോട് ചെയ്തത്! അച്ഛനും അമ്മയും അവനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞു. സൗമ്യ അവനെ തല്ലി. ഞങ്ങൾ അവനെ മർദ്ദിച്ചു…”
അതുൽ: “അനിതാ, നമ്മൾ അത് ചെയ്തത് ദേഷ്യത്തിലാണ്. നമ്മുടെ കുടുംബത്തിന്റെ മാനം രക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി. പക്ഷെ, എന്റെ സംശയങ്ങൾ വെറുതെയാവില്ല. ഈ കേസിൽ സത്യം പുറത്തുവരണം. അമലിന്റെ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കണം.”
അനിത: “നമ്മൾ എന്ത് ചെയ്യും അതുലേ? അവൻ ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്.”
അതുൽ: “ഞാൻ ലീവിലാണ്. എങ്കിലും, ഞാൻ ഈ കേസ് എന്റെ മനസ്സിന്ന് വിടുന്നില്ല. ഞാൻ രഹസ്യമായി അന്വേഷിക്കും. എന്റെ ജോലി അമലിനെ സഹായിക്കേണ്ടതാണ്. ഇനി അവനെ സഹായിക്കാൻ ഞാനും നീയും മാത്രമേ ഉള്ളൂ. നീ വിഷമിക്കേണ്ട. അവൻ നിരപരാധിയാണെങ്കിൽ അത് തെളിയിക്കാൻ ഞാൻ ഉണ്ടാകും.”
അനിത അതുലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. അവളുടെ ആദ്യരാത്രിയിലെ സന്തോഷം ഇപ്പോൾ മാറിയിരിക്കുന്നു. അവരുടെ മനസ്സിൽ അമലിനോട് ചെയ്ത തെറ്റോർത്ത് കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞു. അവർക്ക് ആ സത്യം പുറത്തുവരണം.
അമലിന്റെ ശരീരത്തിലെ മുറിവുകൾ ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ഉണങ്ങി. ശരണ്യയുടെ പരിചരണം കാരണം അവൻ വേഗത്തിൽ സുഖം പ്രാപിച്ചു. ആഴ്ചകൾക്കുള്ളിൽ അവൻ നടന്നു തുടങ്ങി. ആദ്യമൊക്കെ ഒരു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അവൻ നടന്നു. ശരണ്യ അവനെ ഒരു കുഞ്ഞിനെ നോക്കുന്നതുപോലെ ശ്രദ്ധിച്ചു. ഡോക്ടർമാരുടെ നിർദ്ദേശങ്ങൾക്കപ്പുറം അവൾ അവന് വേണ്ട പരിചരണം നൽകി. അവളുടെ സ്നേഹവും, വിശ്വാസവും അമലിന്റെ മാനസികാരോഗ്യത്തിന് ഏറ്റവും വലിയ ഔഷധമായിരുന്നു.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹