സ്ഥലകാല ബോധം കൂട്ടുകാരുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി. അവരുടെ മുഖത്തു ഒരു തരാം ക്രൂരത നിറഞ്ഞ സന്തോഷം ഞാൻ കണ്ടു.
ഞാൻ എന്റെ കസിൻസിനെ നോക്കി. സുരേഷ് ഇത് കണ്ടു കമ്പി ആയി നില്കുവാണ് .ജയൻ ഇത് കണ്ടു കൊണ്ട് കുണ്ണ വെളിയിൽ എടുത്തു വാണമടിച്ചു കൊണ്ട് നിൽക്കുന്നു. ഞാൻ അത് കണ്ടു ഞെട്ടി. പിന്നെ ആലോചിച്ചപ്പോൾ സ്വന്തം മകനായ ഞാൻ വരെ അമ്മയെ കണ്ടു കമ്പി ആയി വാണമടിച്ചു പിന്നെ അവരെ പറഞ്ഞിട്ടു കാര്യം ഉണ്ടോ?
പെട്ടന്നു ജയൻ എന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു അവന്റെ കുണ്ണയിൽ കൊണ്ട് വച്ച്.ഞാൻ അതിൽ തൊട്ടു, നല്ല ചൂട്. ഞാൻ പെട്ടന്നു കൈ വലിച്ചു.അവൻ വീണ്ടും കൈ എടുത്തു കുണ്ണയിൽ വെപ്പിച്ചു.
എന്നിട്ടു എന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു മര്യാദക്ക് അനുസരിച്ചാൽ നിനക്ക് കൊള്ളാം അല്ലേൽ നീ ഇപ്പൊ നിന്റെ അമ്മയെ നോക്കി വാണമടിച്ചു എന്നാ കാര്യം ഞങ്ങൾ തറവാട്ടിൽ ഉള്ളവരെയും നിന്റെ അമ്മയെയും അറിയിക്കും.
എനിക്ക് അത് കേട്ടു പേടി ആയി.
അമ്മ ഇത് അറിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ജീവിച്ചിരുന്നിട്ടു കാര്യമില്ല. ഞാൻ അവൻ പറഞ്ഞത് പോലെ അനുസരിച്ചു.
അമ്മ താഴെ പൂർണ നഗ്നയായി നിന്ന് തുണി അലമാരിയിൽ നിന്ന് ഒരു ചുവപ്പു പാന്റീസ് എടുത്തു. എന്നിട്ടു കട്ടിലിലേക്ക് മലർന്നു കിടന്നു അമ്മയുടെ മിനുസമുള്ള തുടയിലൂടെ അമ്മയുടെ പാന്റീസ് അമ്മയുടെ തടിച്ചു പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന അപ്പം മറച്ചു.അതിനു മുമ്പ് ഞാൻ ഒരു മിന്നായം പോലെ അമ്മയുടെ പൂർ കണ്ടു. വെട്ടിനിരത്തി രോമങ്ങൾക്കിടയിൽ വെളുത്ത നിറത്തിൽ തുടിച്ചുയർന് നിൽക്കുന്ന അമ്മയുടെ സ്വർഗ്ഗ കവാടം.
ഈതെ സമയം ഞാൻ ജയന്റെയും സുരേഷ്ന്റെയും കുണ്ണ വാണമടിച്ചു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു. അമ്മയുടെ മലർന്നു കിടന്നപ്പോൾ കണ്ട മുലയും വയറും ഓക്കേ കണ്ടു സുരേഷ്ന്റെ കുണ്ണ പാല് ചീറ്റി. കുണ്ണ വെടി പൊട്ടിച്ചതോടെ അവനും തളർന്നു.
കഞ്ചാവിന്റെ ക്ഷീണം കൂടെ കൊണ്ടാവാം.
Kadu keri pokathe at a time
concentrate one person
… Now you have narrated Suni Arya sumitra … Concentrate on Sumatra and Vivek then Jayan suresh …. One chapter should narrate one intercouse
ധൃതി പിടിക്കാതെ. തുടങ്ങിയതല്ലെ ഉള്ളു. ഞാൻ തറവാട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു വെക്കുകയാണ്.
പിന്നെ നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടപെടണം എന്ന് എനിക്ക് യാതൊരു നിർബന്ധവും ഇല്ല.
well then don’t seek suggestion from readers. You sought suggestions and now you say “I don’t care ….” Dude writing is a skill and there are techniques how to do it and its not vomiting out what you think.
If you don’t care about readers then what’s the point in publishing the story.
well said