ശരണ്യക്ക് ഒരു നിമിഷം മടിച്ചു. അമലിനോടുള്ള സൗമ്യയുടെ അടുപ്പം അവളിൽ ഒരു ചെറിയ സ്വാർത്ഥത (Possessiveness) ഉണ്ടാക്കി. “വേണോ അമൽ? അവൾ വിഷമത്തിലല്ലേ? നമ്മൾ പോയാൽ…”
”വേണ്ട ശരണ്യ. അവൾക്ക് എന്നോടുള്ള പ്രണയം സത്യമായിരുന്നു. എനിക്ക് അവളെ വേദനിപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല. അവൾ നിരപരാധിയാണ്. നമുക്ക് പോയി ആശ്വസിപ്പിക്കാം.” അമൽ നിർബന്ധിച്ചു.
അവർ പുറത്തെ പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിൽ സൗമ്യയെ കണ്ടെത്തി. അവൾ കാറിനരികിൽ നിന്നിരുന്നു.
”സൗമ്യാ…” അമൽ വിളിച്ചു.
അമലിനെയും ശരണ്യയെയും കണ്ടതും അവളുടെ മുഖം മാറി. ആ നിമിഷം വരെ അടക്കിപ്പിടിച്ച ദുഃഖം അണപൊട്ടിയൊഴുകി. അവൾ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അമലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
”എല്ലാം… എല്ലാം എൻ്റെ തെറ്റാണ് അമൽ. ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിച്ചതുകൊണ്ടാണ്… എനിക്ക് നിന്നെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാനൊരു തെറ്റും ചെയ്തില്ലെങ്കിലും, എല്ലാം ഞാൻ കാരണമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.”
ശരണ്യക്ക് അമലിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുള്ള അവളുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടപ്പോൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു അസ്വസ്ഥത തോന്നി. അവൾ വേഗത്തിൽ അമലിൻ്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു.
അമൽ, സൗമ്യയുടെ തോളിൽ തട്ടി അവളെ മെല്ലെ അകറ്റി മാറ്റി. “സൗമ്യാ, അത് സാരമില്ല. നീ കാരണം ഒന്നുമല്ല സംഭവിച്ചത്. ഇത് വിധി. വിധി നമ്മളെ വേർപെടുത്തി, എൻ്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ശരണ്യയെ കൊണ്ടുവന്നു. നീയും ഉടൻ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കും. വിഷമിക്കരുത്.”
സൗമ്യ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു, ശരണ്യയെ നോക്കി. “ടീച്ചർ… നിങ്ങളെ എൻ്റെ കൂട്ടുകാരിയെന്ന നിലയിലും സീനിയറെന്ന നിലയിലും എനിക്കറിയാം. നിങ്ങളെ അമൽ പ്രണയിച്ചതിൽ എനിക്ക് സന്തോഷമുണ്ട്. ലോകനാഥൻ്റെയും നാണിക്കുട്ടിയുടെയും കഥ ഞാൻ കേട്ടപ്പോൾ… എനിക്കിപ്പോൾ ദുഃഖമില്ല. സന്തോഷമേ ഉള്ളൂ.”
Vaican thodangiya angane irunn pokum
Page thernathann vishamam 🥺
Korachoode page kootamairun kettoo, korach bhagagal odich kalanjuu
Appo adutha katha ayyi petten thanne vannoo wait cheyyum njan
Snehathode ROSE 🌹🌹