സുറുമയെഴുതിയ മിഴികൾ 1 [സ്പൾബർ] 342

പാവം.. കല്യാണംകഴിഞ്ഞിരുന്നേൽ ഇതെല്ലാം അവന്റെ ഭാര്യ ചെയ്തേനെ.. അവന്റെ ഉമ്മയുണ്ടേലും മതിയായിരുന്നു.

സലീന വേഗം വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ഷംനയുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അവളിപ്പഴും ഉറക്കംതന്നെ.
പനി കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുതപ്പെടുത്ത് ശരിക്ക് പുതപ്പിച്ച്, വീണ്ടുമവൾ അബ്ദുവിന്റെ മുറിയിലെത്തി.

കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് അബ്ദുവിന്റെ വിളി.

“ സലീനാ…”

അവൾ വേഗം വാതിൽ തുറന്ന് ബാത്ത്റൂമിലേക്ക് കയറി.

“ തോളിൽ പിടിച്ചോ… ആ കാല് നിലത്ത് കുത്തണ്ട…”

അവന്റെ അരയിലൂടെ പിടിച്ച് കൊണ്ട് സലീന പറഞ്ഞു.

“എടീ… അതിന് ഞാൻ മൂത്രമൊഴിച്ചില്ലെടീ…”

ചമ്മിക്കൊണ്ട് അബ്ദു പറഞ്ഞു.

“പിന്നെ… ?”

“നിന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെടീ..”

“ന്റെ പടച്ചോനേ….
എന്റെ അബ്ദൂ… നിനക്ക് കാലിന് സുഖമില്ലാത്തത് കൊണ്ടല്ലേ…?
ഇപ്പോ നിന്ന് മൂത്രമൊഴിക്കുന്നതിന് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല..”

“അതല്ലെടീ… നിന്നിട്ട് മൂത്രം വരുന്നില്ല.. നീ എന്നെയൊന്ന് പിടിച്ചിരുത്ത്…”

“ക്ലോസറ്റിലിരിക്കണോ, അതോ നിലത്തിരുന്നാ മതിയോ..?”

“നിലത്തിരുന്നാ മതി…”

“എടാ പൊട്ടാ… നിന്റെ കാല് മടക്കി നിനക്ക് നിലത്തിരിക്കാൻ പറ്റോ…?
തൽക്കാലം നീ ഇങ്ങോട്ടിരിക്ക്… “

സലീനയവനെ ക്ലോസറ്റിലേക്കിരുത്തി. പരിക്ക് പറ്റിയ കാല് നിവർത്തി വെച്ചാണവൻ ഇരുക്കുന്നത്. അതൽപം പോലും മടങ്ങില്ല.എന്നിട്ടാണ് നിലത്തിരിക്കുന്നത്.

“ഒന്നിറങ്ങിപ്പോടീ… മൂത്രം തുഞ്ചത്തെത്തി…”

“ ഒറ്റക്കാലാ…. ഞാൻ വിട്ടാ നീ മൂക്കും കുത്തി വീഴും.. ഞാൻ പിന്നിൽ നിന്ന് പിടിച്ചോളാം…”

സലീന അവന്റെ പിന്നിൽ നിന്ന് അവൻ വീഴാതെ രണ്ട് തോളിലും മുറുകെ പിടിച്ചു.