സ്റ്റോറി ഓഫ് ഹെല [അൽഗുരിതൻ] 988

വീട്ടിൽ ചെന്നാൽ അവർ എന്നേ വീട്ടിൽ കയറ്റുമോ…….അതോ ആട്ടി ഇറക്കുവോ…
അറിയില്ലാ എല്ലാം കണ്ട് തന്നെ അറിയണം.

ഇന്നാ പഴയ തറവാട് പത്രസ്സുയർത്തി…… നിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത്‌ എന്റെ അധ്വാനം കൊണ്ട് മാത്രമാണ്….. പുറമെന്ന് നോക്കുമ്പോൾ പുതിയ മോഡലിൽ ഉള്ള ഒരു വലിയ വീട്…… എന്നാൽ ഉള്ളിലാ പഴയ പാലക്കാടൻ ഇല്ലത്തിന്റെ എല്ലാ പ്രൗടിയും കാത്തു സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്…… പ്രൗടി മാത്രേ ഉള്ളൂ……

അച്ഛൻ കൃഷ്ണൻ നമ്പൂതിരി…….. പേരിൽ മാത്രേ ഉള്ളൂ നമ്പൂതിരി…..കൂടപ്പിറപ്പുകൾ എല്ലാം ചതിച്ചു എല്ലാ സ്വത്തുക്കളും എഴുതി മേടിച്ചിട്ടും….ഇപ്പോഴും തന്റെ കൂടപ്പിറപ്പുകളാണ് തനിക്ക് വലുതെന്നും പറഞ്ഞു പൊക്കി പിടിച്ചോണ്ട് നടക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ……….

ഇന്ന് ആ വീട് കാണുന്നവരെല്ലാം ഒരസ്സൂയകണ്ണോട് കൂടിയാണ് നോക്കുന്നതതെന്ന് അമ്മ ഇപ്പോഴും വിളിക്കുമ്പോൾ പറയും…ആ കുഗ്രമത്തിൽ ഇന്ന് അങ്ങയൊരു വീട് വേറെയില്ലുന്നു വേണേൽ പറയാം….… വീടുപണി തീർന്നു പാല് കച്ചാലിന്റെ അന്ന് രാത്രി എല്ലാവരും പോയി ഞാനും അച്ഛനും അമ്മയും അനിയനും…… അന്ന് അവരുടെ മുഖത്തുണ്ടായ ആാാ സന്തോഷം….. ഒരു മകൻ എന്നാ നിലയിൽ എനിക്കിന്നും അഭിമാനിക്കാം………അവർക്കെന്നെക്കുറിച്ചും അഭിമാനമായിരുന്നു…….

ഞാൻ വീട്ടിൽ ചെല്ലുന്നതോട് കൂടി ആ സന്തോഷം ഇല്ലാതെയാകും…… ഞാൻ അവർക്കൊരു അപമാനവും ആകും……

അച്ഛന് വീതമായി കിട്ടിയത് രണ്ടേക്കാർ ഭൂമിയും അതിലൊരു തറവാടും…….ആ വലിയ തറവാട്ടിൽ പട്ടിണിയോട് മല്ലിട്ട ദിവസങ്ങൾ….അതായിരുന്നു ചെറുപ്പകാലത്തെ എന്റെ ഓർമ്മകൾ….. പറഞ്ഞു വരുമ്പോൾ വലിയ പേരുകേട്ട ജന്മിമാരും തറവാട്ടുകാരും ഒക്കെയാണ് അടുപ്പിൽ തീ കത്തിക്കാറില്ലന്ന് മാത്രം….

ദിവസം ഒരു നേരം മാത്രം ആഹാരം കഴിച്ച ബാല്യങ്ങൾ…… പറമ്പിലെ നാളികേരം കഴിച്ചു വിശപ്പാടാക്കിയ ദിവസങ്ങൾ….. വിശന്നു വലഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ കരിക്കിൻ വെള്ളം ഇറച്ചി കറിയും….. കരിക്ക് നെയ്ച്ചോറും ആയി കരുതി ആർത്തിയോടെ കഴിച്ച കാലം….. ഒരുപക്ഷെ അതിന് ഇന്നത്തെ നെയ്‌ച്ചോറിനെലും ഇറച്ചിക്കറിയേലുമൊക്കെ രുചിയുണ്ടായിരുന്നു………അന്ന്…….

ജാതി കൊണ്ട് ഉന്നതിയിലായിരുന്ന കൃഷ്ണൻ നമ്പൂതിരിക്ക്… മറ്റുള്ളവരുടെ കീഴിൽ ജോലോയെടുക്കുന്നതിനോട് താല്പര്യമില്ലയിരുന്നു ….. പുള്ളി കുറച്ചു കൃഷിയും പരുപാടിയൊക്കെ ആയി കൂടി….. കൂടെ അമ്മ സാവിത്രിയും ………..

പട്ടിണിക്കും ദാരിദ്ര്യത്തിനും കുറവില്ലായിരുന്നെങ്കിലും അതിന്റെ കൂടെ സ്നേഹത്തിനും കുറവില്ലായിരുന്നു……