ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 11 [JO] 950

എല്ലാം മനസ്സിലായതുപോലുള്ള അവന്റെയാ മറുപടി വന്നതും കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്തുപറയണമെന്നറിയില്ലായിരുന്നു. അവളോടുള്ള ഇഷ്ടത്തെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞുപോയ വാക്കുകളും ചെയ്തുപോയ കാര്യങ്ങളുമെല്ലാം മനസ്സിലിങ്ങനെ തെളിഞ്ഞുവന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞുപോയ ആ ഇഷ്ടം… അതിനിപ്പോഴുമൊരു കുറവുമില്ല. അത് മറ്റാരേക്കാളുമേറെ എനിക്കറിയാം. അവളേ നഷ്‌ടപ്പെടുമെന്നറിയുമ്പോൾ ഉള്ളാകെ നീറിപ്പുകച്ചുകൊണ്ട് അതെന്നെയറിയിക്കാനെന്റെ ഹൃദയം ശ്രമിക്കുന്നതും ഞാനറിയുന്നുണ്ട്… പക്ഷേ… പക്ഷേയെനിക്കവളെ സ്വീകരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല…. ശ്രീഹരിയുടെ മനസ്സിനവളെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിയില്ല. പക്ഷേ തലച്ചോറിനത് മനസ്സിലാകുന്നുമില്ല. കാരണം… മനസ്സിനെക്കാൾ തലച്ചോറിനാണ് ശ്രീഹരിയുടെ ചുറ്റുപാടറിയാവുന്നത്. ശ്രീഹരിയുടെ ചിന്തകളെന്തെന്നും ആ ഓരോ ചിന്തകളും പ്രാവർത്തികമാകുമ്പോൾ എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കുമെന്നും തലച്ചോറിനല്ലാതെ മറ്റാർക്കാണ് മനസ്സിലാവുക… ???!!!. എത്രയൊക്കെ വേണ്ടെന്നുവെച്ചാലും മനസ്സിനെക്കാളും തലച്ചോറിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ പാലിക്കാനേ എനിക്കാവുന്നുള്ളൂ… !!!. ഏറെനേരത്തെ നിശബ്ദതക്കുശേഷം മനസ്സിനെ കല്ലാക്കിക്കൊണ്ടവനെ നോക്കുമ്പോഴും വേണ്ടാ വേണ്ടായെന്നെന്റെ മനസ്സു പറയുന്നതെനിക്കു കേൾക്കാമായിരുന്നു.

ഞാനീ ചെയ്യുന്നതൊരു ചെറ്റത്തരവാല്ലേടാ… ???

ചോദിക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ കണ്ണുനിറഞ്ഞിരുന്നു. ഉള്ളിലെ വിഷമം സ്വയമറിയാതെ പുറത്തുവന്നതാണ്. അവൻ കാണാതിരിക്കാൻ പെട്ടന്നു പുറംകൈകൊണ്ടത് തുടച്ചിട്ടു നോക്കുമ്പോൾ അവനതുതന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്. വെറുതേയൊന്നു ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. പക്ഷേ കഴിഞ്ഞില്ല.

എനിക്കിതറിയാമായിരുന്നു… !!!.

അവന്റെ ശബ്ദം പതിഞ്ഞതായിരുന്നു. അവന്റെ വാക്കുകളുടെയർത്ഥം മനസ്സിലാവാതെ ഞാനവനെ നോക്കുമ്പോഴേക്കുമവൻ തുടർന്നിരുന്നു…

എനിക്കിതറിയാമായിരുന്നു…!!!. അവളെയൊരിക്കലും നിന്റെ വീട്ടിലേക്കു കൊണ്ടുവരാൻ നിന്നെക്കൊണ്ടു പറ്റൂല്ലാന്ന്…!!!. പക്ഷേ നീയിതു പറയുമെന്നു ഞാൻ കരുതിയില്ല. നിനക്കവളോടുള്ളയിഷ്ടം…