ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 5 [JO] 725

പക്ഷേ അതൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവളുവീണ്ടും അവന്റെ മുഖത്തേക്കുതന്നെ നോട്ടം മാറ്റി. ആ നോട്ടം കൂടി കണ്ടതോടെ ഡിബിൻ അത്രനേരം നടന്നതിലും വളരെപ്പതുക്കെ, ചെറുതായി പേടിച്ചിട്ടെന്നപോലെയാണ് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നത്. അവള് തല്ലുമോയെന്നപേടി അവനും നന്നായി ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. അവനാണല്ലോ എല്ലാറ്റിലും ചുക്കാൻ പിടിച്ചവൻ. പക്ഷേ എന്നൊടുകാണിച്ച പരിഗണന അവനവൾ കൊടുത്തില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ചെന്നതേ കലിപ്പായിരുന്നു.

ഡിബിൻ… ഐ വാണ്ട് റ്റു ടോക്ക്… !!!

പ… പറഞ്ഞോ…

ഡിബിൻ… എനിക്കൊരു കാര്യമറിയണം…. അതുമാത്രം. ഈയൊരു ഉദ്ദേശംവെച്ചാണോ നീയൊക്കെയെന്നോട് മിണ്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നത് .. ???

എ… എന്തുദ്ദേശം ???

ഡിബിനേ… നീചുമ്മാകെടന്നു പൊട്ടൻ കളിക്കരുത്. ഞാൻ ചോദിച്ചതെന്താണെന്നു നിനക്ക് മനസ്സിലായി. ഇല്ലേ… ???

ഭദ്രേ… അല്ല… അതുപിന്നെ…

സേ യെസ് ഓർ നോ … !!! വലംകൈകൊണ്ട് ഡെസ്കിൽ ഒരടിയോടെ അവളൊരു അലർച്ചയായിരുന്നു. ഡിബിനെന്നല്ല ക്ലാസ്സ്‌മുഴുവനും കിടുങ്ങിപ്പോയി. ഞാനും. ഡിബിന്റെ മുഖത്തടിക്കുന്നതിന് പകരമാണ് അവളാ ഡെസ്കിനെ തല്ലിപ്പൊട്ടിക്കാൻ നോക്കിയതെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. അവളുടെ അലർച്ചയും ഡെസ്കിലടിച്ച ശബ്ദവും എല്ലാംകൂടിയായായപ്പോ അവൻ അതെയെന്നുവല്ലോം പറഞ്ഞേക്കുമോ എന്നതായിരുന്നു എന്റെ പേടി. എന്നാൽ എന്റെഫോട്ടോ അന്നുതന്നെ ഷൂസിട്ടു ഫോട്ടോയിൽ കേറുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. പക്ഷേ അവനൊന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. പക്ഷേ അതുകണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ദേഷ്യമിരട്ടിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. മൗനം സമ്മതമെന്നപോലെയാണ് അവന്റെയാ നില്പിനെ അവളെടുത്തത്. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തീയാളുന്നതുപോലെ. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് രക്തമിരച്ചുകയറി. ചുണ്ടുകളൊക്കെ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഒരുവേള അവളവനിട്ടു പൊട്ടിക്കുമോ എന്നുപോലുംഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു. പക്ഷേ… പക്ഷേ ഒന്നുമുണ്ടായില്ല. ഇരുകൈകളും ദേഹത്തോട് ചേർത്ത്ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഒരുനിമിഷമവൾ കണ്ണടച്ചു നിന്നു. വിറയ്ക്കുന്ന ചുണ്ടുകളെ പാടുപെട്ട് ചേർത്തുപിടിച്ചു. പല്ലുകൾ കൂടിയിറുമ്മുന്ന സ്വരംകേട്ടിട്ടാണോ എന്തോ അവനെന്നെയൊന്നു ദയനീയമായി നോക്കി. പക്ഷേ നിന്നിടത്തുനിന്ന് അനങ്ങാൻ പോലും വയ്യാത്ത മനോനിലയിലായിരുന്നു ഞാനപ്പോൾ. അവനേക്കാളും ദയനീയമായിട്ടവനെയൊന്നു നോക്കുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നിനുമെനിക്കു കഴിയുമായിരുന്നില്ല. കൂട്ടത്തിൽ ഞാനെന്നാ ചെയ്യാനാടാ എന്നയർത്ഥത്തിൽ അവനെ നോക്കി മുഖംകൊണ്ടൊരാഗ്യവും കാട്ടി. പോടാ പട്ടീ എന്നവൻ പല്ലിറുമ്മിക്കൊണ്ടു പുലമ്പുന്നത് ശബ്ദമില്ലാഞ്ഞിട്ടുകൂടിഞാൻ കേട്ടു.

ഒന്നോ രണ്ടോ മിനിറ്റുകൾ… ആർക്കും ശബ്ദമില്ലാത്ത കുറെ നിമിഷങ്ങൾ. എല്ലാവരും അവളെത്തന്നെ നോക്കിനിൽക്കുകയായിരുന്നു. പെണ്ണിനെയോ തല്ലി, ഇനി ആണുങ്ങൾക്കിട്ടും കൊടുക്കുമോ എന്നതാവും ഞാനും അവനുമൊഴികെ മറ്റെല്ലാവരും നോക്കിയിരുന്നത്. ആ നിശബ്ദതക്കു ശേഷമവള് കണ്ണുതുറന്നത് ഞാനൊരിക്കലും കാണാനാഗ്രഹിക്കാത്തൊരു ഭാവത്തോടെയാണ്. കണ്ണൊക്കെ ചുവന്നുതുടുത്ത് വല്ലാത്തൊരു ഭാവത്തിൽ. പക്ഷേ അതുകഴിഞ്ഞള്ള സംസാരമാണ് കൂടുതലെന്നെ തകർത്തുകളഞ്ഞത്.