ശ്രീയുടെ ആമി 7 [ഏകലവ്യൻ] [നിർവൃതിയുടെ ചുവടുകൾ] 866

“ബാക്കി.. നാളെ..”

“ഓഹ്.. കഴിഞ്ഞോ..?”

“നാളെ പറഞ്ഞു തരാം.. ഇല്ലേൽ എന്റെ വർക്ക്‌ പെന്റിങ്ങാകും..”

“ഓക്കെ..”

അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് പോയി. ഇത്രയും നേരം കിട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന അവളുടെ തനതായ ഗന്ധമില്ലാതായപ്പോൾ എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെയവനു തോന്നി. ചേച്ചിക്ക് എന്തോ ഒരു കാന്തീക ശക്തി തന്നെയുണ്ട്. പെട്ടെന്ന് നാളെയാവാൻ വേണ്ടി അവൻ കൊതിച്ചു. സൂര്യ ചലനത്തിന്റെ പ്രതിഫലമായി നാളത്തെ പകലുദിച്ചു. സമയം എങ്ങനെയെങ്കിലും മൂന്ന് മണിയാവാൻ വേണ്ടി വരുണിന്റെ മനസ്സ് വെമ്പൽ കൊണ്ടു. അങ്ങനെ ആ സമയവും വന്നെത്തി. കറുപ്പ് സാരിയായിരുന്നു ആമിയുടെ വേഷം. അടുത്തു വന്നിരുന്നതും അവളറിയാതെ അവളുടെ മണം ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങി. അത്തിപ്പഴം പോലുള്ള ചുണ്ടുകൾ തുറക്കുമ്പോൾ കാണുന്ന കിക്കിരി പല്ലുകൾ അവൻ നോക്കിയാസ്വദിച്ചു.

“ടാ.. ഇത്രവരെ മനസിലായോ..?”

“ആ.. ആയി..”

“ഇനി അടുത്തത് നോക്കാം..”

“ചേച്ചി..”

“എന്താ..?”

അവളവനെ നോക്കാതെ മറുപടി കൊടുത്തു.

“ചേച്ചിക്കെന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ.?”

“എന്തേ..?”

“ശ്രീയേട്ടനോട് ഞാൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊടുത്തതിൽ..”

“ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പൊ ഇല്ല..”

“വിഷമം തോന്നിയോ..?”

“ഉം.. സാരമില്ല..നീ ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്ക്..”

സംസാരം നിർത്തി അവളവന് വീണ്ടും പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ തുടങ്ങി. പക്ഷെ അവന്റെ നോട്ടങ്ങളിൽ ഇതുവരെയില്ലാത്ത ചില മാറ്റങ്ങൾ ആമി ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ അവന്റെ കണ്ണുകളുടെ ചാഞ്ചാട്ടം അവൾക്ക്‌ മനസിലായി. അവന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടാത്ത വിധം സാരി നീക്കി വയറിന്റെ മുകളിലേക്ക് മറച്ചു. ഒന്നുമില്ലേലും തന്നെ ചെറിയൊരു മോശം അവസ്ഥയിൽ കണ്ടതല്ലേ. അവന്റെ നോട്ടം പോയതിൽ ഒന്നും പറയാൻ കഴിയില്ല. ദേഷ്യവും തോന്നിയില്ല. പക്ഷെ വേഗത്തിൽ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് എഴുന്നേറ്റു.