സുറുമയെഴുതിയ മിഴികൾ 1 [സ്പൾബർ] 342

വിളിച്ചപ്പോ അവര് വീട്ടീന്നിറങ്ങുകയാണ്.അര മണിക്കൂറിനകം എത്തും.

അവൾ വാട്സാപ്പ് തുറന്ന് നോക്കി. സ്കൂൾ ഗ്രൂപ്പിൽ നല്ല ചർച്ച നടക്കുന്നുണ്ട്..അബ്ദുവിന്റെ ആക്സിഡന്റ് തന്നെയാണ് വിഷയം. ഒരു പേഴ്സണൽ മെസേജ് കണ്ട് അവൾ നോക്കി.
അടുത്ത കൂട്ടുകാരി സാജിതയാണ്. ഒരു വോയ്സ് മെസേജ്.

“എന്താ ഒരു ഇരുത്തം… എന്താ ഒരു ചേർച്ച… കെട്ട്യോനും, കെട്ട്യോളും തന്നെ… അവനെ നോക്കാൻ നീയാണോടീ നിൽക്കുന്നേ… ?”

എന്തും ദ്വയാർത്ഥത്തിൽ മാത്രം സംസാരിക്കുന്ന സാജിതയുടെ വോയ്സ് കേട്ട് സലീന അന്തം വിട്ടു. താനെടുത്ത സെൽഫി കണ്ടിട്ടാണ്. നോക്കുമ്പോ അവൾ ഓൺലൈനിലുണ്ട്….

“എടീ പട്ടീ… അനാവശ്യം പറയരുത്..”

കാത്ത് നിൽക്കുകയായിരുന്ന സാജിത ചാടിക്കൊത്തി.

“പിന്നെന്തിനാടീ നീയവനെ ഒട്ടിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നേ… കുറച്ച് വിട്ടിരുന്നൂടെ നിനക്ക്…”

താനവനെ ഒട്ടിയാണോ ഇരുന്നത്..?
സലീന ആ ഫോട്ടോയെടുത്ത് ഒന്നൂടെ നോക്കി. ശരിയാണ്.. കുറച്ചടുത്ത് തന്നെയാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അതൊന്നും ആരുംശ്രദ്ധിക്കില്ല. ഈ കുരുപ്പത് കണ്ട് പിടിച്ചു.

“അത്.. പിന്നെ… സാജീ…. സെൽഫിയെടുക്കാൻ….”

സലീനയിരുന്ന് പരുങ്ങി.

“വിട്ടിരിന്നാലും സെൽഫിയെടുക്കാം… അതിനിങ്ങിനെ ഒട്ടണമെന്നില്ല…”

“എടീ… ഞാൻ മനസിൽ പോലും ചിന്തിക്കാത്ത കാര്യമൊന്നും പറയരുത് നീ… “

സലീന ദേഷ്യപ്പെട്ടു.

“പിന്നേ… മനസിൽ പോലും ചിന്തിക്കാത്ത കാര്യം… നിന്റെ പ്രേമം അവനോട് പറയണമെന്ന് നീതന്നെയല്ലേടീ പോത്തേ എന്നോട് പറഞ്ഞേ…?”

സാജിത വിടുന്നില്ല.

“എടീ… നീ വേണ്ടാത്തതൊന്നും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കരുത്… പത്താം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുമ്പോ തമാശക്കെന്തേലും പറഞ്ഞെന്ന് വെച്ച്…”