ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 8 [JO] 857

സേതുവെന്നു ഇനീഷ്യൽ കണ്ടപ്പോൾ അതെന്റെ അച്ഛന്റെ പേരാണെന്നു കരുതിയല്ലേ… ???

അവളുടെ തികഞ്ഞ ശാന്തതയോടെയുള്ള ചോദ്യത്തിന് മുഖം കുനിച്ചു നിന്നുള്ള നിശബ്ദതയായിരുന്നു എന്റെ മറുപടി.

ഇനീഷ്യലെല്ലാം അച്ഛന്റെ പേരല്ല ശ്രീഹരീ… സേതുവെന്നത് എന്റെ അമ്മയുടെ പേരാണ്… സേതു… സേതുലക്ഷ്മി… !!!. എനിക്കച്ഛനില്ല… !!!

ഒട്ടും കൂസലില്ലാതെയാണ് അവളത് പറഞ്ഞതെങ്കിലും, എനിക്കച്ഛനില്ലന്ന് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ സ്വരമൊന്നു ചിലമ്പിച്ചിരുന്നു. കണ്ണ് ചെറുതായിട്ടൊന്ന് നനഞ്ഞിരുന്നു.

സോ… അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത് ശ്രീ… തനിക്ക് ചേരുന്ന പെണ്ണല്ലടോ ഞാൻ… തന്തയില്ലാത്തൊരു പെണ്ണിനെയെന്തായാലും ശ്രീഹരിക്ക് വേണ്ട… !! അത്…. അത് ശെരിയാവില്ലടോ… !!!

അത്രമാത്രം പറഞ്ഞിട്ട് അവളിറങ്ങിപ്പോയപ്പോൾ ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ പകച്ചു കണ്ണുമിഴിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ…. !!! എന്താണവൾ പറഞ്ഞിട്ട് പോയതെന്ന് കുറച്ചു മിനിട്ടുകൾക്ക് ശേഷമാണ് എനിക്കു പൂർണ്ണമായും മനസ്സിലായത് തന്നെ. ഞാൻ പകപ്പോടെ ചുറ്റും നോക്കി. അവൾ പോയ പിറകേ ഭൂരിഭാഗം പിള്ളേരും പോയിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ വളരെക്കുറച്ച് പിള്ളേരെ ബാക്കിയുള്ളൂ. അതിൽ ചിലരുടെ മുഖത്ത് നേരിയ പരിഹാസം… ചിലർക്ക് സഹതാപം…. !!!. പക്ഷേ ആർക്കുമൊന്നും പറയാനില്ല. മരണവീട്ടിൽ എത്തിപ്പെട്ട ആംബുലൻസ് ഡ്രൈവറെപ്പോലെ ഒരു ഭാവ വ്യത്യാസവുമില്ലാതെ ഒരു നോട്ടം മാത്രം. ചിരിക്കാനോ കരയാനോ വയ്യാത്തപോലെ… !!!

അന്ന് വീട്ടിലെത്തിയത് എങ്ങനെയാണെന്ന് എനിക്കുതന്നെ അറിയില്ലായിരുന്നു. വണ്ടിയിലിരിക്കുമ്പോൾ ആകെയൊരു മരവിപ്പോ സങ്കടമോ ദേഷ്യമോവൊക്കെയായിരുന്നു. അവളെന്നോട് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങളേക്കുറിച്ചോർക്കുമ്പോൾ ഉള്ളിലൊരു പുകച്ചിലായിരുന്നു. അവളെയെനിക്ക് കിട്ടില്ലാനുള്ള തിരിച്ചറിവ്… അതെന്നേ വല്ലാതെ തളർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു…!!! അച്ഛനില്ലെന്നുള്ളത് വല്ലാത്തൊരു കാരണമായിക്കാണുന്ന അവളോട് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ മറ്റൊരു കാരണവുമില്ലാത്ത അവസ്ഥയായിരുന്നു എനിക്ക്. നേരിയൊരു പ്രതീക്ഷ തന്നത് ആ പേരായിരുന്നു. അതും പോയി. ഒന്നലറിക്കരയാൻ പോലുമാകാത്ത അവസ്ഥ. ഞാൻ മൂലം… എന്റമാത്രം എടുത്തുചാട്ടം മൂലം… അതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് എനിക്കവളെ കിട്ടാതിരുന്നതെന്നെനിക്കു തോന്നി… !!!