ശ്യാമയും സുധിയും [ഏകൻ] 174

“അപ്പോൾ അയാളെ അന്വേഷിച്ചു. വേറെ ആരും വന്നില്ലേ.. പിന്നെ അയാളുടെ പേര് എങ്ങനെ നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടി.? ”

“അത് അയാളുടെ ബോധം പോകുന്നതിനു മുൻപ് അയാൾ പറഞ്ഞതാ.. കൂടുതൽ അറിയാൻ ഇനി അയാൾക്ക് ബോധം വരണം.. പിന്നെ പോലിസ് വരാതെ ഞങ്ങൾക്ക് ഈ കാര്യത്തിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല. ”

“എന്നിട്ട് അയാൾക്ക് ഇപ്പോൾ എങ്ങനെ ഉണ്ട്.? എനിക്കൊന്നു കാണാൻ പറയുമോ? ”

“അതിനെന്താ.. ഇപ്പോൾ കാണാം.. അയാളെ വാർഡിലേക്ക് മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്”

ശ്യാമ അയാളെ കാണാൻ പോയി. അയാളുടെ മുന്നിൽ പോകാതെ മറഞ്ഞു നിന്ന് നോക്കി. സുന്ദരമായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ.. കണ്ടാൽ ഏതാണ്ട് മുപ്പത്തിനോട് അടുത്ത് പ്രായം തോന്നും ഇടത് കാലിനും വലതു കൈക്കും പ്ലാസ്റ്റർ ഇട്ടിട്ടുണ്ട് . വേറെ കുഴപ്പം ഒന്നും കാണുന്നില്ല. ഹെൽമെറ്റ്‌ വെച്ചത് കൊണ്ട് തലയ്ക്ക് ഒന്നും പറ്റി കാണില്ല. ശ്യാമ കരുതി. അയാളുടെ മുന്നിൽ പോയി നോക്കി.

അയാൾ ഉറങ്ങുകയാണ്.. അവൾ കുറച്ചു സമയം അയാളെ നോക്കി നിന്നു. പാവം നല്ല വേദന കാണും. ക്ഷീണവും.

അവൾ തിരിച്ചു പോയി . അയാളോട് സംസാരിക്കാതെ പോലീസിനെ കാണുന്നത് ബുദ്ധിയല്ല. പോലീസിനോട് എന്തെങ്കിലും വിളിച്ചു പറയാം.

ശ്യാമ പോലിസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് വിളിച്ചു.

അവൾക്ക് ഇന്ന് വരാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടെന്നും. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ മതിയോ എന്നും ചോദിച്ചു.

എന്തോ അവളുടെ നല്ല സമയമോ അതൊ മോശം സമയമോ എന്നറിയില്ല. പോലീസ് അതിനു സമ്മതിച്ചു. അവൾ അമ്മയെ ഡോക്ടറെ കാണിച്ചു മടങ്ങുമ്പോൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ശ്യാമയ്ക്ക് ക്ഷീണം തോന്നി വീട്ടിൽ എത്തിയ ശേഷം കുറച്ചു സമയം കിടന്നു. പിന്നെ അന്ന് അവൾ എവിടേയും പോയില്ല.