സുഹൃത്തിന്റെ മകൾ ജ്വാല 7 [Sojan] 352

അത് ഒക്കെ എന്തോ കൊള്ളില്ലാത്ത ഇടപാടാണെന്ന ധാരണയായിരുന്നു.

ഇവൾക്ക് കുഴപ്പമില്ലെങ്കിൽ എനിക്കെന്താ?

ഞാൻ : “ഒരു എന്നാലുമില്ല ബാ മുറിയിലേയ്ക്ക് പോകാം”

ജ്വാല: “എന്നെ എടുക്കുമോ?”

ഞാൻ : “അതിനെന്താ?”

പറഞ്ഞതും അവളെ കോരിയെടുത്ത് ബെഡ്ഡിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇരുത്തി.

വിശാലമായ ബെഡിൽ പിന്നിലേയ്ക്ക് കൈയ്യും കുത്തി എന്തോ വലിയ വിമ്മിഷ്ടം പോലെല്ലാം കാണിച്ച് മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഇരിക്കുകയാണ്.

അവളുടെ മാനറിസങ്ങളും, നാട്യങ്ങളും കുറെയെല്ലാം ഞാൻ ഒഴിവാക്കുന്നു.

ഞാൻ : “എല്ലാം ഊരിക്കള പെണ്ണേ”

കൃത്രിമ ദേഷ്യം മുഖത്ത് കാണിച്ച് കടക്കണ്ണാൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന്‌ ടോപ്പ് മുകളിലേയ്ക്ക് പൊക്കി അവൾ തന്നെ ഊരി.

ഞാൻ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചപ്പോൾ

ജ്വാല: “എന്നാടാ നോക്കുന്നേ?”

ഞാൻ ഒന്നുമില്ല എന്ന്‌ കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു.

പുട്ടുകുറ്റിയിൽ നിന്നും പുട്ട് ചാടിവരുന്നതുമായാണ് എനിക്ക് ആ രംഗം താരതമ്യം ചെയ്യാൻ തോന്നിയത്.

അകത്ത് ഒരു വെളുത്ത സിമ്മീസ്.

അതും അഴിച്ചു. കക്ഷത്തിൽ രോമം കട്ടി പ്രാപിച്ചിട്ടുണ്ട്.

പാന്റിന്റെ കെട്ട് സൂഷ്മതയോടെ അഴിച്ചു. പിടി വിട്ടിട്ടില്ല. എന്തോ ആലോചിച്ച് കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നു.

ഞാനും അവളും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.

ഞാൻ എല്ലാം കണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരിക്കുകയാണ്.

പാന്റിന്റെ വള്ളിയിൽ പിടിച്ച് എന്നെ നോക്കി ചിലമ്പിച്ച ഒരു ചമ്മിയപോലുള്ള ചിരി.

ഞാൻ : “ഉം?”

ജ്വാല: “അഴിക്കണോ?”

ഞാൻ : “പിന്നെ വേണ്ടെ?”

ജ്വാല: “അതിൽ നോക്കുകയൊന്നും വേണ്ട”

ഞാൻ : “എനിക്ക് കാണേണ്ടെ?”

ജ്വാല: “ഛെ കാണേണ്ട, അറപ്പാകും”

ഞാൻ : “അതൊന്നുമില്ല”

ജ്വാല: “പോ”

ഞാൻ : “ഇല്ല പെണ്ണേ”

ജ്വാല: “തൊടുകയൊന്നും വേണ്ട”

ഞാൻ : “പിന്നെങ്ങിനാ അകത്തിടുന്നത്?”

അവൾ ജനലിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കി അപ്പോഴും ആ പാന്റിന്റെ വള്ളിയിൽ പിടിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്.

പതിയെ എനിക്ക് ബോധം വന്നു. ബാക്കി ഞാൻ നിർബന്ധിച്ച് ബലമായി ചെയ്യണം!!

ഞാൻ : “കാണട്ടെ”

ജ്വാല: “അയ്യോ വേണ്ട”

ഞാൻ : “ഊര്”

ജ്വാല: “ശ്ശൊ”

പിന്നീട് എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു. എനിക്കും ഫുൾ മൂഡായിരുന്നു.

ഒറ്റമൂച്ചിന് പാന്റ് അവളുടേത് ഊരി.