ശ്രീലക്ഷ്മിയുടെ പാതിവൃത്യം [M D V] 696

നല്ലൊരു ആണിന് മാത്രമേ അവളെ ശെരിക്കും പൂർത്തീകരിക്കാൻ പറ്റൂ. രാജേഷ് ആലോചിച്ചു .

ഒരു കുളി പാസാക്കിയതിനു ശേഷം അവർ രണ്ടാളും കൂടെ ഊണ് കഴിക്കാൻ കിച്ചണിൽ ചെന്നു. ഊണ് കഴിക്കുമ്പോൾ രാജേഷ് ആലോചിച്ചു, തന്റെ അച്ഛനെ ആലോചിച്ചാണ് ശ്രീലക്ഷ്മി ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുന്നത്, മിക്കവാറും അവൾ അച്ഛന്റെ കൂടെ പണിയും താൻ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ. എന്തായാലും തനിക്കു അവൾ ആഗ്രഹിക്കും പോലെ സുഖിപ്പിക്കാൻ പറ്റില്ല. എങ്കിൽ പിന്നെ അവളെങ്കിലും പണ്ണി സുഖിക്കട്ടെ.

ഊണ് കഴിച്ച ശേഷം ശ്രീലക്ഷ്മിയോട് പോയി ഉറങ്ങിക്കോളാൻ പറഞ്ഞു.

രാജേഷ് അപ്പോൾ അച്ഛന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന്, അവറാച്ചൻ ആകട്ടെ അവിടെ വാണമടിച്ചു കൊണ്ട് ക്ഷീണിച്ചു കിടക്കുകയർന്നു.

മുറിയിൽ കടന്നിട്ടു അച്ഛനോട് രാജേഷ് പറഞ്ഞു.

“അച്ഛാ.. എനിക്കൊരു  കാര്യം പറയാനുണ്ട് “

“എന്താടാ  മോനെ ”

“ഞാൻ ഇവിടെ നടന്നതെല്ലാം കണ്ടു. അച്ഛൻ  ശ്രീലക്ഷ്മിയെ  ഓർത്തു വാണമടിക്കുന്നത് , എങ്ങനെ അച്ഛന് ഈ പ്രായത്തിലും ഇതൊക്കെ പറ്റുന്നു ?”

“മോനെ..അത്”

“എന്നാലും അച്ഛന് എന്റെ കെട്ടിയവളെ തന്നെ വേണമല്ലേ?”

“മോനെ..എനിക്ക് പിടിച്ചു നിർത്താൻ പറ്റിയില്ലടാ , അന്നമ്മ  മരിച്ചിട്ട്  ഇപ്പോൾ  അഞ്ചു  വര്ഷം ആയില്ലേ , നീ  എന്നോട്  ക്ഷമിക്കേടാ”

“അച്ഛാ .. അവൾക്കും  അച്ഛനെ വേണമെന്നാണ്  എനിക്ക് തോന്നുന്നത്, അവൾ ഇനി  പുറത്തെ കഴപ്പമാർക്കു വഴങ്ങി  കൊടുക്കന്നതിലും നല്ലതാണു അച്ഛൻ തന്നെ അവളെ കളിക്കുന്നത്, എനിക്കെന്തായാലും അവളുടെ കഴപ്പ് മാറ്റാൻ കഴിയുന്നില്ല”.

ശ്രീലക്ഷ്മി അപ്പോൾ അച്ഛന്റെയും മകൻേറയും  ഡയലോഗുകൾ ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ട് ചെറു ചിരിയോടെ അവിടേക്കു വന്നു.