ചെറിയൊരു പാർട്ടാണിത്. ചെറുതെന്നു പറഞ്ഞാൽ വളരെ ചെറുത്. ഈയദ്ധ്യായത്തിൽ എഴുതണമെന്നു ഞാനുദ്ദേശിച്ച ഭാഗംവരെ ഈ പേജുകൾക്കുള്ളിൽ എത്തിയതിനാൽ ഇവിടംകൊണ്ട് നിർത്തിയതാണ്. അടുത്ത പാർട്ട് വൈകാതെ ഇടാം. അപ്പോൾ പേജ് കുറഞ്ഞതിലുള്ള നിങ്ങളുടെ വിഷമം പരിഹരിക്കാമെന്ന് കരുതുന്നു. ഇത്തവണ വളരെയധികം കാത്തിരിപ്പിച്ചില്ലെന്ന വിശ്വാസത്തോടെ ശ്രീഭദ്രത്തിന്റെ അടുത്ത ഭാഗമിതാ…ഞാൻ നിന്നിടത്തുനിന്ന് അനങ്ങാനാവാതെ തറഞ്ഞു നിന്നു. പത്തു തെറിവിളിച്ചാലും തല്ലാൻ മാത്രമവൾക്ക് തോന്നല്ലേ എന്നതായിരുന്നു ആ സമയത്ത് എന്റെ മനസ്സിൽ ആകെയുണ്ടായിരുന്ന പ്രാർത്ഥന. തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻപോലുമുള്ള ധൈര്യം ആ സമയത്ത് എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നതാണ് സത്യം. അവളുടെ കാലടികളടുത്തടുത്തു വരുന്തോറും എന്റെ ഹാർട്ട്ബീറ്റ്സും കൂടിക്കൂടി വന്നു. അതിപ്പോഴൊരു ഡ്രമ്മടിക്കുന്നപോലെ എനിക്ക് വ്യക്തമായി കേൾക്കാമായിരുന്നു. പേടിച്ചിട്ടാണോന്നറിയില്ല, കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചാണ് ഞാൻ നിന്നത്.

ശ്രീഹരീ….

ഇടിവെട്ടുന്നപോലെ തൊട്ടുമുന്നിൽനിന്നവളുടെ സ്വരം കേട്ടാണ് ഞെട്ടി കണ്ണുതുറന്നത്. അവള് പുറകിൽ വന്നുനിന്നു വിളിക്കുമെന്ന് കരുതിയപ്പോൾ ദേ തൊട്ടുമുന്നിൽ. കണ്ണു തുറന്നതെ കണ്ടത് ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറയ്ക്കുന്ന ആ മുഖം. തൊട്ടടുത്ത്… നിശ്വാസങ്ങൾ പരസ്പരമടിക്കുന്ന അകലത്തിൽ. ഉള്ളിലെ പേടി മൂലമാകും അറിയാതെ ഒരടി പിന്നിലേക്ക് വെച്ചുപോയി.

ശ്രീഹരീ… എനിക്ക് വെറുതെ കളയാൻ നേരമില്ല. പ്രേമം പ്രണയമെന്നൊക്കെപ്പറയുന്ന ലൂസ്ടോക്കിനോടൊട്ടു താൽപ്പര്യവുമില്ല. സോ വെറുതെ എന്റെ പുറകെ നടക്കരുത്. എനിക്കതിഷ്ടവുമല്ല, എനിക്കതിനൊട്ടു നേരവുമില്ല.

ഒറ്റ വരിയേ പറഞ്ഞൊള്ളു. കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാനും പറയാനുമില്ലാത്തപോലെയവൾ തിരിഞ്ഞുനടന്നപ്പോളാണ് സത്യത്തിലെന്റെ ശ്വാസമൊന്നു നേരെവീണത്. അവള് തിരിഞ്ഞതും ഒരു ദീർഘ നിശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ നെഞ്ചിൽ കൈവെച്ചു. ഒരു മഴ ഇടിവെട്ടിപ്പെയ്തടങ്ങിയപോലൊരു ശാന്തത. പുലിപോലെവന്നത് എലിപോലെപോയ സമാധാനം. അടികൊണ്ട്