സുനിത [Smitha] 1102

ഡെന്നീസിന്‍റെ മുഖത്ത് വിഷമം നിറഞ്ഞു.

“പക്ഷെ ആന്‍റി എന്നേം ഉമ്മവെച്ചു…”

അവന്‍ അവളെ നോക്കി പതുക്കെ പറഞ്ഞു. അവന്‍റെ വികാര തീവ്രത അവള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

“ഞാന്‍ ആന്റിടെ ചുണ്ടില്‍ അമര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ അതിനെക്കാളും ശക്തീല്‍ ആന്‍റി എന്നെ അമര്‍ത്തി എന്‍റെ ചുണ്ടേല്‍…”

ഇഞ്ചി ചുരണ്ടല്‍ നിര്‍ത്തി അവള്‍ അവനെ നോക്കി.

“ഞാന്‍ ആന്‍റിടെ ചന്തിക്ക് പിടിച്ചപ്പം ആന്‍റി അത് ശരിക്കും ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു…”

അവന്‍ തുടര്‍ന്നു. അവള്‍ അവന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ മുഖത്ത് പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യം കടന്നുവന്നെങ്കിലും അവന്‍റെ നോട്ടത്തിനു മുമ്പില്‍ അതൊക്കെ മാറിപ്പോയി.

“മാത്രവല്ല…”

അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“എന്‍റെ ചങ്കേലേക്ക് ആന്‍റി ശരിക്കും മൊല രണ്ടും ഞെക്കി അമര്‍ത്തീല്ലോ…”

“നീയെന്തിനാ ഇപ്പം അതൊക്കെ പറയുന്നേ ഡെന്നീ?”

ചുരണ്ടിയ ഇഞ്ചി തിളയ്ക്കുന്ന ചായയിലേക്ക് ഇട്ടിട്ട് അവള്‍ അവനോട് ചോദിച്ചു.

“അയ്യേ, ചായേല്‍ ആരേലും ഇഞ്ചി ഇടുവോ?”

അവന്‍ അവളുടെ ചോദ്യം അവഗണിച്ച് പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.

“എനിക്കല്ല!!”

അവള്‍ കടുപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ?”

“ഇവിടെ ഒരു തല്ലുകൊള്ളി ഒണ്ട്. ഒരു പനിക്കാരന്‍! പനി ആണേലും കയ്യിലിരുപ്പ് മോശവാ. അവനാ!”

അവന്‍ ചിരിച്ചു. അവന്‍റെ ചിരിയുടെ ഭംഗിയിലെക്ക് നോക്കി അവളും. അവള്‍ അല്‍പ്പ നേരം അവന്‍റെ മുഖത്തിന്‍റെ അഴകിലേക്ക് നോക്കി.

“ആന്റി പറ…”

അവന്‍ തുടര്‍ന്നു.

“ആന്റിക്ക് എന്നോട് ഇഷ്ടം ഉണ്ടായിട്ടല്ലേ ഞാന്‍ ഉമ്മ തന്നപ്പം , പിടിച്ചപ്പഴും ഒക്കെ അത് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു നിന്നത്?”

“എന്‍റെ ചെറുക്കാ, നിന്നോട് ഞാനിപ്പം എന്നതാടാ പറയേണ്ടേ?”

അവള്‍ ചോദിച്ചു.

അവള്‍ ചായ കപ്പിലേക്ക് എടുത്തു.

“എടാ നീ എന്നെ ഉമ്മ വെച്ചില്ലേ? താഴെ ഒക്കെ ഞെക്കുവേം ഒക്കെ ചെയ്തപ്പം അന്നേരം…ശ്യെ, ഞാന്‍ എന്നതാ നിന്നോട് പറയേണ്ടേ? നീയല്ലേ എന്നെ ആദ്യം കേട്ടിപ്പിടിച്ചേ? നീയല്ലേ ആദ്യം എന്നെ ഉമ്മവേച്ചേ? ഉമ്മേം കേട്ടിപ്പിടുത്തോം ഒക്കെ ആര്‍ക്കാ മോനെ ഇഷ്ടമില്ലാതെ? അതും ഞാന്‍ മോനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കുന്ന നിന്‍റെ ഉമ്മയൊക്കെ…പിന്നെ ബാക്കില്‍ പിടിച്ച് ഞെക്കീപ്പം ഞാന്‍ എങ്ങനെ തടയും..നീയെന്‍റെ ചുണ്ട് മൊത്തം അപ്പൊ കടിച്ചോക്കെ…”

സുനിതയുടെ സ്വരം വിറപൂണ്ടു. അവള്‍ നിര്‍ത്തി, പതിയെ കിതച്ച് അവനെ നോക്കി.