ശ്രീയുടെ ആമി 7 [ഏകലവ്യൻ] [നിർവൃതിയുടെ ചുവടുകൾ] 866

“ഉം..”

“അപ്പോ പിന്നെ ഒന്നും പേടിക്കാനില്ല.. നീയെന്റെ കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാകും എന്നുറപ്പാണ്.”

അവളവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു. കണ്ണിൽ നിന്ന് രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണീർ പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു. ശ്രീയുടെ സ്നേഹം കാണുമ്പോൾ ഉള്ള് തകരുകയാണ്.  ചതിച്ചതിന്റെ കുറ്റബോധം വീണ്ടും തലയിൽ കനത്തു. പക്ഷെ അന്ന് നടന്നത് പറഞ്ഞു കുറ്റബോധം ഇല്ലാതാക്കാൻ അവൾക്കായില്ല. അവനവളുടെ മുതുകിൽ തഴുകി.

“വേറൊരു തരത്തിലും ചിന്തിക്കേണ്ട. ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്നതിന്റെ അവസാനം നിനക്ക് ഞാനും എനിക്ക് നീയും.. കേട്ടല്ലോ..”

“ഉം..”

എങ്ങലടങ്ങിയ സ്വരത്തിൽ അവളുടെ മൂളലുയർന്നു. തീവ്രത ഉളവാക്കുന്ന കരബന്ധനത്തിൽ രാത്രി യാമങ്ങൾ നീങ്ങി. അടുത്ത ദിവസത്തെ പുലരി കിരണങ്ങൾ ഉദിച്ചു.

“ഏട്ടാ.. എണീക്ക്.. എന്തുറക്കാ..”

അവളവനെ തട്ടി വിളിച്ചു. സമയം ഒൻപത് മണി ആയിരുന്നു. കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ പിങ്ക് ടവൽ കെട്ടി ഈറനോട് കൂടി മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആമിയെ ആണ് കണ്ടത്.

“എണീക്ക്..”

“എടി.. പോകാനായോ..?”

“ആയി.. എന്നേ കൊണ്ടുവിടണ്ടേ.. റെഡിയാക്.”

“ഹാ…”

അവനൊരു കോട്ടു വാ വിട്ട് ഞെളിഞ്ഞു. ഷെൽഫിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങുന്ന ആമിയുടെ പിൻഭാഗമാണ് കാണുന്നത്. ടവലിനുള്ളിൽ തുളുമ്പുന്ന ചന്തികുടങ്ങളെ കണ്ട് മൂത്ര കമ്പി ഒന്നൂടെ മുറുകി. അവൻ എഴുന്നേറ്റ് ചാർന്നിരുന്നു. ഡ്രെസ്സുകളെല്ലാം എടുത്ത് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ശ്രീയെ കണ്ട് അവൾ ചിണുങ്ങി.

“ഏട്ടാ…..”

“എന്താടി..”

“റെഡിയാക്.. നേരം പോകും..”

“ഇല്ലെടി.. നീ ഡ്രസ്സ്‌ മാറ്.. എനിക്ക് കുറച്ചു സമയമേ വേണ്ടു..”