ശ്രുതിലയ [ഹസ്ന] 1336

“ഇങ്ങനെ എന്നും നിന്നെ ചേർത്തുപിടിക്കാനാകട്ടെ.”

അവൾ ഒന്നും മറുപടി പറഞ്ഞില്ല, പക്ഷേ ചുണ്ടിൽ പതിഞ്ഞ ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി, എന്റെ ഹൃദയം മുഴുവൻ നിറച്ചു.

അവൾ എന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി, പിന്നെ മന്ദഹാസത്തോടെ അടുക്കി. ഞാൻ അവളുടെ ചുണ്ടുകളെ വീണ്ടും മൃദുവായി തൊട്ടു—ഒരുവിധം ശാന്തമായൊരു കിസ്, ആവേശത്തേക്കാൾ സ്നേഹത്തിൽ നിറഞ്ഞത്. ആ ചുംബനം നീണ്ടുനിന്നില്ല, പക്ഷേ അതിൽ പറയാത്തൊരു വാഗ്ദാനമുണ്ടായിരുന്നു.

അവൾ പിന്നെ എന്റെ കവിളിൽ ചെറിയൊരു കിസ് പതിച്ചു, ആ സ്പർശം ഹൃദയത്തിൽ വരെ പതിഞ്ഞു. ഞാൻ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ സാവധാനം ചുംബിച്ചു, അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു ആ നിമിഷം ആസ്വദിച്ചു.

ഒരു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞ്, അവൾ വീണ്ടും എന്റെ ചുണ്ടുകളിലേക്ക് അടുക്കി—ഈ തവണ, അത്രയും തീക്ഷ്ണമല്ലാതെ, എന്നാൽ ഹൃദയം നിറയ്ക്കുന്നൊരു അടുപ്പത്തോടെ. നമ്മുടെ ശ്വാസങ്ങൾ ഒന്നിച്ചുചേർന്നപ്പോൾ, ചുംബനത്തിന്റെ താളത്തിൽ സമയം തന്നെ നിലച്ചു.

അവൾ മൃദുവായി ചിരിച്ചു പറഞ്ഞു:

“നീയെൻ ജീവിതത്തിൽ വന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇന്ന് എനിക്ക് ഇത്രയും സമാധാനം.”

ഞാൻ അവളെ വീണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചു, അവളുടെ മുടിയിൽ സ്നേഹത്തോടെ ചുംബിച്ചു. അത് ഒരു വാക്കില്ലാത്ത ഉറപ്പ് ആയിരുന്നു—ഈ ബന്ധം ശാശ്വതമാണ് എന്ന്.

ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ആ അടുപ്പം നിമിഷം നിമിഷം കൂടി വരികയായിരുന്നു. ഞാൻ അവളുടെ മുഖം ഇരുകൈകളാൽ താങ്ങി, അവളുടെ ചുണ്ടുകളിലേക്ക് വീണ്ടും ചായ്ച്ചു. അവൾ കണ്ണുകൾ അടച്ചു, സാവധാനം ചുംബനം തിരിച്ചുനൽകി. അത് തീപിടിപ്പിക്കുന്നതല്ല, പക്ഷേ ഹൃദയം അലിഞ്ഞുപോകുന്നത്രയും മൃദുവായിരുന്നു.