ശ്രുതിയുടെ ബോംബെ [ഫ്ലാഷ്] 447

“ചേച്ചി ഇവിടെ എവിടെയാ ഫോൺ വിളിക്കാൻ പറ്റ?

വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചു പറയണആയിരുന്നു”

“ഹാ നീ വിളിച്ചു സുഗവിവരം ഒക്കെ അന്വേഷിച്ച് പയ്യെ വായോട്ടോ ഞാൻ പോകുവാ”

ശ്രുതി സ്‌റ്റെല്ലയെ നോക്കി നിന്നു…

എടീ നമുക്ക് ഇനി ഇവിടെനിന്ന് ഒന്നരമണിക്കൂർ പോയിട്ട് വേണം അടുത്ത സ്റ്റാൻഡിൽ എത്താൻ, അവിടന്ന് വീണ്ടും ഒരുമണിക്കൂർന് അടുത്ത് പോയി വേണം നിനക്ക് നി പറഞ്ഞ സ്ഥലത്ത് എത്താൻ, അങ്ങോട്ട് ഉള്ള ലാസ്റ്റ് ബസ്സ് ആറരക്ക് ആണ്. കറക്റ്റ് ടൈംന് നിന്നെ ഇവിടെ എത്തിച്ച റെയിൽവേക്ക് നന്ദി പറഞ്ഞ് നി നടക്കാൻ നോക്ക്”

“ഈ ബസ് ബ്ലോക്ക് ഒന്നും ഇല്ലാതെ അവിടെ എത്തിയാൽ നിനക്ക് ഇന്ന് അങ്ങോട്ട് എത്താം… ഫോൺ ബസിൽ കയറിയിട്ട് ഞാൻ തരാം പോരെ…”

അത് കേട്ട ശ്രുതിയുടെ മുഖം തെളിഞ്ഞു അവൾ സ്റെല്ലക്ക് ഒപ്പം നടന്നു.

സ്‌റ്റെല്ല അവളെയും കൂട്ടി ഏതോ ബസിൽ കയറി, സീറ്റ് ഒന്നും ഇല്ല. ബസ്സ് ഓടി തുടങ്ങുമ്പോൾ വണ്ടി നിറയെ ആൾക്കാർ ആയി. ആവസാന സ്റ്റോപ്പ് ആയത്കൊണ്ട് അവർ ബസിന് നടുക്കിലേക്ക് ആയി,

ബസിൽ അതികവും പണി കഴിഞ്ഞ് വരുന്നവർ ആയിരുന്നു, മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന രണ്ടു കിടിലം ചരക്ക്കളെ കണ്ട് അവർ അവരുടെ അടുത്ത പണി തുടങ്ങി…

ബസ്സ് കുണ്ടിലും കുഴിയലും വീഴുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു അവസരവും അവർ പാഴാക്കിയില്ല. ശ്രുതിക്ക് പിന്നിൽ നിന്ന് ഒരു മധ്യ വയസ്ക്കൻ അവളെ ശരിക്ക് മുതലെടുക്കാൻ തുടങ്ങി… അയാള് ശ്രുതിയോട് ചേർന്ന് നിന്ന് പൻ്റിന് ഉള്ളിലൂ തള്ളാൻ തുടങ്ങി. ഒരു കയ്‌കൊണ്ണ്ട് ശ്രുതിയെ ചന്തിയിൽ പിടിക്കാൻ ആയാൾ നോക്കുന്നുണ്ട്… എല്ലാം കൊണ്ടും ശ്രുതി ആകെ അസ്വസ്ഥ ആയി… അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒക്കെ കിടന്ന് ഇളകുന്ന ശ്രുതിയെ സ്‌റ്റെല്ല ശ്രദ്ധിച്ചു… കാര്യം മനസ്സിലാക്കിയ സ്‌റ്റെല്ല ശ്രുതിയോട് മെല്ലെ പറഞ്ഞു…

“ഇതൊക്കെ ഇവിടെ പതിവാടി… കാര്യം ആക്കാൻ നിക്കണ്ട”

ശ്രുതി തിരിഞ്ഞ് സ്‌റ്റെല്ലയെ നോക്കി… അവളുടെ അവസ്ഥയും ഇത് തന്നെ ആണ്. അവളുടെ പിന്നിൽ ഏതോ ഒരു സ്കൂൾ പയ്യൻ ആണ് നിൽക്കുന്നത്. അവൻ രണ്ടു കൈകൊണ്ടും അവളുടെ ചന്തി പഠിച്ചു തിരുമ്മുന്നുണ്ട്… ശ്രുതി സഹിച്ച് നിൽക്കാൻ തീരുമാനിചു.