ശ്രീയുടെ ആമി 7 [ഏകലവ്യൻ] [നിർവൃതിയുടെ ചുവടുകൾ] 866

“മ്മ്. മതി മതി.. കുറച്ചു നേരം ഇരിക്ക്.. കിതപ്പൊന്നടങ്ങട്ടെ..”

അവളവനെ സോഫയിലിരുത്തി.

“ഏട്ടൻ കഴിച്ചിട്ടാണോ വന്നേ..?”

“വരുമ്പോ കഴിച്ചു.”

“ഇവിടുന്നൊന്നും വേണ്ടേ..?”

“നിന്നെ വേണം..?”

“ശ്ഹ്.. അതല്ല.. കഴിക്കാൻ വേണ്ടേ ന്ന്..”

“അതല്ലേ പറഞ്ഞേ. നിന്റെ പൂറും കൂതിയുമാണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടത്..”

“ഈൗ….”

ദേഹത്തേക്ക് ചാടി വീണ് അവളവന്റെ വായ പൊത്തി. ഭർത്താവ്കേട്ടുകൊണ്ടിരിക്കെ തന്നെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവളാകെ ചമ്മി ഉരുകിയൊലിച്ചു.

“പ്രാന്തനോട് ഞാനല്ലാതെ ചോദിക്കുമോ..”

അതൊന്നും കേൾക്കാൻ ശ്രമിക്കാതെ ആ സമയവും അവനവളുടെ കുണ്ടി പിഴിയുകയാണ്.

“ഊ ഹ്ഹ്… ഒന്ന് പതിയെ അമർത്ത്…”

പക്ഷെ അതൊന്നും അവന് കേൾക്കേണ്ട. പെണ്ണിന്റെ പിൻ കഴുത്തിൽ പിടിച്ചടുപ്പിച്ച്, ചുണ്ടുകളിൽ അമർത്തി മുത്തി. ഇന്നത്തെ രാത്രി ആമി തന്റെ വേശ്യായാണെന്നാണ് റിതിന്റെ മനസ്സിൽ. ചുണ്ടുകൾ വിടുവിക്കാൻ വേണ്ടി അവളവന്റെ ഇരു ചുമലിലും പിടിച്ച് എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

“അഹ് ഏട്ടാ.. ഞാനിവിടെ തന്നെയില്ലേ.. ഇത്രക്ക് ആക്രാന്തം കാണിക്കല്ലേ..”

“ഹ്.. സോറിയെടി പൊന്നു.. എനിക്ക് വല്ലാത്തൊരു തിടുക്കം.. സോറി..”

പാവം, റിതിന്റെ വെപ്രാളം കൊണ്ടാണ് തന്നെ വേദനിപ്പിച്ചതെന്ന് അവൾക്കറിയാം.

“അയ്യേ.. ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ… ജ്യൂസ്‌ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്..എടുത്തിട്ട് വരാം..”

അതും പറഞ്ഞ്, ഇളകി പോയ മുടി മുറുക്കാൻ വേണ്ടി രോമം നിറയുന്ന കക്ഷങ്ങൾ കാട്ടി കൈകൾ ഉയർത്തി.

“മ്മ്.. എടുത്തിട്ട് വാ..”

വിയർപ്പ് നിറയുന്ന രോമാവൃതമായ കക്ഷങ്ങളിൽ നോക്കി, നാവ് നുണഞ്ഞു കൊണ്ട് അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ നാണത്തോടെ അവൾ കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നകന്നു. ചുമലിലെ ഗൗണിന്റെ വള്ളിയിൽ നിന്ന് തെന്നിയ ചുവന്ന ബ്രാ വള്ളികൾ കാണാം. കൂടെ, കറുപ്പ് ഗൗണിനു പുറത്ത് പാന്റിയുടെ വരമ്പുകൾ കാണിച്ചു തെന്നി മറിയുന്ന കുണ്ടിപ്പന്തുകൾ കണ്ട് അവന് ആവേശം അടക്കാനായില്ല. പക്ഷെ ഇപ്പൊ തന്നെ തിടുക്കം കൂടുതലാണ്. നിയന്ത്രിച്ചേ പറ്റു. കള്ളവെട്ടിനു വന്നിട്ട് ചാവേണ്ട അവസ്ഥ വരരുതല്ലോ. ആത്മ സംയീപനം പാലിച്, ഹാൾ മുഴുവൻ കണ്ണോടിച്ച് അവനവിടെ അടങ്ങിയിരുന്നു.