സുമിപ്പൂറിയുടെ തലവര [Aaradhana] 3151

 

“ഏയ്‌, തന്നെ വിഷമിപ്പിക്കാൻ പറഞ്ഞതല്ല”

 

“അതറിയാം സർ” അത് പറയുമ്പോൾ അവൾ ചെറുതായി വിങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

കട്ടിലിലിരുന്ന് വിങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന സുമിയുടെ അടുക്കൽ അജയൻ ചെന്നിരുന്നു. ചീകീമിനുക്കിയ അവളുടെ തലയിൽ അയാൾ പതിയെ കൈ വെച്ച് തടവി.

 

“മോള് വിഷമിക്കല്ലേ. ഞാൻ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞതല്ല”

 

അത് കേട്ട സുമി പെട്ടെന്ന് അജയന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു. “അങ്ങനെ പറയല്ലേ സർ. എന്നെ വഴക്ക് പറയാനുള്ള അധികാരം സാറിനുണ്ട്”

 

“മോളെ…”

 

എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങിയ അജയനെ അവൾ തടഞ്ഞു

 

“ഒന്നും പറയണ്ട. ഞാൻ സാറിനോട് എടുത്ത് പറഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നേ ഉള്ളു. ഇന്ന് ആരെക്കാളും എന്നിൽ അധികാരം സാറിന് ഉണ്ട്. എന്റെ കാര്യങ്ങൾ തീരുമാനിക്കാനും, എന്ത് ചെയ്യണം, ചെയ്യണ്ടാ എന്ന് പറയാനും. പിന്നെ വേണമെങ്കിൽ ഞാൻ കുറുമ്പ് കാണിച്ചാ ഒന്ന് തരാനും എല്ലാം”

 

“എന്താ മോളെ ഇപ്പൊ ഇങ്ങനെയൊക്കെ”

 

“പറയണമെന്ന് തോന്നി സർ”

 

“എന്തിനാ മോളെ ഇങ്ങനെ ആലോചിച്ച് കിട്ടുന്നെ. ഞാൻ ചെയ്യുന്ന സഹായങ്ങൾക്കാണോ?”

 

“അല്ല സർ. അത് മാത്രം അല്ല. ഞാൻ ഒരു സാധാരണ പെണ്ണല്ലേ. ഒരാണിന്റെ തുണയില്ലാതെ എനിക്ക് ഒരിക്കലും ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല. ആ തുണ എനിക്ക് സാറല്ലേ. അപ്പോപ്പിന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞതിൽ എന്താ തെറ്റ്”

 

“അതിപ്പോ… ഞാനെന്താ ഇപ്പൊ…”

 

“ഒന്നും പറയണ്ട. ഇതുപോലെ പോയാ മതി, എന്നെ ഇതുപോലെ പൊന്നുപോലെ നോക്കിയാ മതി. അത് ചെയ്യോ സർ?”