ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 11 [JO] 950

അത്… അതുനിങ്ങളെന്നോടു മിണ്ടാൻ വേണ്ടീട്ടു തന്നാ. നിങ്ങളെന്നെയൊഴിവാക്കി നിർത്തുമ്പോ എനിക്കെന്തോപോലെ… !!!.

ഞാനൊന്നു ഞെട്ടി. ഇവളിതെന്തോന്നായീ പറഞ്ഞുവരുന്നത്…???!!!. ഞാൻനോക്കുമ്പോ ഡിബിന്റെ മുഖത്തുമുണ്ട് അതേയമ്പരപ്പ്. പക്ഷേ ഞങ്ങളുടെ നോട്ടംകണ്ടതും അവളുതന്നെയതിന് കാരണവും പറഞ്ഞു.

ഏയ്… നിങ്ങള് പേടിക്കുന്നപോലെയൊന്നുമില്ല. എനിക്കെന്നെക്കുറിച്ചു നന്നായറിയാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ തന്നെക്കേറിഞാൻ പ്രേമിച്ചു കളയൂന്നൊന്നും താൻ പേടിക്കണ്ട. ഞാനന്നേ പറഞ്ഞില്ലേ..??? തന്നെപ്പ്രേമിക്കാനുള്ള യോഗ്യതയൊന്നുമില്ലടോ എനിക്ക്…!!!. കഴിഞ്ഞ രണ്ടൂന്നു ദിവസംകൊണ്ടു താൻപോലുമതു തെളിയിച്ചില്ലേ…???!!!.

ഞാനാകെ വിളറി. മനസ്സിലുള്ളതവൾ വെട്ടിത്തുറന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഞാനവളെ വേണ്ടാന്നുവെച്ചന്നവൾക്കു മനസ്സിലായിരിക്കുന്നു. സ്വയം താഴ്ത്തിക്കെട്ടിക്കൊണ്ട് എന്നെയല്ലേയവൾ പുച്ഛിച്ചത്…??? അവൾക്കു യോഗ്യതയില്ലാ…. യോഗ്യതയില്ലാന്നു പലവട്ടം പറയുന്നതിലൂടെ അവളേപ്പോലൊരു പെണ്ണിനെക്കെട്ടാൻ എനിക്കു യോഗ്യത്തില്ലാന്നല്ലേയവൾ പറയുന്നത്… ???!!!. എന്നാലെന്റെ മനസ്സുവായിച്ചതുപോലെയാണ് അവള് ബാക്കിപറഞ്ഞത്.

ഹേയ്… താനിങ്ങനെ വിളറുവൊന്നുംവേണ്ട ശ്രീഹരീ…!!!. ഞാൻനിന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തിപ്പറഞ്ഞതൊന്നുമല്ല. എന്റവസ്ഥ പറഞ്ഞതാ. ഞാനാക്കാര്യം തന്നോടു പറയുമ്പോത്തന്നെയെനിക്കറിയാമായിരുന്നു ഇതിങ്ങനെയൊക്കെയേ വരുവൊള്ളൂന്ന്…!!!. പക്ഷേ ഒരുകാര്യത്തിലെനിക്കു സന്തോഷമുണ്ടെട്ടോ…; സാധാരണയെല്ലാരും ഇക്കാര്യമറിയുമ്പോഴെന്നെ ആൾക്കാരുടെ മുന്നിവെച്ചു കളിയാക്കാനാ ശ്രമിക്കാറ്. അല്ലെങ്കിൽ പാത്തുംപതുങ്ങിയുമെന്നെക്കേറി പിടിക്കാനൊക്കെ നോക്കും. തടയാൻനോക്കുമ്പഴാകും പിന്നെയുള്ളപമാനിക്കല്. ഞാനവരെക്കേറിപ്പിടിച്ചെന്നൊക്കെയാവും പറയുക….!!!. വേശ്യാപ്പെണ്ണല്ലേ…, അവളങ്ങനെയല്ലേ ചെയ്യൂന്നല്ലേ കേൾക്കുന്നോരും പറയുക… !!!!.

ഞങ്ങളവളെ മിഴിച്ചുനോക്കിനിൽക്കുന്നതു കണ്ടിട്ടാവണം അവളൊന്നു ചിരിച്ചു. മുഖത്തു പ്രത്യേകിച്ചു ഭാവമാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കിലും ആ ചിരിയിലൊളിച്ചിരുന്ന വേദനയെനിക്കു മനസ്സിലായി. ആളുകളങ്ങനെയൊക്കെ പെരുമാറുന്നതിലവൾക്കുനല്ല വിഷമമുണ്ടെന്നെനിക്കു തോന്നി. തോന്നലല്ല.