സുലോചന ദേവി എന്റെ അമ്മ [Stone Cold] 1617

മോൻ എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്. ഏയ്യ് ഒന്നുമില്ല അമ്മേ.. പ്രകാശ് നോട്ടം മാറ്റി പറഞ്ഞു.. ആശുപത്രിയിൽ തിരക്ക് കാണും ചെറുക്കാൻ വന്നപ്പോ അങ്ങു പോയാൽ മതിയാരുന്നു സുലോചന പതിയെ പറഞ്ഞു.. അമ്മുവും അജിതയും വീട്ടിൽ ആയിരുന്നു അവരെ ഒറ്റയ്ക്ക് നിർത്തിയത് കൊണ്ട് സുലോചനയ്ക്ക് അല്പം ഭയവും ഉണ്ട്. ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചം ഉള്ള രണ്ട് അസ്സൽ ചരക്കുകൾ ആണു അജിതയും അമ്മുവും..

പ്രകാശ് വണ്ടി ഓടിച്ചു അർജുന്റെ കടയുടെ മുന്നിൽ വന്നു ഹോൺ അടിച്ചു അർജുൻ കടയിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി വന്നു.. അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു..
അളിയാ… ഇപ്പൊ പോവണ്ട ഒരു അര മണിക്കൂർ ഞങ്ങൾ ആശുപത്രിയിൽ പോയിട്ട് വേഗം വരാം.. എന്ന് പറഞ്ഞു അർജുൻ പ്രകാശിനെ കടയിൽ ഇരുത്തി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി.പ്രകാശ് വണ്ടിയിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി കടയിൽ കയറി

ഉച്ചയ്ക്ക് വന്നപ്പോ പോയ മതിയാരുന്നു അല്ലെ.. സുലോചന അർജുനെ നോക്കി ചോദിച്ചു.. ഹാ.. മതിയാരുന്നു. അർജുൻ പറഞ്ഞു.. അവന്റെ വണ്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പാർക്കിംഗ്ൽ കൊണ്ട് വന്നു നിർത്തി.
വണ്ടിയിൽ നിന്നു ഇറങ്ങി സുലോചനയും അർജുന് കൂടി ഹോസ്പിറ്റലിന് ഉള്ളിലേക്ക് നടന്നു അവടെ കൂടി നിന്നവർ ഒക്കെ അമ്മയെ തന്നെ നോക്കുന്നതിൽ അർജുന് അഭിമാനവും ഒപ്പം കമാവും ഉണ്ടായി.. ഒരു മുണ്ടും നേര്യത് ഉടുത്തു കറുത്ത ബ്ലോസും ഇട്ടു മുടി വിടർത്തി ഇട്ടു നടന്നു വരുന്ന അമ്മായി ചരക്കിനെ നോക്കി എല്ലാവരും വെള്ളമിറക്കി..അവർ ഡോക്ടറിന്റെ മുറിയിൽ കയറി..

എന്താ…?

ഡോക്ടർ.. എന്നെ എന്തോ പ്രാണി കടിച്ചു… നല്ല വേദനയും ചൊറിച്ചിലും ഉണ്ട്… സുലോചന പറഞ്ഞു…