ശുഭ പ്രതീക്ഷ 1 [കാലംസാക്ഷി] 265

“ആണോ അപ്പോൾ ജാവ അല്ലെ?” അവൾ അത്ഭുതത്തോടെ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“ജാവ തന്നെ, ഡാറ്റ സ്‌ട്രക്ചർ പ്രോബ്ലം ജാവയിൽ ഇമ്പ്ലിമന്റ് ചെയ്യണം” അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് എനിക്ക് അവളുട നിലവാരം ഏകദേശം മനസ്സിലായി. ഞാൻ ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരിയോട് ഉത്തരം നൽകി.

പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് ഇത് ഒന്നും പഠിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും പിന്നീട് പലപ്പോഴായി പഠിച്ചതിന്റെ ഒരു അറിവ് വെച്ച് പിന്നെ കുറച്ച് ഗൂഗിൾ ചേച്ചിയോടും ചോദിച്ചു അവൾക്ക് വേണ്ട ഉത്തരം കണ്ടെത്തി കൊടുത്തു.

ഏതായാലും അവൾ ഹാപ്പിയായി. ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ അവളെ വിളിച്ചു.

“അതെ നേരത്തെ കണ്ടത് ആരോടും പോയി പറയാൻ നിക്കണ്ട കേട്ടോ? ” ഞാൻ ഒരു ചമ്മിയ ചിരി വരുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അവൾ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഇല്ല എന്ന് തല ആട്ടി കാണിച്ചു. അവളുടെ മുഖത്തെ ആ സമയത്തെ നാണം കാണേണ്ട കാഴ്ച്ച തന്നെയായിരുന്നു.

“എന്നാ ശരി…” അവൾ യാത്ര പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ ശരി എല്ലാം പറഞ്ഞ പോലെ ” അവളെ യാത്രയാക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ പതിയെ കസേരയിലേക്ക് ഇരുന്നു.

“അതെ ആ കാട് വല്ലപ്പോഴും ഒക്കെ വെട്ടി തെളിക്കാം കേട്ടോ…” ഡോർ കടന്ന് ഇറങ്ങിയ അവൾ തിരിഞ്ഞ് എന്നെ നോക്കി കൊണ്ട് പറഞ്ഞിട്ട് വള കിലുക്കം പോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തിരഞ്ഞ് ഓടി.

ഞാൻ കസേരയിൽ നിന്ന് അവളുടെ അടുത്തേക്ക് വരാൻ എഴുന്നേറ്റങ്കിലും അപ്പോഴേക്കും അവൾ ഓടി വീടിന് പുറത്തിറങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

ഞാൻ അവൾ പോകുന്നതും നോക്കി ചമ്മിയ മനസ്സുമായി നിന്നു. വടിച്ചിട്ട് കുറെ നാളായി, എന്തിനാണ് വടിച്ചിട്ട് വേറെ കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല അല്ലോ?

ഏത് നശിച്ച സമയത്തു ആണോ ആ തോർത്ത്‌ അഴിക്കാൻ തോന്നിയത്. അതിന് ഞാൻ അറിഞ്ഞോ അവൾ ഒന്ന് വിളിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ റൂമിലേക്ക് കേറി വരും എന്ന്.

ഞാൻ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു എന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ തിരിച്ച് നടന്നു.

പിറ്റേന്നും നാദിയ അവളുടെ സംശയങ്ങളുമായി വന്നു. ഞാൻ എനിക്കറിയാവുന്നത് പോലെയൊക്കെ പറഞ്ഞ് കൊടുത്തു. ചുരുങ്ങിയ സമയം കൊണ്ട് അവൾ എന്റെ നല്ല ഒരു സുഹൃത്തായി മാറുകയായിരുന്നു.

കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് കുറച്ച് അതികം പെൺ സുഹൃത്തുക്കൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, അത് കഴിഞ്ഞ് സുഹൃത്തുക്കളുടെ എണ്ണം വളരെ കുറഞ്ഞു. പിന്നെ എല്ലാം എന്തെങ്കിലും ആവിശ്യത്തിന് വേണ്ടി മാത്രം ഉള്ള വിളികളും സംസാരങ്ങളും മാത്രം ആയി.

അന്ന് അമ്മ അവളെ ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം എല്ലാം കഴിപ്പിച്ചിട്ടാണ് വിട്ടത്. വേണ്ടന്ന് അവൾ പറഞ്ഞെങ്കിലും അമ്മ നിർബന്ധിച്ചപ്പോൾ അവൾ കഴിച്ചു.

അന്ന് പോയ അവൾ പിറ്റേന്ന് വന്നില്ല, അവളെ കാണാതായപ്പോൾ എന്തോ ഒരു വികാരം അത് എന്താണെന്നോ എന്ത്കൊണ്ടാണെന്നോ എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല.

എന്നാൽ പിറ്റേന്ന് രാവിലെ നേരത്തെ അവൾ എത്തി. അവൾ വരുമ്പോൾ ഞാൻ വെറുതെ ഫോണിൽ നോക്കി ഇരിക്കുവായിരുന്നു.

“മാഷേ അകത്തേക്ക് വരാമോ” അവൾ പുറത്ത് നിന്നും വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.

“കടന്ന് വരണം മാഡം” ഞാൻ അവളെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

“ഇന്നലെ എവിടെയായിരുന്നു മാഡം” ഞാൻ ചോദിച്ചു.

“അത് ഇന്നലെ ഞായറാഴ്ച അല്ലായിരുന്നില്ലേ” അവൾ ഉത്തരം നൽകി.

“ഓഹ് ഇന്നലെ ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നല്ലേ, കൊറോണ വന്നതിന് ശേഷം ദിവസം പോലും ഓർമ്മയില്ലാത്ത അവസ്ഥയായി” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“അത് കൊറോണ കൊണ്ടല്ല പണിക്കൊന്നും പോകാതെ വീട്ടിൽ കുത്തി ഇരിക്കുന്നത് കൊണ്ടാണ്” അവൾ എനിക്ക് ഇട്ട് ഒന്ന് താങ്ങി.