ശുഭ പ്രതീക്ഷ 3 [അപരിചിതൻ] 234

“നാദിയ കുട്ടി പറയാൻ വന്നത് പറഞ്ഞില്ല…” ഞാൻ പതിയെ അവളോട് ചേർന്ന് നിന്ന് കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“അതു…” അവൾ പറഞ്ഞു നിർത്തി.

“അത്” ഞാൻ അവളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു.

“മാഷ് ഒന്ന് കണ്ണടച്ചേ…”

ഞാൻ അവളെ സംശയത്തോടെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് പതിയെ കണ്ണുകൾ അടച്ചു.

എന്റെ വലത് കൈ അവൾ പിടിക്കുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു. എന്റെ മോതിര വിരൽ പിടിച്ച് അതിൽ അവൾ ഒരു മോതിരം ഇടുന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു. ഇതെന്താ എൻഗേജ്മെന്റോ അതിന് ഞാനല്ലേ അവൾക്ക് മോതിരം കൊടുത്ത് പ്രൊപ്പോസ്? ചെയ്യാൻ ഇത് എല്ലാം തിരിച്ചാണല്ലേ.

എന്റെ കയ്യിൽ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ അമരുന്ന സുഖം ഞാനറിഞ്ഞു.

“ഇനി കണ്ണ് തുറന്നോ” അവൾ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ എന്റെ വിരലിൽ അവൾ അണിയിച്ച മോതിരത്തിലേക്കാണ് എന്റെ നോട്ടം പോയത്. പ്ലേറ്റിനം ആണെന്ന് തോനുന്നു.

അതിൽ “എൻ” എന്ന ഇഗ്ലീഷ് അക്ഷരം പതിച്ചിരുന്നു.

“കൊള്ളാല്ലോ…, ഇത് എനിക്കണോ? ” ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഉണ്ടായ സന്തോഷം മറച്ച് വെച്ച് അവളെ ചൂടാക്കാൻ വേണ്ടി ചോദിച്ചു.

“അല്ല മാഷിന്റെ മാറ്റവൾക്ക്” അവൾ കലിപ്പിൽ പറഞ്ഞു.

തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത്ത് തന്നെയാണ് കയ്യിൽ ഇട്ട് തന്ന മോതിരം എനിക്ക് ആണോ എന്ന് ചോദിക്കേണ്ട ആവിശ്യം ഇല്ലായിരുന്നല്ലോ?

“പിണങ്ങല്ലേ, എനിക്ക് ഇത് ഭയങ്കരമായി ഇഷ്ടമായി, പക്ഷെ ഇപ്പോൾ നാദിയ കുട്ടിക്ക് ഇതിന് പകരം ഞാൻ എന്ത് തരും എന്നാണ് ആലോചിക്കുന്നത്.” ഞാൻ നിറഞ്ഞ സന്തോഷത്തോടെയും അൽപ്പം പരിഭ്രമത്തോടെയും പറഞ്ഞു.

“എനിക്ക് ഒന്നും വേണ്ട, മാഷിന്റെ ഈ സന്തോഷം കണ്ടാൽ മാത്രം മതി” അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണ് എന്നോട് പ്രണയത്തിന്റെ കഥകൾ പറയുകയായിരുന്നു.

ഞാൻ അവളെ എന്റെ നെഞ്ചോട് ചേർത്ത് പിടിച്ചു. എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ അവളുടെ മൂർദ്ധാവിൽ വീണു.

“മാഷ് കരയുകയാണോ” എന്റെ ആനന്ദ കണ്ണീർ നിറഞ്ഞ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി അവൾ ചോദിച്ചു.

“ഏയ്‌…” ഞാൻ കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണുനീർ അവളിൽ നിന്നും മറച്ചു.

“അയ്യേ മാഷ് എന്താ കൊച്ച് കുട്ടികളെ പോലെ കരയുന്നെ…” അവൾ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ കരഞ്ഞതല്ല, കണ്ണിൽ എന്തോ പോടി പോയതാണ്.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“മ്മം, പൊടി… ഇനി പൊടിപ്പോയാൽ എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും” എന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അമർന്നു.