സ്മിത ടീച്ചറുടെ അവിഹിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര 3 [രോഹിത്] 642

കരവലയത്തിൽ പിടഞ്ഞു പിടഞ്ഞു നിന്ന് ഞാൻ കരച്ചിലിന്റെ വക്കിൽ എത്തി. സങ്കടം കൊണ്ട് എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.ഒരു പെണ്ണ് എന്ന നിലയിൽ എനിക്കുള്ളതെല്ലാം പൂർണ്ണ മനസ്സോടെ അവനു സമർപ്പിച്ച എന്നോട് എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത്??? അവൻ ചോദിച്ചാൽ എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തുണി അഴിച്ചു കിടന്നു കൊടുക്കാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുകയായിരുന്നില്ലേ ഞാൻ??? പിന്നെ എന്തിനാണ് ബലമായി എന്നെ…..??? കുറഞ്ഞ പക്ഷം എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് കേൾക്കുകയെങ്കിലും ചെയ്തു കൂടെ???എന്തെങ്കിലും കാരണം ഇല്ലാതെ ഞാൻ അവനെ തടയില്ല എന്ന് എന്താണ് മനസ്സിലാക്കാത്തത്??? ഇന്നലെ അവൻ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ സ്ഥാനം നേടിയപ്പോൾ അവനെപ്പറ്റി മനസ്സിൽ തോന്നിയ മതിപ്പുകളുടെ മതിലിനു ഒരു ചെറിയ വിള്ളൽ വന്നത് പോലെ.അവനെ എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിർത്തി ഈ ബന്ധം തുടർന്നുകൊണ്ട് പോകാം എന്ന എന്റെ ആത്മവിശ്വാസത്തിനാണ് ഇപ്പോൾ മുറിവേൽക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ശരീരം ഏതാണ്ട് അവന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ ആയെങ്കിലും ഒരു തരത്തിലും ഇപ്പോൾ ഇവന്റെ ആഗ്രഹം നടത്തികൊടുക്കാൻ മാനസികമായി എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല.രക്ഷപെട്ടെ പറ്റു.കാരണം ഇങ്ങനെ അവനു കീഴ്പ്പെടാൻ എന്നിലെ പെണ്ണിന്റെ ആത്മാഭിമാനം അനുവദിക്കുന്നതുമില്ല.പക്ഷേ എങ്ങനെ?????ഞാൻ ഒരു വഴിയും ഇല്ലാതെ അവന്റെ ഒരു കൈയുടെ പിടുത്തം വിടുവിക്കാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അതിനു പോലും ഞാൻ അശക്തയായിരുന്നു. അവന്റെ ഒരു കൈ പോലും വിടുവിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല. അപ്പോൾ എന്തു മാത്രം കരുത്തൻ ആണ് അവൻ എന്ന് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നതിനിടയിലും ഞാൻ ചിന്തിച്ചു. അവൻ അപ്പോളേക്കും ഒരു കൈ കൊണ്ട് എന്റെ പാവാടയുടെ കെട്ടഴിച്ചിരുന്നു. അപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു വഴിയും ഇല്ലാതെ അവന്റെ നെഞ്ചിൽ വെച്ച കൈകളിൽ ഒന്ന് അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നു മാറ്റിയിട്ട് ആ കൈ കൊണ്ട്