ശ്രീയുടെ ആമി 7 [ഏകലവ്യൻ] [നിർവൃതിയുടെ ചുവടുകൾ] 866

“എടീ..അവൻ നിന്നെ വിടുമോ…?”

“ആ… വിടും വിടും… മാറിക്കെ…”

അവളവനെ മേല് നിന്നും മാറ്റി കിടത്തി. അരയിൽ പൊന്തി നിൽക്കുന്ന അവന്റെ സാമാനത്തിന്റെ മുഴപ്പിലായിരുന്നു അവളുടെ കണ്ണ്..

“എന്റെ ശ്രീ… ചിന്തകൾക്കൊന്നും ഒരു മാറ്റവും ഇല്ലല്ലേ.. അപ്പോ ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെ ശെരി..”

“എന്ത്..?”

“യു ആർ കുക്കോൾഡ്..!”

“അത് നിനക്ക് ഇപ്പോഴാണോ മനസിലാകുന്നെ.?”

“പോട ..പ്രാന്ത.. വിട്…”

“പോവല്ലെടി സുന്ദരി..”

അവനിൽ നിന്ന് മാറാൻ തുടങ്ങിയ ആമിയെ ബലമായി പിടിച്ച് കിടത്തി മിഡിക്കുള്ളിലേക്ക് കയ്യിട്ടു..

“അഹ്..  ഏട്ടാ ഹ്…”

ഷഡിയുടെ മറവില്ലാത്ത തെറിച്ച പൂവിതളുകളിൽ വിരൽ കുടുങ്ങിയ വേദനയിൽ അവൾ കൂവി.

“ഹ് ആാാാ… വേദനയാക്കല്ലേ ശ്രീ…”

പിളർപ്പിനുള്ളിൽ തോണ്ടിയെടുക്കയായിരുന്നു അവന്റെ ലക്ഷ്യം . വിരലിൽ തങ്ങിയ തേൻ തുള്ളികൾ അവനവളുടെ മുറുകി നിന്ന മുഖത്തേക്ക് ഉയർത്തി. നീണ്ടു തുറന്ന മിഴികൾക്ക്‌ മുന്നിൽ തന്റെ മദന സ്രവം കണ്ട് അവൾ ചിണുങ്ങി മുഖം ചെരിച്ചു.

“ഇതെന്താടി..?”

“കുന്തം..”

“കുന്തമോ..?”

“പിന്നെ ഉള്ളിൽ കയ്യിട്ടാൽ നനവ് കിട്ടൂലെ.”

“അല്ല… അവനെ കുറിച്ച് പറയുമ്പോൾ ഉണ്ടാവുന്ന അധിക നനവാണ്.”

“ഒലക്ക..”

അവളവനെ തള്ളി മാറ്റി.. എണീറ്റിരുന്നു.

“ഹൊ.. മനുഷ്യനു മൂത്രൊഴിക്കാൻ മുട്ടിപ്പോയി..”

“നിനക്ക് പലതിനും മുട്ടും..”

“വരുന്ന്.. നിനക്ക് കാണിച്ചു തരാം..”

അതും പറഞ്ഞ് ബെഡിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് അവൾ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി. അൽപം കിതപ്പോടെ മുകളിലേക്ക് നോക്കി കിടക്കുകയാണ് ശ്രീ.. ഇപ്പോഴും അവളുടെ വായിൽ നിന്ന് അന്നത്തെ സംഭവമൊന്നും പുറത്തു വന്നില്ല. പകരം പറയാതെ മറച്ചു വെക്കുകയാണ്. റിതിൻ അങ്ങോട്ട് വന്നിട്ടില്ലെന്നാണ് പറഞ്ഞത് പക്ഷെ അതെത്രത്തോളം വിശ്വാസ യോഗ്യമാണെന്ന് അറിയില്ല. താൻ വീണ്ടും വീണ്ടും മണ്ടനായി മാറുകയാണല്ലോ ഈശ്വരാ.. ഇനി തന്റെ കുക്കോൾഡ് സ്വഭാവം മാത്രമേ ഇതിനൊരു പ്രതിവിധി ആയിട്ടുള്ളു. ഇവളുടെ കള്ളക്കളികൾ കണ്ടു പിടിച്ച് ജീവിക്കാമെന്ന് വച്ചാൽ അതിന് മാത്രമേ സമയം കാണു… ചിന്തിച്ചു തീർന്ന സമയം ബാത്രൂം ഡോർ തുറന്ന് ആമി പുറത്തു വന്നു. അവനെ നോക്കി കുറുമ്പോടെ മുടി മുറുക്കി വെക്കുകയാണ്.