ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 11 [JO] 963

അതാണ് സത്യം. പക്ഷേ അവളത് പുറത്തു കാണിക്കുന്നില്ല. പൊട്ടിത്തെറിക്കാൻ വെമ്പുന്നൊരഗ്നിപർവതം പോലെ നീറിപ്പുകഞ്ഞു നിൽക്കയാണവൾ. അകലെനിന്നുനോക്കുന്നവർക്ക് ആ പർവ്വതത്തിലൊന്നും പ്രത്യേകിച്ചു കാണാനുണ്ടാവില്ല. പക്ഷേ ഉള്ളിലെരിയുന്ന തീയുടെ ചൂട് അടുത്തറിഞ്ഞാലെ മനസ്സിലാവൂ. അതുപോലാണിവളും. അടുത്തറിയുമ്പഴേ ആ ചൂടെനിക്കറിയാൻ പറ്റുന്നുള്ളൂ…!!!. അവളുടെ ചിരികൂടിയായപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ബാക്കികിളികൂടി പറന്നൂന്നു തോന്നിയിട്ടാണോ…, അതോ ഇനിയുമേതെങ്കിലുംകിളി ഞങ്ങൾക്കുള്ളിൽനിന്നു പറന്നുപോവാനുണ്ടെങ്കിൽ, അതുംകൂടി പൊയ്ക്കോട്ടെന്നു കരുതിയിട്ടാണോന്നറിയില്ല, അവളുതന്നെ വീണ്ടും സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഞാൻ നിങ്ങളോടു പറഞ്ഞില്ലേ… നിങ്ങളെന്നോടു മിണ്ടാത്തതെനിക്കു വിഷമമുണ്ടാക്കീന്ന്…!!!. അതു സത്യം തന്നാ…!!!. എനിക്കു നല്ല വിഷമായീയത്. അതുപക്ഷേ നിങ്ങളെന്നോടു മിണ്ടാത്തതുകൊണ്ടൊന്നുമല്ലാട്ടോ…!!!. എന്നെയിങ്ങനെയൊഴിവാക്കി നിർത്തുന്നതും അപമാനിക്കുന്നതുമൊന്നുമെനിക്കൊരു പുത്തരിയല്ല. പക്ഷേ… പക്ഷേയെന്റെയമ്മേനേക്കരുതി നിങ്ങളെന്നോടു മിണ്ടാതിരുന്നാൽ… അത്… അതെനിക്കു സഹിക്കാൻ പറ്റില്ലടോ…!!!. കാരണം… ആരൊക്കെ… ആരൊക്കെയെന്റമ്മേനെക്കുറ്റം പറഞ്ഞാലും…, ആരൊക്കെയെന്റമ്മേനെ വേശ്യേന്നു വിളിച്ചു കളിയാക്കിയാലും… ഞാൻപറയും. എന്റമ്മയൊരു പാവമാന്ന്…!!!. എനിക്കെന്റെയമ്മ കഴിഞ്ഞേയുള്ളൂ ഈ ലോകത്താരുമെന്ന്…!!!.

നിങ്ങക്കറിയോ…???, എന്റമ്മേമൊരു മോശപ്പെട്ട സ്ത്രീടെ മോളായിരുന്നു. അവിടുന്നെന്റെയച്ഛന്റെകൂടെയിറങ്ങിപ്പോന്നതാ. അവിടെനിന്നാൽ താനും മോശമാകുമല്ലോന്നോർത്ത്. പക്ഷേ വല്യമ്മേനെപ്പോലെതന്നെയാവാനാരുന്നു എന്റമ്മേടേം വിധി…!!!. പക്ഷേ ഞാനൊരിക്കലുമെന്റമ്മേനെ കുറ്റപ്പെടുത്തൂല്ല. എന്താന്നുവെച്ചാൽ….. എനിക്കറിയാമെന്റമ്മേനെ..!!.

അന്ന്… എന്റമ്മയെന്തു ജോലിയാ ചെയ്യുന്നേന്നെനിക്കു ബോധ്യമായ ദിവസം… ഞാനന്നു പന്ത്രണ്ടാം ക്ലാസ്സിലാരുന്നു. വീട്ടിലെത്തിയപാടെ ഞാനുമമ്മേം തമ്മിലൊരു യുദ്ധം തന്നെ നടന്നുവന്ന്… !!!. അമ്മകാരണം എന്റെ ജീവിതങ്കൂടെ നശിച്ചൂന്നുപോലും പറഞ്ഞുകളഞ്ഞൂ ഞാനന്ന്… !!!. അപ്പോ… അപ്പഴമ്മയെന്നോടു ചോദിച്ചൊരു ചോദ്യവൊണ്ട്…

ആ പ്രായത്തില്… അയലോക്കത്തെ വീട്ടുകാരെപ്പോലും ശെരിക്കറിയാത്ത നേരത്ത്…. മൊലകുടി മാറാത്ത നിന്നേം തോളിലിട്ടൊണ്ട് വേറെന്തു പണിക്കു