അമലും ശരണ്യയും പരസ്പരം പുഞ്ചിരിച്ച്, ജീവിതാവസാനം വരെ ഒന്നിച്ചുണ്ടാകുമെന്ന പ്രതിജ്ഞ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.
വിവാഹം ഒരു വലിയ ആഘോഷമായി മാറി. ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും കോളേജിലെ അധ്യാപകരും വിദ്യാർത്ഥികളും (ഹർഷൻ ഒഴികെ) അവരെ അനുഗ്രഹിക്കാൻ എത്തി.
ഫോട്ടോ സെഷനുകളും കുടുംബത്തിൻ്റെ ബഹളങ്ങളും നടക്കുമ്പോൾ, അമലും ശരണ്യയും ആളുകൾക്കിടയിൽ തിളങ്ങി നിന്നു. അപ്പോഴാണ് ഹാളിൽ ഒരു മൂലയ്ക്ക്, കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തി, വിഷാദഭാവത്തോടെ നിൽക്കുന്ന ഒരു രൂപം അവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടത്. അത് സൗമ്യയായിരുന്നു.
വ്യാജ വീഡിയോ ഉണ്ടാക്കിയതിൽ അവൾക്ക് പങ്കില്ലെങ്കിലും, അമലിനെ പ്രണയിച്ചതിൻ്റെ പേരിൽ അവനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതിരുന്നതിൽ അവൾക്ക് വലിയ കുറ്റബോധമുണ്ടായിരുന്നു. ഹർഷൻ്റെ ഗൂഢാലോചനയെക്കുറിച്ച് അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല. അമലിന് സംഭവിച്ച ദുരിതങ്ങളുടെ പേരിൽ അവൾക്ക് സങ്കടമുണ്ടായിരുന്നു.
അവൾ പതിയെ നടന്ന് അടുത്തെത്തി, അമലിൻ്റെയും ശരണ്യയുടെയും കൈയ്കളിൽ പൂക്കൾ വെച്ചുകൊടുത്തു. അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു നിമിഷം വിഷാദഭാവം നിറഞ്ഞു, എങ്കിലും അവൾ ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി: “കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് അമൽ, ശരണ്യ ടീച്ചർ.”
അവൾ അധികം സംസാരിക്കാതെ വേഗം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
എല്ലാ തിരക്കുകളും കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, അമലിന് സൗമ്യയുടെ വിഷമം മനസ്സിലായി. അവൾ നിരപരാധിയായിരുന്നു. അവൾക്ക് അവനോടുണ്ടായിരുന്നത് നിഷ്കളങ്കമായ പ്രണയം മാത്രമായിരുന്നു.
”നമുക്കൊന്ന് സൗമ്യയെ കണ്ടിട്ട് പോയാലോ ശരണ്യ?” അമൽ ചോദിച്ചു.
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹