ശിൽപ്പേട്ടത്തി 3 [MR. കിംഗ് ലയർ ] 1644

“”””അന്ന് ഏട്ടനോട് അങ്ങിനെയൊക്കെ പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്….അതുകൊണ്ടല്ലേ.. എന്നെക്കണ്ടിട്ടും കുളത്തിന്റെയവിടെ മറഞ്ഞുനിന്നത്…?””””… അവൾ സംശയത്തോടെ ദുഃഖം നിറഞ്ഞ ഭാവത്തിൽ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“”””ഞാൻ… എന്നെ കാണുമ്പോ പാർവതിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ എന്നുകരുതിയാ ഞാൻ മാറിനിന്നത്… അല്ലാതെ എനിക്ക് ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല…!”””””… ഞാൻ ഗൗരവത്തിൽ തന്നെ അവളോട് പറഞ്ഞു.

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ എന്നെയും കൂട്ടി മുന്നോട്ട് നടന്നു. ഓരോ ചുവട് മുന്നോട്ട് വെക്കുമ്പോഴും ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ മൗനം കളിയാടി.

“”””എനിക്കറിയാം എന്നെക്കാണുന്നത് പോലും ഏട്ടന് ഇഷ്ടമല്ലന്ന്…””””… അവൾ വിഷമത്തോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“”””അയ്യോ അങ്ങിനെയൊന്നും ഇല്ല….സത്യായിട്ടും എന്നോടല്ലേ ദേഷ്യം ഉണ്ടാവേണ്ടത്…ഞാൻ… ഞാനല്ലേ…എല്ലാവരെയും വേദനിപ്പിച്ചത്.””””… ഞാൻ കൃത്രിമചിരിയോടെ അവളോട് പറഞ്ഞു.ഈയൊരു നിമിഷം എന്റെ മനസ്സിൽ ഏട്ടത്തിയുടെ മുഖം ഒന്ന് മിന്നിമാഞ്ഞു.

“”””എന്നെ വെറുക്കല്ലെട്ടോ….. അന്നാദേഷ്യത്തീയങ്ങിനെയൊക്കെ പറഞ്ഞുപോയതാ…”””… പാർവതി ഇടർച്ചയോടെ പറഞ്ഞ ശേഷം വല്ലായ്മയോടെ എന്നെയാ പീലികണ്ണുകൾ ഉയർത്തി നോക്കി.

മിഴീനീർ പടർന്ന അവളുടെ മിഴികൾ കണ്ടതും എനിക്ക് സഹിക്കാനയില്ല.ഇടനെഞ്ചിൽ എന്തോകുത്തിയിറക്കും പോലെ.അവളുടെ നിഷ്കളങ്കമായ മുഖത്ത് ഇരുണ്ടുക്കൂടിയ ദുഃഖത്തിന്റെ കാർമേഘങ്ങൾ കണ്ടതും എന്റെ മനസ്സ് കണ്ണുനീർ പൊഴിച്ചു.

“”””അയ്യോ… എനിക്ക് വെറുപ്പൊന്നുമില്ല… ഒരിക്കലും വെറുക്കനാവില്ല…അന്നും ഇന്നുമെന്നും സ്നേഹം മാത്രമുള്ളു….”””…. പാറുവിന്റെ നിറഞ്ഞ മിഴികളിൽ നോക്കി സ്നേഹം നിറഞ്ഞ വാക്കുകളാൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“”””നിക്കും ഒരുപാടിഷ്ടാ ഏട്ടനെ… അന്ന് അങ്ങിനെയൊക്കെ കേട്ടപ്പോ അറിയാതെ വിശ്വസിച്ചുപ്പോയി…എങ്കിലും കണ്ണനോട് മനസുരുകി പ്രാർത്ഥിക്കാത്ത ഒരുദിവസവുമുണ്ടായില്ല… “”””… അവൾ എന്നോട് ചേർന്നു നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“”””പിന്നെയെങ്ങിനെ മനസ്സിലായി ഞാനങ്ങനെയൊന്നും ചെയ്യില്ലായെന്ന്…?””””.