“ഒരു പുന്നാര ഏട്ടനും അതിലും പുന്നാര അനീത്തീം!”
റിയ ചിരിച്ചു.
“എന്റെ പൊന്നെ, ഞാന്‍ ആദ്യം ഈ സാധനത്തിനെ പ്രൊപ്പോസ് ചെയ്തതാ…കാണാന്‍ അത്ര വലിയ കുഴപ്പമില്ല അതുകൊണ്ട് ഐ ലവ് യൂ പറഞ്ഞാല്‍ എന്നെ കയ്യും നീട്ടി സ്വീകരിക്കും പിന്നത്തെ സീന്‍ സ്വിറ്റ്സര്‍ലന്‍ഡ് അല്ലേല്‍ ന്യൂസിലാന്‍ഡിലെ ഏതേലും തടാകക്കരയില്‍ ചാം ച്ച ചോം ചച്ച ചുമര് ച ച്ച ചാ എന്നൊക്കെ ഡ്യൂവറ്റ് പാടി കുറച്ചൊക്കെ മരം ചുറ്റി പ്രേമം ഒക്കെ ആസ്വദിക്കാം എന്നൊക്കെ ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു എന്റെ പെണ്ണേ…പക്ഷെ…”
റിയയുടെയും ശബ്ദം അപ്പോള്‍ ഇടറി.
“അല്ലെങ്കിലും ഇതുപോലെ ആണൊരുത്തന്‍ നമ്മുടെ കണ്ണുകള്‍ക്ക് മുമ്പില്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍ എങ്ങനെയാടി ഞാനും നീയുമൊക്കെ കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്ത് നിക്കുന്നെ!”
ശബ്ദം ഇടറിയെങ്കിലും റിയ തുടര്‍ന്നു.
“പക്ഷെ…”
നിറകണ്ണുകളോടെ അവള്‍ തുടര്‍ന്നു.
“…പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സിലിരിപ്പ് മനസ്സിലാക്കി സന്തോഷ്‌ ചേട്ടന്‍ ജോയലിന്റെ കഥ മൊത്തം എന്നോട് പറഞ്ഞു…അത് കേട്ട് എന്റെ ചങ്ക് മരച്ചു പോയെടീ… നിന്നെപ്പോലെ ഞാനും കരഞ്ഞെടീ ഒരുപാട്…ഞാനും പഠിപ്പിച്ചു എന്റെ മനസ്സിനെ…അതെ ജോയല്‍ എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ് ..നല്ല ഫ്രണ്ട് …ഗായത്രിയാണ് ..അവള്‍ മാത്രമാണ് ജോയലിന്റെ പെണ്ണ് … ഒരുമിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും … സിനിമാ എഴുത്തുകാരുടെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഒരുമിക്കാനുള്ള ഒരു വിദൂര സാധ്യതപോലും ഇല്ലെങ്കിലും മനസ്സില്‍ എന്നും ഗായത്രി മതി ജോയലിന് ….”
റിയ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ചു.
“നിങ്ങക്ക് വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേ പെണ്ണുങ്ങളെ?”
ജോയല്‍ ശബ്ദമുയര്‍ത്തി.
“ടീമിലുള്ള ആര്‍ക്കും പാടില്ലാത്തത് ആണ് ഈ കരച്ചിലും പിഴിച്ചിലും സങ്കടം പറച്ചിലും…എന്നിട്ട്…”
ബാക്കി പറയാന്‍ ജോയലിനായില്ല. അവനും ഒരു നിമിഷം വിതുമ്പി. അത് കണ്ടുനില്‍ക്കാന്‍ ശക്തിയില്ലാതെയെന്നോണം രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളും അവന്റെ നേരെ അടുത്തു. അവനെ ഇരുവരും കെട്ടിപ്പുണര്‍ന്നു.
“എന്റെ ജോയല്‍…എനിക്ക് …”
അവന്റെ കവിളില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ അമര്‍ത്തി റിയ പറഞ്ഞു.
“ദൈവത്തില്‍ എനിക്ക് വിശ്വാസമില്ല..എങ്കിലും പ്രാര്‍ഥിയ്ക്കാറുണ്ട് ഞാന്‍ നിനക്കും ഗായത്രിയ്ക്കും വേണ്ടി…”
ജോയലിന്റെ കൈ അവളുടെ ചുമലില്‍ അമര്‍ന്നു.
“വേണ്ടെടീ…”
അവന്‍ പറഞ്ഞു.
“പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ വിഷയം ഒന്ന് മാറ്റിപ്പിടിച്ചേരെ! പ്രാര്‍ത്ഥന വേണ്ടെന്നു വെയ്ക്കേണ്ട…അത് തുടര്‍ന്നോ…നമുക്ക് വേണ്ടി …നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പിന് വേണ്ടി… നെഞ്ചും ശിരസ്സും തുളയ്ക്കാനെത്തുന്ന വെടിയുണ്ടകള്‍ക്ക് കാലതാമസം വരാന്‍….അതിന് വേണ്ടി പ്രാര്‍ഥിച്ചോ… പ്രതികാരചിന്തയുടെ അടിമത്തം നമ്മള്‍ ആസ്വദിയ്ക്കുന്നത് അവസാനിക്കാതിരിക്കാനും …”
ചേച്ചീ…❤❤❤
You dont fails to amaze me everysingle time…❤❤❤
ആഹ് കഴിവിന് മുന്നിൽ നമിക്കുന്നു…
ഇവിടെ ജോയലിന്റെ വഴി വെട്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു, ഇനി മുൻപോട്ടുള്ള ജീവിതം അവന്റെ തീരുമാനങ്ങളാണ്, ഇതിലേക്കെത്തപ്പെട്ടത് മനുഷ്യന് കിട്ടാവുന്ന ഏറ്റവും വലിയ വേദനയിലൂടെ ആണെങ്കിൽ പോലും…
സദയത്തിൽ എം ടി സർ എഴുതിയ ഒരു ചെറിയ വലിയ കാര്യമുണ്ട്…
“ഓടമായിരുന്നു….
…പക്ഷെ അപ്പോൾ അങ്ങനെ തോന്നില്ലല്ലോ…”
എങ്ങനെ ഒരു വാക്കുകൊണ്ട് ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ ഗതിമാറ്റം വരും എന്ന് കാണിച്ചുതന്ന വാക്കുകൾ…
അതുപോലെ ആഹ് ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ജോയൽ നക്സൽ ന്റെ മകനിൽ നിന്നും നക്സൽ ആയി മാറി…
ഇവിടെ റിയയും ഷബ്നവും ഷബ്നത്തിന്റെ മാറ്റം അത് ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു ബട്ട് റിയ ഇപ്പോഴും ഏതോ കോണിൽ അവനെ പ്രണയിക്കുന്നു…
എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരുപാടു ഇഷ്ടപ്പെട്ടു…
ഇനിയുള്ള പാര്ടുകൾക്ക് കമന്റ് എഴുതുവാൻ എനിക്കുള്ള വായനയും അറിവും മതിയാവുമോ എന്നുള്ള സംശയം മാത്രമേ ഉള്ളു….
ചേച്ചിക്ക് ഇനിയും ഒരുപാട് എഴുതാൻ കഴിയട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു…
സ്നേഹപൂർവ്വം…❤❤❤
ഹായ് അക്കിലീസ്..
താങ്കളുടെ പ്രൊഫൈൽ നെയിം വായന തുടങ്ങിയ നാളുകൾ മുതൽ ഞാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു പേരാണ്…
യവന ദുരന്ത കഥയിലെ ഏറ്റവും അവിസ്മരണീയമായ കഥാപാത്രം…
ആ പേരിന്റെ ഉടമയ്ക്ക് മനോഹരമായി മാത്രമേ സംസാരിക്കുകയുള്ളൂ… ♥♥
കഥയുടെ റിവ്യൂ വായിച്ച് എപ്പോഴത്തെയും പോലെ ഞാനത്ഭുതപ്പെട്ടു നിൽക്കുകയാണ്…
ഇത്രയൊക്കെ അർഹിക്കുന്നുണ്ടോ ഞാൻ?
കണ്ണുകൾ ജലാംശത്തെ അറിയുന്നത് ഇതുപോലുള്ള വാക്കുകൾ കേൾക്കുമ്പോൾ ആണ്…
എന്റെ അനുഭവത്തിൽ അറിവിൽ ഈ കഥയെ ഏറ്റവും അടുത്തറിഞ്ഞിട്ടുള്ളവരിൽ ഒരാൾ താങ്കൾ തന്നെയാണ്….
അങ്ങനെയുള്ള ഒരാളുടെ വാക്കുകൾ എന്നെ ഇപ്പോഴും ഉത്തേജിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്….
അതിനുള്ള നന്ദി വാക്കുകൾ കൊണ്ട് പറഞ്ഞാൽ തീരുന്നില്ല…
സസ്നേഹം
സ്മിത ♥♥
ചേച്ചി……
ഈ ഭാഗവും വായിച്ചു.പുതിയ ജോയലിന്റെ ജനനം ആണിതിൽ പറഞുനിർത്തിയത്. അവന്റെ വളർച്ചയുടെ ഘട്ടങ്ങൾ അറിയേണ്ടത് ആണ് താനും.
സംഭവ ബഹുലമായ കഥക്കിടയിൽ ഗായത്രിയുടെ പ്രണയത്തിന്റെ ഭാവി എന്താകും എന്നാണ് പിടി കിട്ടാതെ നിക്കുന്നത്
സ്നേഹപൂർവം
ആൽബി
ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ഞാൻ പ്ലാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല…
കഥ മനസ്സിൽ കിടപ്പുണ്ട് അവ്യക്തമായി…
വലിയ പരിക്കുകൾ കൂടാതെ കഥ എല്ലാവരുടെയും മുമ്പിൽ എത്തിക്കാനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്
ഒരുപാട് നന്ദി…
സ്നേഹപൂർവ്വം
സ്മിത
Super
Thank you so much ❤❤
സ്മിതേച്ചീ….. പറയാൻ വാക്കുകളില്ല…….ഇതിന്റെ ഭാഗം അഞ്ചോ ആറോ വരെ മുന്നേ വായിച്ചിരുന്നു… പിന്നീടങ്ങോട്ട് കണക്ഷൻ വിട്ട് പോയി……. പിന്നെ ഓരോ പുതിയഭാഗങ്ങൾ വരുമ്പോഴും എല്ലാം ഒന്നിച്ചു വായിക്കാനായി മാറ്റിവച്ചതായിരുന്നു…
ഇന്ന് 14 കണ്ടപ്പോ പിന്നെ കൂടുതൽ ഒന്നും നോക്കീല…..ഒന്നു മുതൽ 14 വരെ എടുത്തു രാവിലെ തൊട്ട് ഇരുന്നതാ…. ഇതിപ്പോ എങ്ങനെ വർണ്ണിക്കണം എന്നറിയില്ല… പ്രണയവും പകയും പ്രതികാരവും ഒക്കെ അടങ്ങിയ പക്കാ റിയലിസ്റ്റിക് ഐറ്റം… ആ ഒർജിനാലിറ്റി പല കഥാപാത്രങ്ങളിലും കണ്ടു…പേരിൽ ഉൾപ്പടെ……. ഫ്ലാഷ്ബാക്കും എല്ലാം കിടിലനായിരുന്നു…
പിന്നെ ബെനറ്റ് ഫ്രാങ്ക്…. അങ്ങേര് Urban Naxal ആയി ചാപ്പ കുത്തപ്പെടുന്ന നിരവധി എഴുത്തുകാരുടെയും മാധ്യമ പ്രവർത്തകരുടെയും നേർപ്പതിപ്പ് ആണ്..അങ്ങനെ വേട്ടയാടപ്പെട്ട എത്രയെത്രപേര് രാജ്യത്തുണ്ട്…. uapa ചുമത്തപ്പെട്ടു ജയിലിൽ ഉണ്ട്…. അവസാനം സ്റ്റാൻ സ്വാമി വരെ…. തമ്പിയെ പോലുള്ള അധികാരം കയ്യാളുന്ന കഴുതകളും കാണാകാഴ്ച ഒന്നും അല്ലല്ലോ…. അതിനിടയിൽ പിടഞ്ഞു പോവുന്ന ഒരുപാട് ജീവനുകൾ ഉണ്ട്…. ജോയലും ജെയിനുമൊക്കെ അങ്ങനെയുള്ളവർ അല്ലെ…….
എന്തായാലും തൊട്ടാൽ പൊള്ളുന്ന ഇതുപോലൊരു സംഭവം ഇത്രേം നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്തതിലെ മികവ്…. ഒരു രക്ഷയും ഇല്ല…..കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ട്രാൻസ്‌ഫോമേഷനും…. ..എല്ലാം കൊണ്ടും നല്ല വെടിക്കെട്ട് ഐറ്റം….. എന്തായാലും ജോയലിന്റെ ഭൂതകാലത്തെ കയ്പേറിയ അനുഭവങ്ങളും പോരാട്ടകഥകളും അറിയാനായി കാത്തിരിക്കുന്നു….ഒപ്പം ഗായത്രീടെയും…….
ഡിയര്‍ ചാക്കോച്ചി ….
ഇതുപോലെ ഒരു കമന്റ് വായിക്കുമ്പോള്‍ പകച്ചു പോകുന്ന ഒരാളാണ് ഞാന്‍.
പ്രചാര തരംഗത്തിലെ ഏറ്റവും മുമ്പില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഒരു പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ച് റിവ്യൂ പറയുന്നത് പോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്!!
അതും എന്റെ ഒരു എളിയ എഴുത്തിനെക്കുറിച്ച്!!
അടുത്ത അധ്യായമെഴുതാന്‍ കീബോഡില്‍ വിരലുകള്‍ അമര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഒന്ന് ഭയക്കും!!
ഇത്ര നിലവാരമുള്ള, ബൌദ്ധികസ്പര്‍ശമുള്ള ഒരു കമന്റ് വായിച്ചിട്ട് അതിന്റെ നിലവാരത്തെ അപഹസിക്കാത്ത വിധത്തില്‍ എഴുതുക എന്ന ബുദ്ധിമുട്ട് എനിക്കുണ്ടാവില്ലേ?
ചാക്കോച്ചി അതെന്താണ് ഓര്‍ക്കാതെ പോയത്??
എങ്കിലും………
നന്ദി പറയേണ്ടത് എങ്ങനെ എന്നറിയില്ല…
അനുഗ്രഹമാണ് ഇതുപോലെയുള്ള കമന്റുകള്‍.
എഴുത്തിനു കിട്ടുന്ന യഥാര്‍ത്ഥ പ്രതിഫലം!!
വല്ലാതെ ഇമോഷണല്‍ ആയി ഞാന്‍…
നന്ദി
നന്ദി
നന്ദി …..
സ്നേഹത്തോടെ
സ്മിത
???
കാതിരിക്കുന്നു…. ജോയലിനും..ഗായത്രിക്കും..പിന്നെ രാകേഷ് മഹേശ്വറിനും…. ആളും ഉഷാർ ആണ്….. നേരത്തെ പറയാൻ വിട്ടു പോയതിൽ ഖേദിക്കുന്നു….. എന്തോ ഇഷ്ടമാണ്…
ക്യാപ്റ്റൻ രാകേഷിനെ പോലുള്ള ഓഫീസേഴ്‌സിനോട്……
കാത്തിരിക്കുന്നു… കട്ട വെയ്റ്റിങ്….
താങ്ക്സ്….
അത് എങ്ങനെ എഴുതണം എന്ന് തീരുമാനിച്ചിട്ടില്ല.
പ്ലാന്‍ ചെയ്ത് എഴുതിയത് ഒരു കഥ മാത്രമാണ്: “കോബ്രാഹില്‍സിലെ നിധി”
രാകേഷ് ആണ്, രാകേഷ് മഹേശ്വറെയാണ് രാജ ഉദേശിച്ചത് എന്ന് തോന്നുന്നു.
കഥയില്‍ പോണ്‍ വേണം എന്ന് തോന്നുന്നു.
കഥ സബ്മിറ്റ് യുവര്‍ സ്റ്റോറിയിലൂടെ സബ്മിറ്റ് ചെയ്തപ്പോള്‍ അങ്ങനെ ഒരു റൂള്‍ അവസാനമായി കൊടുത്തിരിക്കുന്നത് കണ്ടു…
സൈറ്റിന്‍റെ നിയമങ്ങള്‍ പാലിക്കുന്നതില്‍ ഇതുവരെ വീഴ്ച്ച വരുത്തിയിട്ടില്ല…
സ്നേഹപൂര്‍വ്വം
സ്മിത
കഥയുടെ പേര് ഹെഡ്ഢിങ്ങ് ആയി കൊടുത്തിട്ടില്ല
ഇരുപത്തി ഒന്‍പത് എന്നുള്ളത് കേരളത്തില്‍ എന്ന് മുതലാണ്‌ “വയസ്സന്‍ ” പ്രായം ആയത് ?
Sorry…. The mistake was due to human error…
❤❤?
താങ്ക് യൂ സോ മച്ച് ….
?❤️
താങ്ക്സ് എ ലോട്ട്
???wow nic chapter ? keep countinue ?
വളരെ വളരെ നന്ദി….
Yet another interesting part too Smitha Jii.
താങ്ക്സ് എ ലോട്ട് ഡിയര്‍ ജോസഫ് ജി
ഇനി എന്ത് എന്ന് അറിയാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു. ജോയൽ അവൻ്റെ പ്രതികാരം പൂർത്തിയാക്കണം അതാണ് ശെരി.
ഇനിയുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ പ്ലാന്‍ ചെയ്തിട്ടില്ല…
എങ്കിലും ഉടനെ എത്തിക്കും…
വളരെ നന്ദി….
❤️❤️
നന്ദി ഡിയര്‍ ഫ്രണ്ട്
കാത്തിരിക്കുന്ന കഥകളിൽ ഒന്ന് കിട്ടിയതിന്റെ സന്തോഷം അറിയിക്കുന്നു
നന്ദി , ആല്‍ബി
ഈ കഥ ഞാൻ വായിക്കാറുണ്ട്.
ഇതിൽ ഒരു അഭിപ്രായം പറയാൻ ഞാൻ ആളല്ല. അത്ര അറിവ് എനിക്ക് ഇല്ല.
ഒരു വ്യത്യസ്തമായ കഥ തപ്പി നടന്ന എനിക്ക് കിട്ടിയ സന്തോഷം ആണ് ഈ കഥ .
ഇവിടെ കഥകൾ വായിക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ ആയി.
ആദ്യമൊന്നും അഭിപ്രായം എങ്ങനെ എഴുതണം എന്ന് അറിയില്ലയിരുന്നു.
അത് മനസ്സിലാക്കി വന്നപ്പോൾ വർഷങ്ങളെടുത്തു. ഇപ്പോൾ ഇഷ്ടപ്പെട്ട കഥകൾക്ക് എന്തെങ്കിലും അഭിപ്രായം എഴുതാറുണ്ട്.
പിന്നെ സ്മിത ചേച്ചി എന്ന് വിളിക്കണോ?
എനിക്ക് എകദേശം 40 ന് അടുത്ത് പ്രായം ഉണ്ട് 40 ആയിട്ടില്ല അതിന്റെ ചുറ്റുവട്ടത്തൊക്കെ ആണ് പ്രായം. അപ്പോൾ ചേച്ചിയാണോ?
വിളിയിലൊന്നും കാര്യമില്ല. എങ്കിലും എഴുതി തുടങ്ങാമ്പോൾ എന്തെങ്കിലും വിളിച്ചിട്ട് വേണമല്ലോ? അത് കൊണ്ടാണ്
ഈ കഥ തുടരും എന്ന് ഉള്ള പ്രതീക്ഷയിൽ .
കഥ വായിക്കുന്നു എന്നറിഞ്ഞതില്‍ ഒരുപാട് സന്തോഷം.
അഭിപ്രായം പറഞ്ഞിരിക്കണം എന്നാണ് അപേക്ഷ.
എഴുതുന്നവര്‍ക്കുള്ള പ്രതിഫലം അതാണ്.
കഥ നിങ്ങളെ എന്റര്‍റ്റൈന്‍ ചെയ്യിക്കുന്നു എങ്കില്‍.
വ്യത്യസ്തമായ കഥയാണ് എന്ന് നിങ്ങള്‍ അഭിപ്രായപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അഭിമാനം തോന്നി.
വ്യത്യസ്ഥത ഒരു റെയര്‍ വേഡ് ആണല്ലോ, കഥകളുടെ കാര്യത്തില്‍..
സ്മിത എന്ന് മാത്രം വിളിച്ചാല്‍ മതി.
പരസ്പ്പരം അറിയാനോ കാണാനോ കഴിയാത്ത ഈ സൈബര്‍ ഇടത്തില്‍ എന്റെ പ്രായം ഇത്രയാണ്, അല്ലെങ്കില്‍ എനിക്കിത്രയേ പ്രായമുള്ളൂ എന്നൊക്കെ പറയുന്നതില്‍പ്പരം ബാലിശമായ ഒരു കാര്യം വേറെയില്ല.
ഡെവലപ്പ്ഡ് രാജ്യങ്ങളില്‍ അധ്യാപകരേ ബഹുമാനമൊട്ടും ചോരാതെ “മിസ്റ്റര്‍ വില്യംസ്” “മിസ്സിസ് ജോണ്‍സ്” എന്നൊക്കെയാണ് കുട്ടികള്‍ അഭിസംഭോദന ചെയ്യാറ്.
നമ്മുടെ “സാര്‍” “മാഡം” ഒക്കെ കൊളോണിയല്‍ ഹാങ്ങ് ഓവറിന്റെ “തിരു” ശേഷിപ്പുകളല്ലേ?
സോ ജസ്റ്റ് കോള്‍ മീ സ്മിത.
എന്റെ പ്രൊഫൈല്‍ പേരില്‍ എന്നെ വിളിക്കുമ്പോള്‍ ആണ് എനിക്കിഷ്ടം.
അപ്പോള്‍ സ്നേഹം ഫീല്‍ ചെയ്യും.
സൗഹൃദം അനുഭവമായി വരും.
സഹോദര്യത്ത്തിന്റെ സുഗന്ധം ചുറ്റുമെന്നെ പൊതിയും…..
ഈ കഥ തുടരും…
ചിലപ്പോള്‍ സ്ട്രെക്ച്ചര്‍ ഒന്ന് മാറ്റും.
കാരണം , സബ്മിറ്റ് യുവര്‍ സ്റ്റോറിയില്‍ കഥ അയച്ചപ്പോള്‍ ആണ് കണ്ടത് , “കമ്പി കഥ ” മാത്രമേ പ്രസിദ്ധീകരിക്കൂ, കഥയില്‍ കമ്പി [സെ ക് സ് ]വേണം എന്ന്.
അതിനാല്‍ ഇതില്‍ ചില “ക്ലിപ്പുകള്‍” കടന്നുകയറാനുള്ള ചാന്‍സ് ഉണ്ട്.