”ഹർഷൻ അനുഭവിച്ച അതേ ശിക്ഷ… അമൽ മൗനം പാലിച്ചത് അതുകൊണ്ടായിരുന്നോ?” മാലതിയുടെ ശബ്ദം ഇടറി.
”അതെ മാലതി. അമലിന് അറിയാമായിരുന്നു ഇത് ഹർഷനാണ് ചെയ്തതെന്ന്. അവൻ ഇതിനെക്കുറിച്ച് ആരോടും പറയാതിരുന്നത്, ഹർഷന് കിട്ടിയ അതേ ശിക്ഷ താനും അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന് അവന്റെ മനസ്സ് വിശ്വസിച്ചതുകൊണ്ടാവാം. ഹർഷൻ സ്വന്തം അച്ഛന്റെ കയ്യാലാണ് പുറത്താക്കപ്പെട്ടതെങ്കിൽ, അമലിന് പുറത്തുപോവേണ്ടി വന്നത് അവന്റെ അച്ഛന്റെ, അതായത് നിങ്ങളുടെ കൈ കൊണ്ടാണ്. അതേ വേദന, അതേ ശിക്ഷ. അമലിന് ഇത് താൻ ചെയ്ത തെറ്റിനുള്ള പ്രായശ്ചിത്തമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് അവൻ മിണ്ടാതിരുന്നത്.” അതുൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
വാസുദേവനും മാലതിക്കും അവരുടെ കാൽക്കീഴിലെ മണ്ണ് ഒലിച്ചുപോയതുപോലെ തോന്നി. തങ്ങൾ ചെയ്ത തെറ്റ് എത്ര വലുതായിരുന്നു! ഒരു വാക്ക് പോലും ചോദിക്കാതെ അവർ മകനെ തള്ളിപ്പറഞ്ഞു.
”അവനോട് ചെയ്ത തെറ്റിന് ഞങ്ങൾ മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു അതുൽ. ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മകനെ… അതുൽ… നീ അവനെക്കുറിച്ച് വേവലാതിപ്പെടേണ്ട. അമൽ ഇപ്പോൾ സുരക്ഷിതനാണ്. ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചോളാം. നീ ബാക്കി അന്വേഷണങ്ങളുമായി മുന്നോട്ട് പോവുക. ഹർഷനെ നിയമത്തിന്റെ മുന്നിൽ കൊണ്ടുവരണം. അവൻ ഈ ശിക്ഷയ്ക്ക് അർഹനാണ്.” വാസുദേവൻ കോൾ കട്ട് ചെയ്തു.
വണ്ടി വീണ്ടും മുന്നോട്ട് ഓടിച്ചു. പക്ഷേ, ആ യാത്രയിൽ അവർ കൂടുതൽ നിശബ്ദരായി. ഹർഷൻ അനുഭവിച്ച വേദനയുടെ പേരിൽ അമൽ സ്വയം ഏറ്റുവാങ്ങിയ ശിക്ഷയെക്കുറിച്ച് ഓർത്തപ്പോൾ വാസുദേവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹