ശ്രീഭദ്രം ഭാഗം 9 [JO] 727

സാധ്യതപോലുമില്ലായിരുന്നതിനാൽ ഞാനൊരു സംശയത്തോടെ അവനെ നോക്കി. അവനാകട്ടെ അതോടെ ഇവനൊക്കെ എവിടുന്ന് വരുന്നെടാ എന്ന മട്ടിലാണ് മറുപടിയായിട്ടെന്നെ നോക്കീതും.

നിന്റമ്മായിയമ്മേടെ നായര്. അല്ലപിന്നെ… !!!

ടാ… സത്യാണോ… ??? അവള്… അവളാണോ ചോദിച്ചേ… ??? ഞാൻ ജിജ്ഞാസ അടക്കാനാവാതെ അവനെ നോക്കി.

ഓ അപ്പൊ അറിയാഞ്ഞിട്ടല്ല… !!!, എന്റെ വായീന്നുതന്നെകേട്ട് കോൾമൈയിരു കൊള്ളാനായിരുന്നല്ല്യോ… ??? പരമ കഷ്ടം… !!!

അവന്റെയാ കടുത്ത പുച്ഛവും എനിക്കൊരു വിഷയമായിരുന്നില്ല. എനിക്കാ കേട്ട വാക്കുകളിലെ സത്യമായിരുന്നു അറിയേണ്ടത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ യജമാനന്റെ കയ്യിലെ എല്ലിൻകഷ്ണത്തിനായി വെയിറ്റുചെയ്യുന്ന പട്ടിയെപ്പോലെ ഞാനവന്റെ മുഖത്തേക്കുതന്നെ നോക്കിനിന്നു. ഒരുത്തരം കിട്ടാതെ ഞാനാ മോന്തയവിടുന്നു മാറ്റൂല്ലാന്നറിഞ്ഞോണ്ടാവണം, അവൻ വാ തുറക്കുക തന്നെ ചെയ്തു.

എന്റെ പൊന്നുമൈരേ നീയെന്തിനാ എന്റെ വായിലോട്ടു തന്നെയിങ്ങനെ നോക്കിയിരിക്കുന്നേ… ??? അവളല്ലാതെ വേരാരേലും ചോദിച്ചതാണെങ്കി ഞാനിവിടെവന്നിത്ര കാര്യമായിട്ട് നിന്നോട് പറയുവോ… ???!!!.

എടാ അവളെന്നാ ചോദിച്ചേ…. ???

കെടന്നു ചാവണ്ട. പറയാം…!!!. അവള് കൂടുതലൊന്നും ചോദിച്ചൊന്നുവില്ല. ഞാൻ കേറിച്ചെന്നപ്പോ അവളാ വാതിലിന്റവിടെയുണ്ടാരുന്നു. ഉള്ളത് പറയാവല്ലോ നീയുംകൂടി ഇല്ലാത്തോണ്ട് അത്യാവശ്യം കലിപ്പിത്തന്നെയാ ഞാൻ കേറിച്ചെന്നതും. കേറിച്ചെന്നപാടെ എന്നെയൊന്ന് ചുഴിഞ്ഞു നോക്കീട്ട് എന്റെ പുറകിലോട്ടൊരു നോട്ടോം കഴിഞ്ഞിട്ടൊരു ചോദ്യം. ഇന്ന് കൂട്ടുകാരനെന്ത്യേ… ??? ഇന്ന് വരുന്നില്ലേന്ന്… ???!!!. എന്റെ പൊന്നുമോനെ… ആ സമയത്ത് നീയവിടെ ഒണ്ടാവണമാരുന്നു. സത്യവായിട്ടും അതെങ്ങാനും കേട്ടാരുന്നേ നീ ഓൺ ദ സ്പോട്ടിൽ അറ്റാക്ക് വന്നു ചത്തേനെ… !!!. അത്രയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു ആ ചോദ്യത്തിലെ ജിജ്ഞാസ…. !!!

എന്നിട്ട്… ???

എന്നിട്ടെന്നാ… ??!!… എനിക്കങ്ങോട്ടു വിറഞ്ഞുകേറി. ഞാനൊരൊറ്റ ചാട്ടം. വേണൊങ്കിപ്പോയി അന്വേഷിക്കെടീന്നും പറഞ്ഞ്. ഉള്ളത് പറയാമല്ലോടാ…, അതിനുള്ള ധൈര്യം എവിടുന്നു കിട്ടീന്ന് എനിക്കുപോലുമറിയത്തില്ല. നീ ഫോണും ഓഫാക്കിവെച്ചേക്കുന്നെന്റെ കലിപ്പു മൊത്തമുണ്ടാരുന്നല്ലോ എനിക്ക്. ഞാൻ വായിത്തോന്നീതു മൊത്തമങ്ങു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.