സിദ്ധാർത്ഥം 2 [ദാമോദർജി] 949

എന്റെ ചേട്ടന്റെ മരണശേഷം മാനസികമായി വളരെ അതികം തളർന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നു ദേവൂച്ചി.ആ അവസ്ഥയിൽ നിന്നും ദേവൂച്ചിയെ തിരിച് കൊണ്ടുവരാൻ കുറച്ച് മാസങ്ങൾ തന്നെ വേണ്ടിവന്നു ഞങ്ങള്ക്ക്.രണ്ട് വർഷം മുൻപാണ് എന്റെ ചേട്ടൻ ദേവൂച്ചിയെ കല്യാണം കഴിച്ചത്.അന്ന് അവർക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ഇരുപത്തിനാല് വയസ്സ് പ്രായം. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒരുമാസം തികയുന്നതിന്ന് മുന്നെ ചേട്ടൻ ഒരു കാർ അപകടത്തിൽ മരണപ്പെട്ടു.അവർ രണ്ടുപേരും കോളേജിൽ ഒരുമിച്ചു പഠിച്ചതായിരുന്നു. പിരിയാൻ കഴിയില്ല എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവർ കല്യാണം കഴിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ദേവൂച്ചിയുടെ വീട്ടുകാർ ആ കല്യാണത്തെ എതിർത്തപ്പോൾ എന്റെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സമ്മതത്തോടും ആശിർവാദത്തോടും കൂടി അവർ വിവാഹിതരായി. ചേട്ടന്റെ മരണശേഷം സ്വന്തം വീട്ടിലേക്കു പോകാൻ താല്പര്യം ഇല്ലാതിരുന്ന ഏടത്തിയെ എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും സ്വന്തം മോളെ പോലെ കണ്ട് ഞങ്ങടെ വീട്ടിൽ തന്നെ നിർത്തി. ഇപ്പോൾ എന്നെയും ചിന്നുവിനെകാളും കൂടുതൽ അവർക്ക് ദേവൂച്ചിയോടാണ് ഇഷ്ടമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നാതില്ല. പിന്നെ ദേവൂച്ചിയെ എന്തെങ്കിലും ഒരു വർക്കിൽ ഇൻവോൾവ് ചെയ്യിച്ചാൽ ചേച്ചി ഓക്കേ ആകും എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ അച്ഛൻ തന്നെ അച്ഛന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരൻ നടത്തുന്ന നഴ്സറി സ്കൂളിൽ ദേവൂച്ചിക് ജോലി ശെരിയാക്കി കൊടുത്തു

. ചേട്ടന്റെ മരണശേഷം ഏടത്തി സ്വന്തം വീട്ടിലേക്കു പോകാതിരിക്കാൻ മറ്റൊരു കാരണം കൂടിയുണ്ട്. ദേവൂച്ചിയുടെ ചെറുപ്പത്തിൽ അച്ഛൻ മരിച്ചിരുന്നു, പിന്നിട് വീട്ടുകാരുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി ദേവൂച്ചിയുടെ അമ്മ മറ്റൊരാളെ വിവാഹം ചെയ്തു. അതായിരുന്നു ദേവൂച്ചിയുടെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ ട്രാജഡി. രണ്ടാനച്ഛൻ അവരെ മാനസികമായി പീടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ ദേവൂച്ചി വളർന്നപ്പോൾ അയാളുടെ ബന്ധത്തിൽ ഉള്ള ഒര് നായിന്റെ മോനെ കൊണ്ട് ദേവൂച്ചിയെ കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു. ഇതിനിടയിലാണ് ദേവൂച്ചി എന്റെ ചേട്ടനുമായി അടുത്തതും കല്യാണം കഴിച്ചതും. ദേവൂച്ചിയുടെ പേരിലുള്ള സ്വത്തിലായിരുന്നു രണ്ടാനച്ഛന്റെ കണ്ണെങ്കിൽ ദേവൂച്ചിയുടെ ശരീരത്തിലായിരുന്നു ആ നായിന്റെ മോന്റെ കണ്ണ്. ഈ നായിന്റെ മോൻ എന്ന് പറയാൻ കാരണം ആ നായിന്റെ മോന്റെ പേര് എന്നിക്ക് ഓർമയില്ല, അതുകൊണ്ടാണ്. സ്വന്തം അമ്മക്ക് പറ്റിയ അബദ്ധം മനസിലുള്ളത് കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു രണ്ടാമത് ഒര് കല്യാണത്തിന് ദേവൂച്ചി സമ്മതിക്കാഞ്ഞത്. എന്റെ അമ്മ ആദ്യമൊക്കെ ദേവൂച്ചിയെ മറ്റൊരു കല്യാണത്തിന് നിർബന്ധിച്ചിരുന്നു, താൻ ഒര് അധികപ്പറ്റാണെങ്കിൽ എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോയ്കോളാം എന്ന് ദേവൂച്ചി പറഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ ആ പറച്ചിൽ നിർത്തി. എന്നാലും ആ പാവം ഈ ചെറുപ്രായത്തിൽ തന്നെ വിധവയായി ജീവിക്കുന്നത് എല്ലാരുടെ ഉള്ളിലും ഒരു വിഷമമായി തന്നെ നിന്നു.ചേട്ടൻ ദേവൂച്ചിയെ കല്യാണം കഴിച്ച് കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ എന്നിക്ക് ദേവൂച്ചിയോട് കാമം തോന്നിയിരുന്നു, ചേട്ടനോട് ഒരു ചെറിയ അസൂയയും.പിന്നീട് ചേട്ടന്റെ മരണശേഷം ചേട്ടത്തിയുടെ അവസ്ഥ കാണാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആ കാമം മാറി ഒരു സഹദാബമോ ഇഷ്ടമോ ആയി മാറി.ഇങ്ങനെ ഓരോന്നും ആലോചിച്ചു ഞാൻ എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീണു.

വാതിലിലുള്ള തട്ടും അമ്മയുടെ ഉറക്കെയുള്ള വിളിയും കേട്ടാണ് ഞാൻ ആ ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഉണരുന്നത്. നല്ലൊരുറക്കം പാതിയിൽ മുറിഞ്ഞതിന്റെ വിഷമത്തിൽ ഞാൻ പോയി വാതിൽ തുറന്നു.