സ്പർശം [ദൂതൻ] 363

എനിക്ക് മനസിലാവും നീ ഇതൊന്നും വേണ്ടിയിട്ട് ചെയ്യുന്നതല്ല. എല്ലാം ശെരി ആവും ഡാ..

ഞാൻ ശ്രമിക്കാഞ്ഞിട്ടല്ല പക്ഷെ എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ വീണ്ടും വീണ്ടും എന്നെ അവിടേക്കു തന്നെ കൊണ്ടെത്തിക്കുവാ.

സാരമില്ലടാ ഇനിയും അതിനെ കുറിച്ച് ഒന്നും പറയണ്ട നീ ഇരിക്ക് ഞാൻ ഏട്ടനെ ഒന്ന് വിളിച്ചു നോക്കട്ടെ…

അവൾ പോയി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കുട്ടികളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി ഒരു മോനും മോളും ആണ് പെങ്ങൾക്ക് ഉള്ളത്. രണ്ടും മഹാ അലമ്പും. ഞാൻ അവരുടെ അടുത്തായി പോയിരുന്നു. എന്നിട്ട് അവരുടെ കളികൾ കണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ സംസാരവും ചിരിയും കളിയുമൊക്കെ വീണ്ടും എന്നെ പഴമയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി

ഞാൻ വീണ്ടും ഓർത്തു തുടങ്ങി……

*****

എന്റെ ദേഹമെല്ലാം വലിഞ്ഞു മുറുകാൻ തുടങ്ങി അപ്പോഴും ഞാനൊരു സ്വപ്നത്തിൽ എന്ന വണ്ണം പിന്നെയും കിടന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ഞാൻ സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്. പടച്ചോനെ ഇതേതാ സ്റ്റേഷൻ, അയ്യോ ഗായത്രിയെ കാണുന്നില്ലല്ലോ ആളുകൾ ഇറങ്ങുന്ന തിരക്കിൽ അവൾ ഇരുന്നിരുന്ന സീറ്റിലേക് നോക്കി കൊണ്ട് ഞാൻ ആലോചിച്ചു . അപ്പൊ കണ്ണൂർ ഒക്കെ കഴിഞ്ഞോ, ഇനി എന്ത് ചെയ്യും ഞാൻ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ ട്രെയിനിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി സമയം നോക്കി. 8 മണി കഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ. ഞാൻ സ്റ്റേഷൻ ബോർഡ്‌ നോക്കി കണ്ണൂർ തന്നെ ആണ് സ്ഥലം. അപ്പൊ പിന്നെ ഗായത്രി എവിടെ കണ്ണൂർ എന്നാണല്ലോ പറഞ്ഞിരുന്നത് ഇനി കേട്ടത് തെറ്റിയതാണോ. അ എന്തേലും ആവട്ടെന്ന് വെച്ച് ഞാൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.

നടക്കുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ ആണ് എന്റെ ഫോൺ ബെല്ലടിച്ചത്. അമ്മയാണ് ഇവിടെ എത്തിയോ എന്നറിയാൻ വിളിച്ചതാണ്. ഞാൻ കണ്ണൂർ എത്തി എന്നും ജോലി സ്ഥലത്തേക്ക് പോവുകയാണെന്നും പറഞ്ഞു ഫോൺ വെച്ചു.