സ്മിത ടീച്ചറുടെ അവിഹിതത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര 3 [രോഹിത്] 642

തുടങ്ങി. ചേച്ചി മരിച്ചതിൽ പിന്നെ സംസാരിക്കാൻ ആരും ഇല്ലാത്തതിനാൽ എന്തെങ്കിലും മിണ്ടിയും പറഞ്ഞും ഇരിക്കുന്നത് അച്ചായനും വലിയ ഇഷ്ടം ആയിരുന്നു.പക്ഷേ സ്കൂളിൽ പോകുന്ന ജിയ മോൾ ഓരോ സംശയങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതോടെ ഞാൻ ആകെ പെട്ടു പോകാൻ തുടങ്ങി. അതോടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ വില ഞാൻ പതിയെ മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങി.അതോടെ പഠിത്തം തുടരാൻ വല്ല വഴിയും ഉണ്ടോ എന്ന് ചിന്തിച്ചപ്പോൾ വീട്ടിൽ ഇരുന്നു തന്നെ പഠിക്കാൻ ഉള്ള സംവിധാനം ഉണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. നഴ്സിങ്ങിന് പോകാൻ ആയിരുന്നു ചെറുപ്പം മുതൽ ഇഷ്ടം എങ്കിലും നഴ്സിംഗ് വീട്ടിൽ ഇരുന്നു ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഡിഗ്രിക്ക് പോകാം എന്ന തീരുമാനത്തിൽ എത്തി.അച്ചായനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആൾക്ക് എതിർപ്പ് ഒന്നും ഉണ്ടായതും ഇല്ലാ. അങ്ങനെ ഞാൻ ഡിഗ്രിക്ക് ചേർന്ന് വീട്ടിൽ ഇരുന്നു തന്നെ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. ജിൻസി മോൾ കൂടി സ്കൂളിൽ പോകാൻ തുടങ്ങിയതോടെ മറ്റൊരു തിരക്കും ഇല്ലതെ തന്നെ ഞാൻ പഠിക്കാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ 25 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ ഒരു ഡിഗ്രി സമ്പാദിച്ചു. ഈ സമയവും എന്റെ ചൂട് പിടിക്കുന്ന ശരീരം തണുപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ലീവിനു വരുന്ന ഇച്ചായനെ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുമായിരുന്നു. പണ്ടൊക്കെ ഒരു പുലിയെ പോലെ എന്നെ ആക്രമിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഇച്ചായനെ ഇപ്പോൾ ഞാൻ ആണ് അങ്ങോട്ട് ആക്രമിക്കുന്നത്. ആൾ തണുത്തു പോയതല്ല.ഇവിടുത്തെ ഭക്ഷണ രീതികൾ ഒക്കെ കാരണം എന്റെ കാമദാഹം അത്രയ്ക്കും അധികരിച്ചിരുന്നു. ഒരു രണ്ട് വർഷം കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മക്കളുടെ നല്ല വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും നല്ല ഭാവിക്കും വേണ്ടി അച്ചായൻ അവർക്ക് കഷ്ടപ്പെട്ട് ഒരു വലിയ ബോര്ഡിങ് സ്കൂളിൽ അഡ്മിഷൻ റെഡി ആക്കി. ആദ്യം ഒക്കെ എനിക്ക് അൽപം വിഷമം തോന്നിയെങ്കിലും എന്റെ ഗതി മക്കൾക്ക്‌ വരണ്ട എന്ന് കരുതി വേദനയോടെ ഞാൻ അവരെ യാത്ര ആക്കി. അങ്ങനെ ഞാൻ വീട്ടിൽ ഒറ്റയ്ക്കായി പോയി. ജേക്കബ് അച്ചായൻ തോമാച്ചായനോട് പറഞ്ഞു എനിക്ക് രാത്രിയിൽ കൂട്ട് കിടക്കാൻ ഒരു സ്ത്രീയെ ഏർപ്പാടാക്കി തന്നു . പകൽ വീട്ടുജോലികൾ നോക്കിയും തോമാച്ചായനെ സഹായിച്ചും രാത്രിയിൽ ജേക്കബ് അച്ചായനെ വിളിച്ചു പൂറിൽ വിരൽ ഇട്ടും അവധിക്കു വരുന്ന മക്കളെ കാത്തിരുന്നും ഞാൻ ജീവിതം അത്യാവശ്യം ലാവിഷ് ആയി തന്നെ ജീവിച്ചു. ഇതിനിടയിലും വർഷത്തിൽ രണ്ട് മൂന്ന് പ്രാവശ്യം ലീവിന് വരുന്ന ഇച്ചായൻ എന്നെ പണ്ണി ചാർ എടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്നു.
അങ്ങനെ ഒന്നു രണ്ട് വർഷം കൂടി കടന്നു പോയി. ഈ കാലയളവിൽ വർഷത്തിൽ രണ്ട് മൂന്ന് പ്രാവശ്യം ലീവിന് വന്ന ഇച്ചായൻ അധികം വരാതെ ആയി. ചോദിക്കുമ്പോൾ എല്ലാം ജോലി തിരക്കാണെന്നു പറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു. ഒരിക്കൽ വണ്ടി ആക്‌സിഡന്റ് ആയി എന്ന് ഫോൺ വന്നു. നാട്ടിലോട്ടു വരുന്നില്ല എന്നും അവിടെ തന്നെ ചികിൽസിക്കുകയാണെന്നും അറിയിച്ചു. ഞാൻ ആണെങ്കിൽ പേടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. എല്ലാ ദിവസവും ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചു വിവരങ്ങൾ അറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇച്ചായൻ