ശരണ്യ അമലിന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവൾ അവന്റെ കൈയ്കളിൽ തലോടി. “അമൽ, കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും അവരുടെ തെറ്റ് മനസ്സിലായി. അവർ നിന്നോട് മാപ്പ് ചോദിക്കാൻ വന്നതാണ്. നീ അവരെ വേദനിപ്പിക്കരുത്.”
അമൽ ശരണ്യയെ നോക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അവളോടുള്ള സ്നേഹവും ബഹുമാനവും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
വാസുദേവൻ വീണ്ടും സംസാരിച്ചു: “മോനേ, ഞങ്ങൾക്ക് നിന്നോട് വേറൊരു കാര്യം കൂടി പറയാനുണ്ട്. ഞങ്ങൾ മണത്തറ മനയിൽ പോയിരുന്നു. വിശ്വനാഥ ശർമ്മയെ കണ്ടു. അദ്ദേഹം ഒരു കാര്യം ഞങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞു തന്നു. നീയും ശരണ്യയും… നിങ്ങൾ പതിനൊന്ന് തലമുറ മുൻപ് ജീവിച്ചിരുന്ന ലോകനാഥനും നാണിക്കുട്ടിയുമാണ്. നിങ്ങളുടെ പ്രണയം പൂർത്തിയാവാനാണ് ഇതെല്ലാം സംഭവിച്ചത്. നിങ്ങളുടെ ഈ ബന്ധം ദൈവനിശ്ചയമാണ്. മോളേ ശരണ്യ, നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മരുമകളായി ഈ വീട്ടിലേക്ക് വരണം. ഞങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തിത്തരാൻ തയ്യാറാണ്. ഈ ലോകത്ത് വെച്ച് ഏറ്റവും സന്തോഷമുള്ള ദമ്പതികളായി നിങ്ങൾ ജീവിക്കണം.”
അമലിനും ശരണ്യക്കും വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. പ്രായ വ്യത്യാസവും കോളേജ് അദ്ധ്യാപിക-വിദ്യാർത്ഥി എന്ന ബന്ധവും കാരണം ഈ ബന്ധം വീട്ടുകാർ അംഗീകരിക്കില്ല എന്ന് അവർ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു.
”അങ്കിൾ… നിങ്ങൾ ഇത് തമാശ പറയുകയാണോ? ഞാൻ… അമലിനെക്കാൾ പ്രായക്കൂടുതലുള്ള ആളാണ്. ഞാൻ അവന്റെ കോളേജ് ടീച്ചറുമായിരുന്നു.” ശരണ്യയുടെ ശബ്ദം വിറച്ചു.
”അല്ല മോളേ. ഒരു തമാശയുമല്ല. പതിറ്റാണ്ടുകളായി ദൈവം തന്നെ തീരുമാനിച്ച കാര്യമാണിത്. അമൽ നിന്നെ പ്രണയിച്ചതിനേക്കാൾ വലിയ ഒരു കാര്യമാണ് ഇപ്പോൾ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന് ശാപമോക്ഷം ലഭിക്കണമെങ്കിൽ, ഞങ്ങൾ നിങ്ങളെ പൂർണ്ണ മനസ്സോടെ സ്വീകരിക്കണം. ഞങ്ങളുടെ മരുമകളായി നീ വരണം. വാസുദേവൻ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹