സുബിൻ ഒരു ലില്ലിപുട് 2 [സുബിൻ ജോണി] 144

‎അതിനു മറുപടിയെന്നോണം അമ്മ പറഞ്ഞു “അവസാനം മടുത്തു തിരിച്ചു കൊണ്ട് വിടാതിരുന്ന മതി”

‎അതുകേട്ടു എല്ലാരും ഒരുമിച്ച് ചിരിച്ചത് കണ്ട് എനിക്ക് ദേഷ്യം ആണ് വന്നത്.എന്നാലും പ്രതികരിക്കാനാവാതെ നിസ്സഹായനായി നിക്കനെ കഴിഞ്ഞുള്ളു എനിക്ക്.
‎കാര്യം ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ആണെങ്കിലും ഇളയച്ഛനു ഞാൻ ജീവൻ ആണ്. അത്രയും ആദ്യമായിട്ടാണ് എന്നെ നോക്കുന്നത്.

“ഓരോന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന് നേരം പോയത് അറിഞ്ഞില്ല, എന്നാൽ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ. രാത്രി എനിക്ക് കർണാടക വരെ പോവാനുണ്ട്, അല്ല നിങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂർ പോവേ അല്ലെ എന്റെ കൂടെ വരുന്നുണ്ടോ”ഇളയച്ഛൻ ചോദിച്ചു

‎ഇല്ല ചേട്ടാ ഞങ്ങൾ ബസ് ബുക്ക്‌ ചെയ്തു ഇനിയിപ്പോ ബസിൽ പോവാം അച്ഛൻ മറുപടി പറഞ്ഞു.

‎അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം ഇളയച്ഛൻ എന്നെ എടുത്ത് ഉള്ളം കയ്യിൽ വെച്ച് എല്ലാരോടും ആയി യാത്ര പറഞ്ഞു.എല്ലാരും എന്നോടും യാത്ര പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഇളയച്ഛന്റെ കയ്യിൽ ഇരുന്ന് ഞാൻ കാറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.വിലകൂടിയ സുഗന്ധ ദ്രവ്യത്തിന്റെ മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറി. മുറ്റത് ഒരു ബ്ലാക്ക് കളർ ജാഗ്വേർ കാർ കിടക്കുന്നു.കാശിന്റെ കഴപ്പാ ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു.

‎ഇളയച്ഛൻ എന്നെ ഡാഷ്ബോർഡിന്റെ മുകളിൽ ആയി വെച്ച്.ഓരോന്നു ചോദിച്ചു ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു. ഇടക്ക് ഒരു മെഡിക്കൽ സ്റ്റോറിന്റെ മുന്നിലായി വണ്ടി നിർത്തി ഇളയച്ഛൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി. തിരികെ വന്ന ഇളയച്ഛന്റെ കയ്യിൽ ഒരു കവർ കണ്ടു. അത് എന്താണ് മനസ്സിലാക്കാൻ എനിക്ക് അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. കോണ്ടം….

‎അതെ ഇളയച്ഛൻ കോണ്ടം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു. അല്ല കഥ ഒരുപാട് മുന്നോട്ട് പോയി, ഇളയച്ഛന്റെ വീട്ടിൽ ആരൊക്കെ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ അല്ലേ. അച്ഛമ്മ, ഇളയമ്മ, പിന്നെ അമ്മു.
‎അച്ഛമ്മയ്ക്ക് എന്നെ ജീവനാണ് സ്ട്രോക്ക് വന്നു ഇപ്പൊ നടക്കാൻ കഴിയില്ല വീൽ ചെയറിൽ ആണ് ജീവിതം.