ശ്രുതിയുടെ ബോംബെ [ഫ്ലാഷ്] 447

 

ഇവള് എന്തോ കൂടിയ ഐറ്റം ആണ് ചോദിക്കാൻ പോകുന്നത്, വളഞ്ഞ മൂക്ക് പിടുത്തം കണ്ടപ്പോഴേ ഡേവി മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു.

 

 

“നീ അങനെ പറയല്ലേ… നിനക്ക് എന്താ വേണ്ടെന്ന് പറ, അത് ഞാൻ വാങ്ങി തരാം… ഇനി ഗിഫ്റ്റ് ഒന്നും കിട്ടിയില്ല എന്ന പരാതി വേണ്ട”

 

 

“അയ്യോ എനിക്ക് പരാതി ഒന്നും ഇല്ല… ചുമ്മാ ഒന്ന് കളിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതാ”

 

 

“ഓ അത് അങ്ങനെ ആണേലും സാരമില്ല… ഞാനും കുറെ ആയി നിനക്ക് എന്തെകിലും വേടിച്ച് തരണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. നീ പറ നമുക്ക് ഡ്രസ്സ് എടുക്കാൻ പോയാലോ… നീ പറയുന്ന മോഡൽ”

 

 

“അയ്യേ അതൊന്നും വേണ്ട… ഇപ്പൊ തന്നെ എനിക്ക് ആവശ്യത്തിന് ഉണ്ട്”

 

“പിന്നെ എന്താ വേണ്ടെത്…?

 

“അത്… എനിക് ഇപ്പഴും ഫോൺ ഇല്ല… ഒന്ന് വേടിച്ചാൽ കൊള്ളാം എന്നുണ്ട്”

 

 

മൈര് പെട്ട്… പതിനയ്യായിരം പോയി… ഏത് നേരത്താണാവോ ചോദിക്കാൻ തോന്നിയത്…

 

 

ഇനി വാങ്ങി കൊടുക്കാതെ വഴി ഇല്ല., ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നത് ഈ പേരും പറഞ്ഞു മാക്സിമം ഇവളെ മൊതലാക്കാ എന്നതാണ്.

 

 

“എന്നാ നിൻ്റെ ആദ്യ ഫോൺ എൻ്റെ വക തന്നെ ആവട്ടെ… പോയ് ഡ്രസ്സ് മാറിക്കോ ഉച്ച കഴിഞ്ഞു പോകാം നമുക്ക്”

 

“അപ്പോ വർക്ക് ഇല്ലേ ഇന്ന്”

 

“ആ അതൊക്കെ ഉണ്ട്… ഹാഫ് ഡേ എടുക്കാം… നിനക്ക് ഒരു ഫോൺ വാങ്ങി തന്നട്ട് മതി ഇനി ബാക്കി ജോലി.”

 

 

ശ്രുതി തൻ്റെ സന്തോഷം പുറത്ത് കാണിക്കാതെ അവിടന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പോയി ഒരു ടീ ഷർട്ടും ജീൻസും ഇട്ടു വന്നു റൂമിൻ്റെ വാതിൽ തുറന്നു.

 

 

“ആഹാ കിടിലൻ ആയല്ലോ”

 

 

“ഒന്ന് പോ ചേട്ടാ” ശ്രുതി നാണം അഭിനയിച്ചു.

 

 

ഡേവി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു… കയ്കൾ അവളുടെ ചന്തിയിൽ അവളെ തന്നോട് ചേർത്ത് നിർത്തി.