വാസുദേവൻ്റെ കുടുംബവും, മാലതിയുടെ കുടുംബവും, അതുലിൻ്റെ വീട്ടുകാരും ചേർന്ന് വിവാഹ ഒരുക്കങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തു. ശരണ്യക്ക് പ്രായം കൂടുതലുണ്ട് എന്ന ചിന്തയോ, കോളേജ് അധ്യാപികയാണ് എന്ന വേർതിരിവോ അവിടെ ആർക്കുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൾ അമലിൻ്റെ നാണിക്കുട്ടിയാണ്! അവർ രണ്ടുപേരും പൂർത്തിയാക്കേണ്ട ഒരു നിയോഗമുണ്ട്.
വിവാഹത്തിൻ്റെ തലേദിവസം രാത്രി വീട്ടിൽ നിറപറയും നിലവിളക്കും വെച്ച്, എല്ലാവരും ചേർന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു. ആദ്യമായി ആ വീട്ടിൽ ഒരു പൂർണ്ണ മനസ്സോടെയുള്ള സന്തോഷം നിറഞ്ഞു.
വിവാഹദിവസം, പാലക്കാട്ടെ ആ വലിയ കല്യാണ മണ്ഡപം സ്വർണ്ണവർണ്ണത്തിലും ചുവപ്പ് പട്ടിലുമായി അലങ്കരിച്ചിരുന്നു. ശരണ്യ, ചുവന്ന പട്ടിൽ തിളങ്ങുന്ന ആഭരണങ്ങൾ അണിഞ്ഞ്, ഒരു സാധാരണ മണവാട്ടിയുടെ ലജ്ജയോടെ മണ്ഡപത്തിലേക്ക് വന്നു. പ്രായം ഒരു വിഷയമല്ലാത്തവിധം അവളുടെ മുഖം സന്തോഷത്താൽ തിളങ്ങി. അമൽ, വെള്ള മുണ്ടും ഷർട്ടും ധരിച്ച്, രാജകുമാരനെപ്പോലെ അവളെ സ്വീകരിച്ചു.
അവരുടെ കണ്ണുകൾ ഇടഞ്ഞപ്പോൾ, പതിനൊന്ന് തലമുറയായി കാത്തിരുന്ന ഒരു പ്രണയത്തിൻ്റെ പൂർണ്ണത ആ കാഴ്ചയിൽ നിറഞ്ഞു.
മുഹൂർത്തമായി. വാദ്യമേളങ്ങളുടെ അകമ്പടിയോടെ അമൽ, ശരണ്യയുടെ കഴുത്തിൽ മംഗല്യസൂത്രം ചാർത്തി.
ആ നിമിഷം. വർഷങ്ങളോളം നീണ്ട കാത്തിരിപ്പും, വേദനകളും, അപമാനങ്ങളും, ഭയങ്ങളും… എല്ലാം ആ സ്വർണ്ണത്താലിയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതായി. വാസുദേവൻ്റെയും മാലതിയുടെയും കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവർ അവരുടെ മകന് വേണ്ടി മാത്രമല്ല, ലോകനാഥനും നാണിക്കുട്ടിക്കും വേണ്ടിയാണ് കണ്ണീരണിഞ്ഞത്. ശാപം നീങ്ങി, നിയോഗം പൂർത്തിയായി.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹