സ്റ്റാർട്ട്.. ക്യാമറ.. ആക്ഷൻ! 2 [Aman] 364

“താങ്ക്യൂ സാർ” തന്റെ ഭാവമാറ്റം പുറത്ത് പ്രകടിപ്പിക്കാതെ അവൾ അകത്തേക്ക് കടന്നു. തനിക്ക് പിന്നിലായി വാതിലടയുന്നതിന്റെയും ലോക്ക് വീഴുന്നതിന്റെയും ശബ്ദമവൾ കേട്ടു… അയാളുടെ കയ്യിലെ പകുതി കുടിച്ച ഗ്ലാസിൽ നിന്നും സിംഗിൾ മാൾട്ട് വിസ്കിയുടെ മനംമടുപ്പിക്കുന്ന മണം അവളുടെ മൂക്കിലേക്ക് ഇടിച്ചുകയറി.

കൂടിക്കാഴ്ചയ്ക്ക് താൻ ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് ജൂലി ആദ്യമേ പറഞ്ഞിരുന്നതിനാൽ  റിയ പ്രതീക്ഷിച്ച പോലെ വിശാലമായ ആ ഹോട്ടൽ മുറിയിൽ വിശ്വനാഥൻ തനിച്ചായിരുന്നു. ചുവന്ന കാർപെറ്റ് വിരിച്ച പ്രൗഢ ഗംഭീരമായ  ആ സ്വീകരണ മുറി പണ്ടെങ്ങോകണ്ട് മറന്ന ഏതോ കൊട്ടാരത്തിന്റെ അകത്തളങ്ങളെ ഓർമിപ്പിക്കുന്നതാണെന്ന് റിയയ്ക്ക് തോന്നി.  എവിടെനിന്നെന്നറിയാതെ കർണാടിക് സംഗീതത്തിന്റെ നേർത്ത ശീലുകൾ  ആ മുറിയെ ആർദ്രമാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“താനെന്താ ആലോചിക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ പറയട്ടെ… ഇങ്ങേര് താനുദ്ദേശിച്ചത്ര കിളവനല്ലെന്നല്ലേ… ഹ ഹാ…എടോ ഈ പേര് മാത്രമേ പഴഞ്ചനായുള്ളൂ… ഞാൻ നിർമിക്കാറുള്ള സിനിമ പോലെ ഈ ഞാനും മൊത്തത്തിൽ ഒരു ന്യുജെൻ ആണ്… ഹ ഹ ഹ ” അയാളുടെ സംസാരത്തിനും അസ്ഥാനത്തുള്ള പൊട്ടിച്ചിരിക്കും ഭയങ്കര മുഴക്കമുള്ളതായി റിയയ്ക്ക് തോന്നി. ഇടയ്ക്കിടെ നാവു കുഴയുന്നുണ്ടോ…? ചിരിക്കണോ അതോ എന്തെങ്കിലും മറുപടി പറയണമോ എന്നവൾ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും വൈൻ നിറച്ചൊരു ഗ്ലാസ് വിശ്വനാഥൻ അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടിയിരുന്നു.  വേണ്ടെന്ന് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അയാളുടെ അപ്രീതിക്ക് കാരണമാവേണ്ടെന്ന് കരുതി അവൾ നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ ഗ്ലാസ് വാങ്ങി ഉപചാരപൂർവം ഒരിറക്ക് കുടിച്ചു പിന്നെ അയാൾ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ച സോഫയിൽ പതിയെ ഇരുന്നു.

“കമോൺ റിയ, റിലാക്സ്. തന്റെ പരിഭ്രമം കണ്ടാൽ ഞാനെന്തോ തന്നെ തിന്നാൻ പോവുകയാണെന്ന് തോന്നുമല്ലോ…” എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ റിയ ചിരിച്ചു കാണിച്ചു. പരിഭ്രമം പുറത്ത്കാണിക്കാതിരിക്കാൻ അവൾ വൈൻ ഗ്ലാസ് പിന്നെയും ചുണ്ടോടടുപ്പിച്ചു.

അയാളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കായുള്ള മറുപടികളായിട്ടാണെങ്കിലും റിയ പതിയെ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. വീട്ടുകാരെ കുറിച്ചും, കോളേജ് ജീവിതത്തെ കുറിച്ചും സിനിമയോടും നൃത്തത്തോടുമൊക്കെയുള്ള ഇഷ്ടത്തെകുറിച്ചൊക്കെ റിയ സംസാരിക്കുമ്പോൾ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ തുടുത്തിരിക്കുന്ന വട്ടമുഖവും  കുസൃതി നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളും ടീഷർട്ടിന്റെ ഇടയിലൂടെ കാണുന്ന മുലച്ചാലും  ആകൃതിയൊത്ത തുടകളുമൊക്കെ അടിമുടി