സാരിയിൽ വലിയ പാകപ്പിഴയൊന്നുമില്ല. മെസ്സേജിലൂടെ പറഞ്ഞ കാര്യം എന്തായാലും അവളവന് ചെയ്ത് കൊടുത്തെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്. വേറെയൊന്നും നടക്കില്ലെന്ന ആമിയുടെ അവസാന മെസ്സേജിന്റെ പ്രതീക്ഷയിൽ തന്നെയാണ് ശ്രീയുള്ളത്. അത് കൊണ്ട് നെഞ്ചിടിപ്പിൽ കാര്യമായ വ്യത്യാസമൊന്നും വന്നില്ല. ഒരു കടമ്പ കഴിഞ്ഞു കിട്ടിയത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്.
തല താഴ്ത്തിയ രീതിയിൽ തന്നെ അവൾ ഇറയത്തേക്ക് കയറി. ഒരു പക്ഷെ ചമ്മലോ സങ്കടമോ ആയിരിക്കും ആമിയിൽ ഉണ്ടാവുക അവളെ ചേർത്തു പിടിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.
“ആമി…”
വിളി കേട്ട് നേരിയ കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞ ഭാവത്തോടെ അവൾ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി. ശ്രീയുടെ സ്നേഹത്തോടെയുള്ള വിളി അവളെയൊന്ന് കുഴപ്പിച്ചു.
“എന്തേ വൈകിയേ..?”
“അത്..സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. സോറി..”
വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ അവൾ വിക്കി. അതിൽ നിന്ന് തന്നെ ഏകദേശം കാര്യങ്ങൾ അവന് വ്യക്തമാണ്. കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും നടന്നോയെന്ന് അവന് തോന്നലുണ്ടായെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് ചോദിക്കേണ്ടെന്ന് കരുതി തുടർന്നു.
“മ്മ്.. സാരമില്ല വാ..”
“ഏട്ടാ…”
ഹൃദയഭേദകമായി വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവനവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. ശരീരം അമർന്നപ്പോൾ റിതിൻ അടിച്ചൊഴിച്ച വാണപ്പാൽ ഇപ്പോഴും അവളുടെ പൂറിൽ തിങ്ങുന്നത് പോലെയവൾക്ക് തോന്നി.
“അവനല്ലേ കൊണ്ടു വിട്ടത്..?”
“മ്മ്..”
“എന്നിട്ടെന്തേ കേറാതെ പോയത്..?”
ആ ചോദ്യം അവളിൽ വീണ്ടും ഒരു ഞെട്ടൽ നൽകി. ശ്രീയുടെ പെരുമാറ്റം തീർത്തും വ്യത്യസ്തമാണ്.
“അ.. അറിയില്ല..”
“നിന്റെ ഫോൺ ഓഫായിരുന്നല്ലേ..?”
Ayal varathirikkilla……eppazhenkil varum…..wait cheyyam allathe enth cheyyam…..