ശ്രീകലാസംഗമം [TGA] 213

“നീ  പൊയ്ക്കോ…” അവൾ മുഖം പൊത്തി. ശബ്ദം താഴ്ന്നു.

അവനോന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു, ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. ചോദിച്ചില്ല….. അവനൊരു ആണാണ്. സർവ്വോപകരി മനുഷ്യജീവിയാണ്. സഹജീവിയെ ബഹുമാനിക്കുന്നവനാണ് മുതലെടുപ്പ് അവൻറ്റെ പോട്ട്ഫോളിയയില്ല.. അവന് മനസ്സിലാകും ….

അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു മതിലു ചാടി സ്വന്തം വീട്ടിലെക്കു കയറി.ബാത്തുറൂമിലെക്കു കയറി മുഖമൊന്ന് കഴുകി.അപ്പിടി പൊടിയാണ്.ഫാനിട്ടു കിടക്കയിൽ അഞ്ചു മിനിട്ടു നേരം മലർന്നു കിടന്നു. അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടു കൂടി മൂന്നാലു പ്രാവിശ്യം മതില് ചാടിയതല്ലെ.. നല്ല ക്ഷീണം..നേരെ അടുക്കളയിൽ ചെന്നൊരു കാപ്പിയിട്ടു. പതിയെ അതും കുടിച്ച് ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്നപ്പഴാണ് ഫോൺ വീണ്ടുമടിച്ചത്. അവനെടുത്തു നോക്കി.വീണ്ടും  ശ്രീകലയാണ്.

“ഹലോ…..”

മറുവശത്ത് നിശബ്ദത..

“ഹലോ  ചേച്ചി…”

“മ്മ് ഹ്…. ഒന്ന്…. ഒന്നു വരുമോ…”

ഒരു നിമിഷത്തെ മൌനത്തിനു അവൻ.ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു

” ഞാൻ വരാം.”.

അവൻ ഒരു പ്രാവിശ്യം കൂടി രാഹുൽ മതിലുചാടി.. ശ്രീകലയുടെ അടുക്കളപ്പുറം മലർക്കെ തുറന്നു കിടക്കുകയാണ്.അവൻ അകത്തെക്കു കയറി, ചുറ്റും നോക്കി ശ്രീകലയെ അവിടെങ്ങുമില്ല.ഒരു മുറിയുടെ വാതിൽ പകുതി ചാരിയിരിക്കുന്നു.അവനടുത്തെക്കു ചെന്നതു മെല്ലെ തുറന്നു. ശ്രീകല മുഖവും പൊത്തി കട്ടിലിരിക്കുകയാണ്.രാഹുലിൻറ്റെ സാമിപ്യം അവൾ അറിഞ്ഞന്നു തോന്നി.പക്ഷെ അനക്കമില്ല. അവനടുത്തെക്കു ചെന്നു,മുന്നിൽ  മുട്ടു കുത്തിയിരുന്നു.

“ചേച്ചി……”

ശ്രീകല മിണ്ടുന്നില്ല. .അവൻ മെല്ലെ മുഖത്തു നിന്നും അവളടെ കൈകൾ പിടിച്ചു മാറ്റി.ശ്രീകലയുടെ  മുഖം നന്നെ ചുവന്നിരുന്നു.കണ്ണകുകളടച്ചു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. രാഹുലവൻറ്റെ ഇരു കൈകൾകളും അവളുടെ മുഖത്തെക്കു ചേർത്തു വച്ചു.

“ചേച്ചി….” അവൻ വീണ്ടും വിളിച്ചു.

“ഉം…”ശ്രീകല ദുർബലമായി മൂളി.

“ശ്രീ…..”

അവൻ ശ്രീകലയുടെ ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖം തന്നെലെക്കടിപ്പിച്ചു.ഒരു പാവയെപ്പോലെ  അവളും