സ്പർശം [ദൂതൻ] 373

രാധുവിനെ നോക്കുമ്പോ കുരിപ്പ് എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുവാണ്. എന്ത് ചെയ്യാൻ നോക്കി നിൽക്കുക അല്ലാതെ വേറെ വഴിയില്ലല്ലോ.

21 ആം നമ്പർ കോചിൽ ഞാൻ നിന്നു എന്നാൽ രാധു പിന്നെയും പിറകോട്ടു പോയി. അച്ഛനുള്ളത് കൊണ്ടാണ് അവൾ ലേഡീസ് കോച്ച് നിർത്തുന്ന നമ്പറിലേക് അവൾ പോയത് . ഇടയ്ക്കിടെ അച്ഛനോട് എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുമ്മുണ്ട്.

ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നോക്കാതെ നേരെ ട്രാക്കിലേക് നിന്നുകൊണ്ട് ഇടക്ക് ഇടം കണ്ണിട്ടുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് എന്റെ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു നോക്കി.ഇടക്കിടക്കു പമ്പരം കറങ്ങും പോലെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കളിച്ചു നോക്കി.

എന്റെ കളി കണ്ടിട്ടെന്നോണം അവൾക്കു ചിരി പൊട്ടി.

എന്നാൽ പെട്ടന്ന് തന്നെ ആ ചിരി നിലച്ചു പോയി.

അച്ഛൻ കൂടെ ഉള്ളത് അവൾ ഓർത്തു കാണില്ല.

അധികം വൈകാതെ തന്നെ ട്രെയിൻ ഒന്നാമത്തെ പ്ലാറ്റഫോമിൽ എത്തി.

അവൾ അച്ഛനോട് യാത്രപറഞ്ഞുകൊണ്ട് ട്രെയിനിലേക്ക് കയറുന്ന സമയത്തു എന്നെ നോക്കാൻ അവൾ മറന്നില്ല.

ഞാൻ എന്നാൽ അങ്ങോട്ട് മുഖം കൊടുക്കാതെ കമ്പാർട്മെന്റിലേക് കയറി.

പാമ്പ് കിടക്കുന്ന പോലെ ഓരോരോ അവരാതങ്ങൾ ഒരു മന്നേഴ്സും ഇല്ലാണ്ട് ഫ്ലോറിൽ കിടക്കുന്നു.

എന്ത് ചെയ്യാനാ ഏറെക്കുറെ ഹിന്ദി വാല ആദ്മികളും.

ഞാൻ ഏന്തി വലിഞ്ഞു എങ്ങനെ ഒക്കെയോ കുറച്ചു മുന്നോട്ട് പോയി. ബോഗിയുടെ നടുഭാഗത്ത് എന്തോ നല്ല അന്തരീക്ഷം പോലെ.

ഈ ട്രെയിനിൽ കയറുന്ന ഒട്ടുമിക്ക ആളുകളും മെയിൻ ആയിട്ട് ഡോർന്റെ അവിടെ തന്നെ ഇങ്ങനെ നിക്കും എന്ത് കണ്ടിട്ടാണോ എന്തോ.